การละเล่นของไทย
การละเล่นของไทยเท่าที่ปรากฏเป็นหลักฐานก็ว่า มีมาแต่กรุงสุโขทัย แต่ที่ปรากฏในบทละครเรื่องมโนห์ราครั้งกรุงศรีอยุธยา คือ การเล่นว่าว ลิงชิงเสา ปลาลงอวน บทละครเรื่องนี้ สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงสันนิษฐานว่า แต่งก่อนสมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศการละเล่นของไทยแต่เดิมมาและบางอย่างยังคงปรากฏอยู่จนทุกวันนี้หากมีการสืบทอดวิธีเล่นบางอย่างที่ดีงามนำมาปรับให้เข้ากับยุคสมัยก็จะเป็นประโยชน์แก่สังคมไทยไม่เฉพาะแต่การพัฒนาบุคคลเท่านั้นยังช่วยพัฒนาสังคมอีกด้วย
การละเล่นต่างๆ ย่อมจะแตกต่างกันไปตามวัยของบุคคลและตามสภาพท้องถิ่นการละเล่นของไทยก็เช่นเดียวกันแต่การละเล่นบางอย่างไม่สามารถจะชี้ขาดลงไปได้ว่าเป็นการละเล่นของเด็กหรือของผู้ใหญ่ เช่น การเล่นว่าว การเล่นช่วงชัย เป็นต้น อย่างไรก็ตามจากวิธีการเล่นต่างๆ จะเห็นได้ว่าการละเล่นของไทยมีคุณค่าในทางเสริมสร้างพลานามัยประเทืองปัญญาช่วยให้อารมณ์แจ่มใสฝึกจิตใจให้งดงามมีความสามัคคีและช่วยสร้างคนดีให้สังคม