เรื่องและภาพ: กัลยาณี แนวเล็ก

 อะตอม ชนกันต์ 

“แผลเดิมที่เธอทำร้ายหัวใจ มันยังคอยย้ำว่าเขารักเธอเหลือเกิน” เสียงร้องที่เป็นเอกลักษณ์ เนื้อเพลงทิ่มแทงใจคนมีร่องรอยของความรัก “แผลเป็น” ซิงเกิลที่สองของ อะตอม-ชนกันต์ รัตนอุดม ศิลปินหน้าใหม่สังกัดไวท์มิวสิค จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ ทั้งร้อง ทั้งแต่งเพลงเองและมักจะมาพร้อมกีต้าร์คู่ใจเสมอ หลังจากปล่อยเพลง “Please” ให้สะเทือนใจคนอกหักมาแล้ว
 

หนุ่มนิติศาสตร์ รักเสียงเพลง

เราชอบมาตั้งแต่เด็กมากกว่าเป็นความชอบส่วนตัว ซึ่งก็เราก็ทำมันเป็นงานอดิเรกมาตลอดในช่วงที่เรียนหนังสือ ส่วนที่ทำไมไปเรียนนิติศาสตร์ ต้องบอกว่าคุณพ่อคุณแม่เรียนกฎหมายทั้งคู่ พ่อแม่ไม่เคยบังคับอะไรทั้งนั้นเกี่ยวกับความชอบในการเลือกเรียนของเราเพียงแต่ว่า ถ้าเขาจะไกด์ให้ เขาไกด์ได้แค่สายกฎหมาย ซึ่งเขาก็มองว่าเป็นทางที่ดี เป็นทางที่มั่นคงและไม่เสียรู้คนรู้กฎหมาย เราก็ซึมซับจากเขามาเรื่อย ๆ มันก็กลายเป็นความชอบของทั้งผมและพี่สาว
 

Demo ครั้งสุดท้าย

ตอนเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ก็ทำเดโม่ซึ่งเป็นครั้งที่ประมาณที่สามที่สี่ละ พอมาถึงปีหนึ่งเป็นเดโม่รอบสุดท้ายที่คิดว่าเอาวะรอบนี้แหละ ถ้าส่งไปแล้วเงียบอีก ไปเป็นทนายก็ได้วะ เราก็ส่งไป ส่งมาที่นี่ด้วย ผ่านพี่แอมมี่ The Bottom Blues ซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนฝากเข้ามาที่ค่ายสนามหลวง และก็จนเข้ามาทำเพลงอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ครับ

(ทำไมไม่ลองประกวด) เรามองว่าตัวเองไม่ได้กล้าแสดงออกได้ขนาดนั้น ความมั่นใจของเราในตอนนั้น เราอยากอยู่สายคนทำเพลงแหละ และร้องเพลง คือเป็นอะไรที่ค่อนข้างจะติดกีต้าร์ ถ้าสายประกวดช่วงนั้นที่เราเห็นต้องเต้น และเราเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมานั่งว่าเราออกอากาศ ไม่ชอบ เราเห็นแล้วก็แบบ โอ้โห บางทีมันก็แรงเหมือนกัน ซึ่งเราคงไม่สู้ ก็เลยเลือกที่จะทำทางนี้ดีกว่า ด้วยความที่เป็นคนเขียนเพลงเองด้วยและก็คิดว่าการที่ได้นำเสนอเพลงของเรา ถ้าไปประกวดแบบนั้นก็อาจจะยากหน่อย
 

แรงบันดาลใจของนักแต่งเพลง

ผมว่ามันต้องหาวัตถุดิบให้ตัวเอง ต้นทุนสำหรับผมส่วนใหญ่จะเป็นแง่คิด แง่มุม อะไรที่เราได้จากเรื่องต่าง ๆ นั่นแหละ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เราเจอด้วยตนเอง เรื่องที่คนอื่นมาเล่าให้เราฟัง เรื่องที่เราได้แง่คิดจากภาพยนตร์ หรือจากหนังสืออะไรก็ตาม มันก็เป็นวัตถุดิบที่เราต้องมี การเขียนเพลงก็คือการเล่าเรื่องอย่างหนึ่งซึ่งถูกตีความและถูกเรียบเรียงขึ้นใหม่ ซึ่งเราก็ต้องมีเรียกว่าวัตถุดิบพื้นฐานที่ดีซะก่อน ก่อนที่เราจะกลั่นออกมาเป็นเพลงครับ
 

เสน่ห์ของเพลง Please

สำหรับผมเป็นเรื่องเนื้อหาแหละครับ ผมมองว่าผมน่าจะจับประเด็นและก็คำพูดที่มันอยู่ในใจคนแพ้ออกมาได้ตรงใจทุกคนมากกว่า เพราะผมว่ามันมีความรู้สึกอย่างนี้อยู่ในใจทุกคนแหละ ถึงปากจะบอกว่าฉันไม่ง้อแกหรอก ฉันไม่สนหรอก ฉันไปหาคนอื่นก็ได้ ในใจมันก็มีความคิดแบบนี้อยู่ว่าเราอยากจะขอให้เขาหันมามองเราอะไรอย่างนั้น ซึ่งก็ตรงจุดครับ และเนื้อหาดนตรีก็เป็นเพลงที่ฟังสบาย และเสียงร้องผมก็สไตล์หวาน ๆ อ่อน ๆ ไปครับ ก็เป็นอะไรที่ฟังไม่ยาก
 

ทำไมต้องฟังเพลงแผลเป็น

ผมว่ามันก็คงเหมือนคนฟังเพลงเศร้าเพลงอื่น ๆ มันก็คือการปลดปล่อยอารมณ์ตรงนั้นออกมา เพราะว่าผมเชื่อว่าคนที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ มันอึดอัดแหละ และอย่างน้อยเพลงของผมถึงมันจะไม่ทำให้คุณยิ้ม แต่มันจะย้ำให้คุณร้องไห้ ให้คุณเศร้าไปเลย เพื่อที่คุณจะได้ดีขึ้น และใช้ชีวิตต่อไป ผมว่าเพลงเศร้าของผมน่าจะทำงานอย่างนั้นครับ 
 

สิ่งที่สำคัญที่สุดในการแต่งเพลง

อย่างแรกแต่งเพลงไทย ต้องพูดเขียนภาษาไทยให้รู้เรื่อง อันนี้หลักสำคัญเลยเป็นอะไรที่คุณแม่ผมปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ๆ ด้วยความที่คุณยายเป็นครูสอนภาษาไทยฮะ เพราะฉะนั้นก็จะโดนจ้ำจี้จ้ำไชเรื่องภาษาไทย และด้วยความที่เราชอบภาษาด้วย เลยทำให้เราทำได้ดีในส่วนเรื่องการเขียนเพลง ถ้าใครอยากเขียนเพลงก็เริ่มจากภาษา ให้เวลาในการศึกษาความหมายของคำ การเรียงคำก็ช่วยได้เยอะจริง ๆ อย่างที่สองก็คือการทำเพลงให้เยอะและหลากหลาย เห็นผมอย่างนี้ ผมเคยผ่านยุคเป็นอีโม เมทัล เคยเจาะปากด้วยนะ ช่วงนั้นเราก็ผ่านการฟังเพลง ลองผิดลองถูกของเรามาเรื่อยจนเราเจออะไรที่เราชอบจริง ๆ และการฟังเพลงมันจะช่วยในเรื่องของเมโลดี้นะสำหรับผม ผมเป็นคนที่ไม่ได้เรียนดนตรี ก็อาศัยครูพักลักจำ ลองผิดลองถูก

นี่แหละความสำเร็จด้านดนตรี

โห อันนี้คิดหนักเลย คือถ้าถามจุดมุ่งหมายผมก็อยากจะอยู่ตรงนี้ให้นานที่สุดแหละ สร้างเพลงที่มันทำให้คนจำไปนาน ๆ เหมือนอย่างทุกวันนี้จะมีเก่า ๆ ประมาณหนึ่งเลย รุ่นพ่อรุ่นแม่ที่ผมยังชอบเล่น ผมยังชอบฟังและก็ไปตามสถานที่ต่าง ๆ ก็ยังถูกเอามาเล่นซ้ำอยู่เรื่อย ๆ และคนก็ยังเอนจอย ยังอินกับมัน ยังเต้นกับมันได้โดยที่ไม่เบื่อ ถูกเอามาเล่นซ้ำอยู่เรื่อย ๆ เราอยากอยู่ตรงนี้เพื่อสร้างงานอย่างนั้นออกมา อีกอย่างหนึ่งก็คืออยากมีคอนเสิร์ตใหญ่ มีภาพฝันในจิตใจอยู่เหมือนกันว่าอยากจะมีคอนเสิร์ตใหญ่ที่มีคนมาดูเรา มาดูโชว์ของเราคนเดียวอะไรอย่างนั้นก็ โห แต่ยังอีกยาวไกลครับ ยังเป็นอะไรที่ยังต้องทำการบ้านกันอีกมโหฬารเหมือนกันครับ