คำภาษาต่างประเทศในภาษาไทย
ภาษาบาลี
- มีตัวสะกด ตัวตาม (เป็นไปตามกฏ)
- ใช้แต่ ส ไม่ใช้ ศ , ษ เช่น รังสี สิกขา เวสสันดร สัตต กิเลส สิริ
- ไม่ใช้ ไอ เอา ฤ ฤา ฦ ฦา
- คำที่ออกเสียงเหมือนมีตัวสะกดซ่อนอยู่ เช่น ยุติ วุฒิ
- ใช้ ฬ เช่น จุฬา กีฬา ครุฬ วิฬาร โอฬาริก เวฬุริยะ อาสาฬหะ วิรุฬห์
- ใช้ ฐ เช่น ฐานะ ฐาปนา
- ไม่นิยมคำควบกล้ำ เช่น ยนต์ มนต์ จันท์ ปุตต อินท์ ปชา ปฐม ปัญญส สามี อิตถี
ภาษาสันสกฤต
- ไม่เป็นไปตามตัวสะกด ตัวตาม
- ใช้ ศ , ษ และ ใช้ ส นำวรรค ตะ(ด) เช่น รัศมี สัตว์ ภิกษุ สถาน วัสดุ แพศยันดร
- ใช้ ไอ เอา ฤ ฤา ฦ ฦา เช่น เคารพ ไวทยากรณ์ ฤทธิ์ ฤกษ์ ฤดู
- สังเกตที่คำว่า "เคราะห์" เช่น วิเคราะห์ สังเคราะห์ สงเคราะห์ อนุเคราะห์
- ใช้ ฑ เช่น จุฑา กรีฑา ครุฑ วิฑาร โอฑาริก ไพฑูรย์
- ใช้ สถ เช่น สถานะ สถาปนา
- นิยมคำควบกล้ำ เช่น ยนตร์ มนตร์ จันทรา บุตร อินทร์ ประถม ปรัชญา สวามี
