คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เกิดจากการเหนี่ยวนำอย่างต่อเนื่อง ระหว่างสนามแม่เหล็กและสนามไฟฟ้า หรือก็คือ การรบกวนทางแม่เหล็กไฟฟ้า (electromagnetic disturbance) โดยการทำให้สนามไฟฟ้า หรือสนามแม่เหล็กมีการเปลี่ยนแปลง
คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เป็นคลื่นตามขวาง ประกอบด้วยสนามไฟฟ้า และสนามแม่เหล็กที่ตั้งฉากกันเอง และตั้งฉากกับทิศทางการเคลื่อนที่ของคลื่น คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเคลื่อนที่ได้โดยไม่ต้องอาศัยตัวกลาง จึงสามารถเคลื่อนที่ผ่านสุญญากาศได้
กระแสไฟฟ้าเหนี่ยวนำ เกิดจากการเคลื่อนแท่งแม่เหล็กเข้า และออกจากขดลวด ทำให้จำนวนของเส้นสนามแม่เหล็ก ที่พุ่งผ่านระนาบของขดลวด มีค่าเปลี่ยนแปลง ซึ่งมีผลต่อค่ากระแสไฟฟ้าเหนี่ยวนำที่เกิดขึ้น
กฎการเหนี่ยวนำของฟาราเดย์ ค้นพบโดยไมเคิล ฟาราเดย์ (Michael Faraday) สรุปได้ดังนี้
1. การเกิดกระแสไฟฟ้าเหนี่ยวนำ แสดงให้เห็นว่ามีความต่างศักย์ระหว่างปลายของขดลวด
2. มีสนามไฟฟ้าทำให้เกิดความต่างศักย์
3. การเปลี่ยนแปลงของสนามแม่เหล็ก ทำให้เกิดสนามไฟฟ้า
เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงของสนามไฟฟ้า จะทำให้เกิดสนามแม่เหล็กขึ้น และแผ่ออกไปเป็นคลื่นโดยรอบ ซึ่งคลื่นที่แผ่ออกไปนี้ ประกอบด้วย สนามไฟฟ้า และสนามแม่เหล็กที่มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
เรียบเรียงโดย : ปิตุพร พิมพาเพชร
