น้ำฟ้า หรือหยาดน้ำฟ้า หมายถึง น้ำในรูปของเหลวหรือของแข็งที่ตกลงสู่พื้นโลก ได้แก่ ฝน หิมะ และลูกเห็บ ส่วนเมฆ หมอก และน้ำค้างนั้นเป็นปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้องกับไอน้ำในบรรยากาศ

ฝน เป็นน้ำฟ้าชนิดหนึ่งที่เกิดจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ ฝนทำให้ทัศนวิสัยเลวลง เป็นอุปสรรคต่อการบิน นอกจากนี้ พายุฝนฟ้าคะนองทำให้เกิดสภาวะอากาศเลวร้าย เป็นอันตรายต่อนักบินด้วย

ฝนเกิดจากอนุภาคของไอน้ำขนาดต่างๆ ในก้อนเมฆ เมื่อมีขนาดใหญ่ขึ้นจนไม่สามารถลอยตัวอยู่ในก้อนเมฆได้ ก็จะตกลงมาเป็นฝน ฝนจะตกลงมายังพื้นดินได้นั้น จะต้องมีเมฆเกิดในท้องฟ้าก่อน เมฆมีอยู่หลายชนิด แต่เมฆบางชนิดเท่านั้นที่ทำให้มีฝนตก กรมอุตุนิยมวิทยาวัดปริมาณน้ำฝนที่ตกลงมาโดยใช้ภาชนะรองรับน้ำฝน ในการวัดปริมาณน้ำฝน เราใช้หน่วยเป็นมิลลิเมตร

ไอน้ำในบรรยากาศทำให้เกิดปรากฏการณ์ทางธรรมชาติในลักษณะต่างๆ ได้แก่

- เมฆ คือ กลุ่มละอองน้ำที่เมื่ออากาศร้อนเย็นลงจนอุณหภูมิต่ำกว่าจุดน้ำค้าง ไอน้ำในอากาศจะควบแน่นเป็นหยดน้ำเกาะอยู่ตามฝุ่นละอองเล็กๆ ในบรรยากาศ เมฆประกอบด้วยหยดน้ำ หรือผลึกน้ำแข็งหรือหยดน้ำและผลึกน้ำแข็งรวมกัน
- หมอก คือ ไอน้ำในอากาศที่ควบแน่นเกิดอยู่ใกล้ระดับพื้นดิน เกิดขึ้นตอนกลางคืนหรือเช้ามืด เพราะอุณหภูมิลดลงถึงจุดน้ำค้าง
- น้ำค้าง คือ ไอน้ำที่ควบแน่นเป็นหยดน้ำเกาะติดอยู่ตามผิวดิน เนื่องจากอุณหภูมิลดลงต่ำกว่าจุดน้ำค้าง​
- จุดน้ำค้าง คือ อุณหภูมิที่ไอน้ำในอากาศเริ่มควบแน่นออกมาเป็นละอองน้ำ ถ้าอากาศมีไอน้ำมากอุณหภูมิจุดน้ำค้างจะสูง​
- น้ำค้างแข็ง คือ ไอน้ำในอากาศที่มีจุดน้ำค้างต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง แล้วเกิดการระเหิดกลับเป็นเกล็ดน้ำแข็งทันที
- หิมะ คือ ไอน้ำที่ระเหิดกลับเป็นผลึกน้ำแข็ง เมื่ออากาศอิ่มตัวโดยที่อุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง ผลึกน้ำแข็งของหิมะมักเป็นรูปหกเหลี่ยม
- ลูกเห็บ เกิดจากฝนที่ตกลงมา แล้วถูกลมพัดกลับขึ้นไปสู่ชั้นบรรยากาศ ที่อุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง ทำให้น้ำฝนเยือกแข็งเป็นน้ำแข็งตกลงมา แล้วเกล็ดน้ำแข็งถูกลมพัดหวนขึ้นไปหลายครั้ง แต่ละครั้งผ่านอากาศเย็นจัด ไอน้ำกลายเป็นน้ำแข็งเกาะเพิ่มมากขึ้น จนมีขนาดใหญ่ และน้ำหนักมากพอที่จะตกลงมาจนถึงพื้นดินโดยไม่ละลายเสียก่อน
- ฝน คือ ละอองน้ำในก้อนเมฆที่เกาะตัวกันมากขึ้น จนมีขนาดละอองใหญ่และน้ำหนักมากพอที่จะตกลงมา โดยเฉลี่ย หยดน้ำฝนมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.1-5.0 มิลลิเมตร