คำที่ใช้ ร ล เป็นพยัญชนะต้น
พยัญชนะต้น คือ พยัญชนะตัวแรกที่ประสมกับสระ ทำให้อ่านออกเสียงแปรไปต่างๆ
คำที่ใช้ “ ร ” เป็นพยัญชนะต้น เวลาอ่านออกเสียงจะกระดกลิ้น
คำที่ใช้ “ ล ” เป็นพยัญชนะต้น
เวลาอ่านออกเสียงไม่ต้องกระดกลิ้นเท่าตัว “ร”
คำที่ใช้ “ร” และ “ล” เป็นพยัญชนะต้นประสมสระเดียวกัน เช่น คำว่า รัก มีเสียงใกล้ชิดกับคำว่า “ ลัก ” แต่ความหมายต่างกัน ถ้ากระดกลิ้นไม่ถูกก็จะทำให้สลับสับสนใจ แต่ในการเขียนต้องรู้ความหมายของแต่ละคำ จึงจะเขียนได้ถูกต้องกับใจความที่ต้องการ ดังตัวอย่างต่อไปนี้
รัก - ชอบอย่างผูกพัน พร้อมด้วยความชื่นชมยินดี
ลัก - ลอบทำในสิ่งที่ไม่ได้รับอนุญาต
รำ - ฟ้อน ผงเยื่อเมล็ดข้าวสาร
ลำ - ลักษณะนามเรียกสิ่งที่ยาวกลม เช่น อ้อย ๑ ลำ
รุก - ล่วงล้ำเข้าไป
ลุก - เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน
