ฆราวาสธรรม หมายถึง ธรรมสำหรับฆราวาสเป็นหลักในการครองชีวิตของคนทั่วไป 4 ประการ คือ
1. สัจจะ คือ ความจริง พูดจริง ทำจริง มีความซื่อสัตย์ต่อตนเองและผู้อื่น ไม่โกหกหลอกลวง เป็นคุณธรรมที่ทำให้เกิดความเชื่อถือ ความไว้วางใจซึ่งกันและกัน
2. ทมะ คือ การข่มใจ รู้จักควบคุมจิตใจ แก้ไขจุดบกพร่องของตนเอง ปรับปรุงตนเองให้เจริญก้าวหน้าด้วยสติปัญญา เช่น สามารถระงับความโกรธและความอาฆาตพยาบาทได้
3. ขันติ คือ ความอดทน เข้มแข็ง   ไม่ย่อท้อ ทำหน้าที่ของตนด้วยความหมั่นเพียร หรืออดทนต่อความยากลำบาก อดทนต่อความตรากตรำ และอดทนต่อความเจ็บใจ
4. จาคะ คือ การเสียสละเป็นการเสียสละความสุข ความสบาย และประโยชน์ ส่วนตนเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม เช่น เสียสละที่นั่งบนรถโดยสารประจำทางให้แก่พระภิกษุ สามเณร เด็ก สตรีมีครรภ์ และผู้สูงอายุได้นั่ง

พุทธศาสนสุภาษิต
1. ททมาโน ปิโย โหติ (ทะทะมาโน ปิโย โหติ) 
การเป็นผู้ให้คือการรู้จักเสียสละ แบ่งปัน หรือให้ความช่วยเหลือในด้านต่าง ๆ แก่ผู้อื่น เป็นการแสดงถึงมีจิตใจเมตตา โอบอ้อมอารี เช่น การให้อาหาร เสื้อผ้า สิ่งของเครื่องใช้ ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค ทำให้ผู้รับได้บรรเทาทุกข์ มีความสะดวกสบายในการดำรงชีวิตมากขึ้น ซึ่งจะทำให้ผู้รับมีความซาบซึ้ง ศรัทธา ระลึกถึงด้วยการขอบคุณ ยกย่องและสรรเสริญในคุณงามความดีของผู้ให้อยู่เสมอ
2. โมกฺโข กลฺยาณิยา สาธุ (โมกโข กัลยาณิยา สาธุ)
การเปล่งวาจาไพเราะให้สำเร็จประโยชน์ หมายความว่า ในการทำงานที่ต้องเกี่ยวข้องกับผู้อื่น การพูดย่อมมีส่วนสำคัญที่จะทำให้งานนั้นสำเร็จหรือไม่สำเร็จก็ได้
ดังนั้น การพูดจะต้องพูดแต่คำที่ก่อให้เกิดความรัก ความสามัคคี ไม่สร้างความแตกแยก คำพูดที่พูดออกไปนั้นต้องไพเราะ น่าฟัง ทำให้ผู้ฟังสบายใจ มีความชื่นชมและเชื่อถือในตัวผู้พูด จะทำสิ่งใดก็มีผู้พร้อมให้การสนับสนุน ส่งเสริม ร่วมมือ และให้ความช่วยเหลือด้วยความเต็มใจจนกิจการงานนั้นสำเร็จผลด้วยดี