เสียงที่เราได้ยินนั้น สามารถแบ่งได้เป็นเสียงสูงและเสียงต่ำ เสียงสูงเกิดจากคลื่นเสียงที่มีความถี่สูง เสียงต่ำเกิดจากคลื่นเสียงที่มีความถี่ต่ำ โดยความถี่ของเสียงหมายถึง จำนวนครั้งของการสั่นของแหล่งกำเนิดเสียงในช่วงเวลาหนึ่ง โดยเกณฑ์ที่ใช้เป็นสากลกำหนดให้ คลื่นเสียงที่เกิดจากการสั่นของวัตถุ 1 รอบ (เคลื่อนที่ไปกลับ) ใน 1 วินาที เท่ากับ คลื่นเสียงที่มีความถี่ 1 เฮิรตซ์ (Hertz)
ความถี่ในการสั่นของแหล่งกำเนิดเสียงจะขึ้นอยู่กับมวลของแหล่งกำเนิดเสียงนั้น ในการสีซอ สายซอที่ยาวกว่า ก็จะใช้เวลานานกว่า กว่าที่อนุภาคทั้งหมดจะสั่นครบหนึ่งรอบ ทำให้สั่นได้ช้ากว่าสายซอที่สั้น สายซอที่ยาวจึงให้เสียงต่ำ สายซอที่สั้นก็จะให้เสียงสูง หรือการเคาะแก้วใบใหญ่ก็จะให้เสียงต่ำกว่าการเคาะแก้วใบเล็ก ถ้าแก้วมีขนาดเท่ากัน แก้วใบที่ใส่น้ำมากกว่าก็จะให้เสียงต่ำกว่า เพราะมีมวลมากกว่านั่นเอง
โดยทั่วไป มนุษย์จะได้ยินเสียงที่มีความถี่อยู่ในช่วง 20 - 20,000 เฮิรตซ์ หมายความว่า ความถี่ต่ำที่สุดที่มนุษย์จะได้ยินคือ 20 เฮิรตซ์ นั่นคือ แหล่งกำเนิดเสียงต้องสั่นอย่างน้อย 20 รอบในหนึ่งวินาที และความถี่สูงที่สุดที่มนุษย์จะได้ยินคือ 20,000 เฮิรตซ์ หมายความว่า ความถี่สูงที่สุดที่มนุษย์จะได้ยินคือ 20,000 เฮิรตซ์ นั่นคือ แหล่งกำเนิดเสียงต้องสั่นไม่เกิน 20,000 รอบในหนึ่งวินาที มนุษย์ถึงจะได้ยินเสียง ถ้าแหล่งกำเนิดเสียงสั่นช้าหรือเร็วกว่านี้ เราก็จะไม่ได้ยินเสียงเลย เป็นเพราะอวัยวะรับเสียงของมนุษย์เรามีข้อจำกัดในการสั่นตอบสนองคลื่นเสียงนั่นเอง
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอย่างช้าง สามารถได้ยินเสียงที่มีความถี่ต่ำกว่าที่มนุษย์ได้ยิน หมาและแมวได้ยินเสียงที่มีความถี่สูงกว่ามนุษย์มาก วัวได้ยินเสียงทั้งต่ำและสูงมากกว่ามนุษย์ ค้างคาวไม่สามารถได้ยินเสียงที่มีคลื่นความถี่ต่ำ แต่สามารถสร้างคลื่นเสียงและได้ยินเสียงที่มีคลื่นความถี่สูงเกิน 100,000 เฮิรตซ์ได้ สัตว์เลี้ยงลูก
จัดทำโดย มรุตเทพ วงษ์วาโย
