แพ้เป็นพระชนะเป็นมาร
ผู้ชนะนั้น มักเข้าใจว่า ตนเองเป็นผู้ได้
แต่โดยที่แท้เป็นผู้เสีย
คือเสียไมตรีจิตของอีกฝ่ายหนึ่งไปหมดสิ้น
หรือจะเรียกว่าได้ ก็คือ ได้เวร
เพราะผู้แพ้ก็จะผูกใจเพื่อจะเอาชนะต่อไป
จึงเป็นอันว่าไม่ได้ความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่าย
.
ส่วนผู้ที่ละได้ทั้งแพ้และชนะจึงจะได้ความสงบสุข
ทั้งนี้ก็ด้วยการไม่ก่อเรื่องที่จะต้องเกิดมีแพ้มีชนะกันขึ้น
แต่เมื่อจะต้องให้มีเรื่องให้แพ้ฝ่ายหนึ่งชนะฝ่ายหนึ่ง
ก็ควรจะต้องมีใจหนักแน่นพอที่จะเผชิญได้ทุกอย่าง
และสามารถที่จะเห็นความจริงว่า 'แพ้เป็นพระชนะเป็นมาร'
ทั้งนี้ก็จะต้องชนะตนเอง คือชนะใจตนเองด้วย
พระโอวาท ภาค ๑๐๐
บทพระนิพนธ์ ท่านเจ้าพระคุณสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
สมเด็จพระสังฆราชพระองค์ที่ 19 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์