อนุโมทนารัมคาถา และ สามัญญานุโมทนาคาถา  

อนุโมทนากถา เป็นบทสวดมนต์ของพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา ที่สวดเพื่อมุ่งประสงค์ให้ผู้ถวายทานแก่พระสงฆ์เกิดความยินดีในทาน หรือเพื่อแสดงธรรมแก่ผู้ถวายทาน ในสมัยพุทธกาล

พระสูตรสำคัญ ๆ เกิดจากคำอนุโมทนากถาของพระพุทธเจ้าที่ทรงแสดงแก่ผู้ถวายทานตามสถานที่ต่าง ๆ ที่พระองค์เสด็จไปรับบิณฑบาต

ปัจจุบันพระสงฆ์มีบทสวดสำหรับอนุโมทนาโดยเฉพาะ ส่วนใหญ่จะตัดตอนมาจากพระสูตรในพระไตรปิฎก ซึ่งมีบทที่พระสงฆ์ใช้สวดเป็นประจำไม่กี่พระสูตร แต่บทที่พระสงฆ์สวดนำเป็นปกติทุกครั้งก่อนที่จะสวดเนื้อหาในพระสูตรคือบทอนุโมทนารัมภกถา และบทสามัญญานุโมทนากถา (แปลว่าบทสวดเริ่มต้นและบทสวดปกติ) หรือที่เรียกกันสั้น ๆ ว่า ยถา-สัพพี ซึ่งเป็นบทสวดที่ไม่ใช่พระพุทธพจน์ โดยบทยถาเป็นการให้พรอุทิศส่วนกุศลให้กับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว บทสัพพีมีเนื้อหากล่าวถึงการอำนวยมงคลและอวยพรให้ผู้ถวายทานปราศจากอันตรายทั้งหลาย

อนุโมทนากถา นอกจากจะหมายถึงบทสวดภาษาบาลีของพระสงฆ์แล้ว ยังอาจหมายถึงคำกล่าวของพระสงฆ์ที่แสดงในงานต่าง ๆ อีกด้วย

อนุโมทนารัมคาถา

ยะถา วาริวะหา
ปูรา ปะริปูเรนติ สาคะรัง
เอวะเมวะ อิโต ทินนัง เปตานัง อุปะกัปปะติ
อิจฉิตัง ปัตถิตัง ตุมหัง ขิปปะเมวะ สะมิชฌะตุ
สัพเพ ปูเรนตุ สังกัปปา
จันโท ปัณณะระโส ยะถา มะณิ โชติระโส ยะถา.....

แปลได้ดังนี้ : 

"ห้วงน้ำที่เต็มย่อมยังสมุทรสาครให้บริบูรณ์ได้ฉันใด
ทานที่ท่านอุทิศให้แล้วแต่โลกนี้ย่อมสำเร็จประโยชน์แก่ผู้ที่ละโลกนี้ไปแล้ว ฉันนั้น
ขออิทธิผลที่ท่านปรารถนาแล้ว ตั้งใจแล้ว จงสำเร็จโดยฉับพลัน
ขอความดำริทั้งปวงจงบริบูรณ์ เหมือนดังพระจันทร์วันเพ็ญ (และ) เหมือนแก้วมณีอันสว่างไสว"

....................................................................

สามัญญานุโมทนาคาถา  
 

สัพพีติโย  วิวัชชันตุ  
สัพพะโรโค  วินัสสะตุ  
มา เต  ภะวัตวันตะราโย  
สุขี   ทีฆายุโก  
ภวะ  อภิวาทะนะสีลิสสะ  นิจจัง  
วุฑฒาปะจายิโน  จัตตาโร  ธัมมา  วัฑฒันติ 
อายุ   วัณโณ  สุขัง  พะลัง ฯ

แปลได้ดังนี้ : 

ความจัญไร  ทั้งปวง จงบำราศไป    
โรคทั้งปวงของท่านจงหายอันตรายทั้งปวง  
จงอย่ามีแก่ท่าน    
ขอท่านจงเป็นผู้มีความสุขและมีอายุยืนธรรมะ ๔  ประการ  คือ  
อายุ  วรรณะ  สุขะ  พละ   
ย่อมเจริญแก่บุคคลผู้มีปกติไหว้กราบ
มีปกติอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่เป็นนิตย์

สัพพีติโย  วิวัชชันตุ  
สัพพะโรโค  วินัสสะตุ  
มา เต  ภะวัตวันตะราโย  
สุขี   ทีฆายุโก  
ภวะ  อภิวาทะนะสีลิสสะ  นิจจัง  
วุฑฒาปะจายิโน  จัตตาโร  ธัมมา  วัฑฒันติ 
อายุ   วัณโณ  สุขัง  พะลัง ฯ

แปลได้ดังน้ี  .-  

ความจัญไร  ทั้งปวง จงบำราศไป    
โรคทั้งปวงของท่านจงหายอันตรายทั้งปวง  
จงอย่ามีแก่ท่าน    
ขอท่านจงเป็นผู้มีความสุขและมีอายุยืนธรรมะ ๔  ประการ  คือ  
อายุ  วรรณะ  สุขะ  พละ   
ย่อมเจริญแก่บุคคลผู้มีปกติไหว้กราบ
มีปกติอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่เป็นนิตย์