โดยทั่วไป คำที่ลงท้ายด้วย –al จะเป็นคำคุณศัพท์ เช่น accidental, regional, personal แต่ ๆๆๆ คำด้านล่างนี้ เป็นคำนามนะคะ
Appraisal (N.) = การประเมิน
Arrival (N.) = การมาถึง
Disapproval (N.) = ความไม่เห็นชอบ
Proposal (N.) = ข้อเสนอ
ศัพท์อินดี้ ไม่ซี (เรียส) กับแกรมม่ากลุ่มต่อมา หน้าตาเหมือนคำคุณศัพท์ เพราะลงท้าย –ive เช่น creative, native, sensitive แต่คำศัพท์ต่อไปนี้ ไม่ใช่คำคุณศัพท์ แต่เป็นคำนาม
Executive (N.) = ผู้บริหาร
Incentive (N.) = สิ่งจูงใจ
Initiative (N.) = แผนการใหม่
Representative (N.) = ตัวแทน
คำศัพท์กลุ่มถัดไป ที่ไม่ถนัดเรื่องทำตามกฎ ก็คือ คำลงท้ายด้วย –ry ซึ่งปกติแล้ว จะต้องเป็นคำนาม เช่น observatory, greenery, bakery แต่คำศัพท์ต่อไปนี้ เป็นคำ Adjective นะ
Complimentary (Adj.) = ให้ฟรี
Mandatory (Adj.) = บังคับ, จำเป็น
Ordinary (Adj.) = ธรรมดา, ทั่วไป
Satisfactory (Adj.) = น่าพอใจ
Temporary (Adj.) = ชั่วคราว
ท่องกันมาว่า คำไหนลงท้าย –ate เป็นคำกริยา เช่น activate, coordinate, demonstrate แต่ไม่ใช่กับศัพท์แหวกกฎแหวกเกณฑ์ ข้างล่างนี้ที่เป็นคำคุณศัพท์ทั้งหมด
Adequate (V.) = เพียงพอ พอเหมาะ
Approximate (V.) = โดยประมาณ
Considerate (V.) = ที่คิดถึงผู้อื่นซึ่งพิจารณาอย่างรอบคอบ
Delicate(V.) = ละเอียดอ่อน
คำศัพท์กลุ่มสุดท้าย เห็นหน้าตาเหมือนคำนามก็ท่องกันมาว่าคำไหนลงท้ายด้วย –ant ต้องเป็นคำนาม เช่น consultant, applicant, participant แต่คำต่อไปนี้ ก็ไม่สนไม่แคร์แกรมม่าหน้าตาเหมือนคำนาม แต่กลับเป็นคำคุณศัพท์นะ
Relevant (Adj.) = เกี่ยวข้องตรงประเด็น สัมพันธ์กัน
Significant (Adj.) = สำคัญ