บันทึกเรื่องราวของ 'อ้ม-วลีรัตน์ เทพหล้า' ที่อยากใช้เวลาปิดเทอมช่วงซัมเมอร์ ม. 5 หาประสบการณ์ใหม่ ๆ โดยมีโจทย์ว่าอยากเรียนภาษา และต้องเป็นประเทศที่จะช่วยให้เห็นโลกได้กว้างขึ้น หวยเลยมาออกที่บังคาลอร์ เมืองหลวงของรัฐกรณาฏกะ (Karnataka) ประเทศอินเดีย ซึ่งเธอได้เรียนทั้งภาษา และวิชาชีวิตที่ทำให้ตกหลุมรักอินเดีย

ความแตกต่างระหว่างเรียนที่ไทยกับที่อินเดีย
แน่นอนว่าอยู่ที่อินเดียเราต้องได้ใช้ภาษาอังกฤษทุกวัน แต่เรียนที่ไทยออกจากห้องมาเราก็พูดภาษาไทยแล้ว สภาพแวดล้อมไม่เอื้ออำนวยเท่าไหร่ อีกอย่างคนเก่ง คนไม่เก่งก็เรียนรวมกัน แต่ถ้าเป็นที่อินเดีย เขาจะวัดระดับความเก่ง-อ่อนของเราในแต่ละคอร์สก่อน สมมติใครอ่อน Grammar ก็มาเรียนด้วยกัน เป็นอย่างนี้หมด 5 คอร์ส ทั้ง Writing, Reading, Vocabulary, Grammar และ Conversation จะเรียนทุกวัน เริ่ม 10 โมงเช้าถึง 4 โมงเย็น

“จากอังกฤษเลเวลกากมาก ไปเรียนมา 3 เดือน ตอนนี้มั่นใจขึ้นเยอะ”

ข้อได้เปรียบถ้าไปเรียนภาษาที่อินเดีย
อย่างที่เรารู้กันว่าคนอินเดียพูดภาษาอังกฤษแล้วฟังยาก เพราะเราไม่ชิน ก็เหมือนที่ฝรั่งฟังอังกฤษสำเนียงไทยไม่ค่อยรู้เรื่อง มันเลยทำให้เราต้องตั้งใจฟังมากขึ้น สิ่งที่ได้เต็ม ๆ คือทักษะการฟังที่ดีขึ้น ถ้าเราไม่มีทักษะการฟังที่ดีพอ แม้เจ้าของภาษามาพูดเอง เราก็ไม่เข้าใจหรอก มาเรียนภาษาที่อินเดียทำให้เราพัฒนาทักษะการฟังสุด ๆ

เจอแน่ที่อินเดีย รู้ไว้จะได้ไม่ Culture shock

บีบแตรรถบ่อยมาก - คนชอบโชว์หล่อ - เซลฟี่ทุก 5 นาที - คนอินเดียบ้ากล้องมาก - เคร่งมาก ไม่ค่อยเล่นมือถือตอนเรียน - ตรงเวลาเป๊ะ - ชอบแต่งตัวสีสันจัดจ้านมาก

“อินเดียเหมาะกับคนที่กินง่าย อยู่ง่าย ปลงง่าย เตรียมใจเก่ง
โอเคกับการอยู่กับเครื่องแกงได้ทุกวัน”

นอกจากภาษาแล้ว ทำไมเราต้องไปเรียนอินเดีย
การมาเรียนที่นี่ ช่วยให้เราลดอีโก้ ความเป็นตัวตนของเราลง ลดความหัวร้อนง่าย ใจเย็นขึ้น เข้าใจการวางตัวสำหรับผู้หญิง เพราะที่โน้นเขาจะเคร่งมากเรื่องชายหญิง เวลามีเพื่อนผู้ชายมาที่ห้องพักก็ต้องบอกคนข้างห้องว่าวันนี้มีกินเลี้ยงกันนะ เรารู้สึกว่าแข็งแกร่งขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็อ่อนโยนขึ้นนะ พยายามจะเข้าใจคนอื่นมากขึ้น