เราจะไม่ได้มาเขียนกระทู้เล่าประสบการณ์แบบนี้เลย ถ้าไม่มีโครงการทีี่ช่วยผลักดันความฝันนี้
ขอบคุณโครงการดี ๆ อย่าง " ทำ ก่อน ฝัน Dream Explorers รุ่น3 " ของ Trueplookpanya ที่ให้โอกาสดี ๆ แบบนี้นะคะ
นักวิทยาศาสตร์การอาหาร มีหน้าที่ในการผลิตและพัฒนาอาหารจำนวนมากให้มีคุณค่าทางโภชนาการที่ดี อร่อย และสะอาดให้กับผู้บริโภค
มีหลายหน่วยงานไม่ว่าเป็น RD, NPD, QA, QC ซึ่งเราจะอธิบายให้ทราบต่อจากนี้ค่ะ
ในช่วงเช้า คุณรัตติกรณ์ เสาร์คำ (พี่กรณ์) มาบรรยายเกี่ยวกับความเป็นมา และเรื่องราวสั้น ๆ ของบริษัท CPRAM
สรุปสั้น ๆ ได้ว่า CPgroup คือกลุ่มองค์กรใหญ่ที่มี CPall หรือ 7-11 เป็นบริษัทแม่ และยังมีเครือย่อยต่าง ๆ ทั้งโรงเรียน เครือพานิชย์
เครือข่ายโทรศัพท์ เช่น CPRAM, เลอแปง, Makro, รร.ปัญญาภิวัฒน์ เป็นต้น
พี่กรณ์พาไปเยี่ยมชม LAB RD ซึ่งเป็นห้องทดลองการผลิตและพัฒนาสินค้า ก่อนใช้จริงในโรงงานใหญ่
ได้ทดลองทำข้าวปั้นโอนิกิริ ซูชิโรล และซูชิเซ็ต รวมถึงการบรรจุห่อผลิตภัณฑ์ด้วยนะ
ในช่วงบ่าย คุณสุปราณี ชนะชัย (พี่เปิ้ล) มาบรรยายเรื่องเกี่ยวกับ Food Safety
ทำอย่างไรให้ผลผลิตออกมามีคุณภาพ และปลอดภัยต่อผู้บริโภคที่สุด ซึ่งเป็นหน้าที่ของพี่ ๆ QA, QC
และยังพาไปดูการทำงานของพี่ ๆ QC ในเรื่องการเก็บสินค้าอย่างไรให้เหมาะกับวัตถุดิบ มีวิธีการตรวจสอบมาตรฐานของสินค้าอย่างไร
ต่อไปพี่เปิ้ลก็จะพาไปดูขั้นตอนในการผลิต Frozen product และ ผลิตภัณฑ์ประเภทกล่อง เช่น ข้าวกะเพราหมู และข้าวผัดปู ซึ่งเป็นเมนูข้าวกล่องที่ขายดีที่สุดของ 7-11
ใน 7-11 เราจะเห็นว่ามีข้าวกล่อง 3 สี จริง ๆ แล้วสีของกล่องข้าวแสดงถึงประเภทสินค้า และบริษัทที่ผลิต
ข้าวกล่องสีขาว : สินค้า Frozen
ข้าวกล่องสีแดง : สินค้า Chilled ที่ผลิตจากบริษัท CPRAM
ข้าวกล่องสีดำ : สินค้า Chilled ที่ผลิตจากบริษัท CPF
โดยโรงงานที่ปทุมธานี ส่วนใหญ่จะผลิตสินค้าจำพวกข้าวปั้น ซูชิโรล และแซนวิช
ถัดมาก็มาดูขั้นตอนทำงานของพี่ ๆ QA เกี่ยวกับการวัดคุณภาพของสินค้า ตรวจตั้งแต่ข้อมูลบนบรรจุภัณฑ์ น้ำหนักของวัตถุดิบแต่ละอย่าง
รสชาติผ่านมาตรฐานไหม รวมไปถึงนับปริมาณเมล็ดข้าวที่เรียวสวยไม่หัก ว่าผ่านเกณ์ 70% ที่ตั้งไว้ไหม ซึ่งมีการทดสอบ QA ในทุก ๆ เดือน
ครั้งนี้ย้ายสถานที่ฝึกงานมาที่โรงงานเปิดใหม่ ทีี่มีเทคโนโลยีใหม่เข้ามาเริ่มใช้ เพิ่งเปิดเมื่อวันที่ 11 ธันวาคม 2013
พามาเยี่ยมชมห้องที่เปิดเพื่อรองรับวันที่พระเทพเสด็จมา
หลังจากนั้นได้ไปดูการก่อตั้ง CPRAM และเรื่องงราวเกี่ยวกับโรงงานคร่าว ๆ
ไปชมห้องแสดงยุคสมัยของ CPRAM ปัจจุันเราอยู่ในยุคที่ 7 แล้วค่ะ
ต่อจากนี้คือแลนด์มาร์กสำคัญของที่นี่ นั่นก็คือ ซาลาเปายักษ์! ใครถ่ายได้ยอดไลก์มากที่สุด จะได้ปากกาที่มีแฟลชไดรฟ์ไปจากพี่ CPRAM ไปเลย
พักทานมื้อเที่ยง ทาง CPRAM ก็จัดเบนโตะของทาง CP ให้ค่ะ
หลังจากนี้ก็เป็นเวลาพักเที่ยงแล้ว
ภาคบ่ายได้ไปดูการทำงานของพี่ QA อย่างจริงจัง ที่ห้อง Sensory Test โดยมี คุณฉัตรคนางค์ ชุมพล (พี่แตง) เป็นวิทยากรอธิบายเกี่ยวกับการตรวจสอบไปคร่าวๆแล้ว
พี่ ๆ ให้ลองเปรียบเทียบสินค้าในแต่ละวัน โดยสินค้าที่ผลิตในวันนี้จะเรียกว่า Day0 สินค้าที่ผลิตเมื่อวานจะเรียกว่า Day1 ไล่ไปเรื่อย ๆ
ในการตรวจสอบข้าวปั้นโอนิกิริ เราจะตรวจสอบทั้งปริมาณของเนื้อ ลักษณะและจำนวนของเมล็ดข้าว ความกรอบของสาหร่าย และรสชาติแต่ละวัตถุดิบ
ในส่วนของผัดกะเพรา เราก็จะตรวจสอบน้ำหนักของสินค้า น้ำหนักของเนื้อหมู ปริมาณใบกะเพรา สี กลิ่น และรสชาติของวัตถุดิบแต่ละอย่าง จำนวนเมล็ดข้าวที่หัก
ขนมจีบ เราก็จะตรวจสอบไส้ และรสชาติ
ซาลาเปา เราก็จะตรวจสอบความฟูของแป้ง ปริมาณของไส้ ลักษณะของไข่เค็ม และรสชาติโดยรวม
ในตอนท้าย พี่แตงก็พาไปดูการทำงานของ นักจัดการโลจิสติกส์ อย่างคร่าวๆ
ของว่างทานก่อนกลับก็จะมีฟองดูว์ ข้าวปั้นโอนิกิริ ซูชิโรล ขนมจีบ ซาลาเปา และเครื่องดื่ม
ในช่วงของวันสุดท้ายก็จะเป็นเรื่องของนักโลจิสติกส์ เราอาจจะไม่ได้ลงรายละเอียดให้ลึกมาก
วันนี้พี่วิทยากร คุณเทอดศักดิ์ เลาสม (พี่นก) มาบรรยายเกี่ยวกับอาชีพโลจิสติกส์ให้ฟังกันค่ะ
พี่นกยังพาไปดูการเก็บสินค้าในห้องเย็นด้วย
เริ่มจากเข้ามาให้ห้องเก็บ Frozen meal ซึ่งมีอุณหภูมิ -18 องศา
ห้องถัดมาคือห้องเก็บ Chillrd meal มีอุณหภูมิตั้งแต่ 2-6 องศา
จบแล้วสำหรับการเวิร์กช็อปทั้งหมด 3 วัน ท้ายที่สุดแล้วอาชีพนักวิทยาศาตร์การอาหาร เป็นอาชีพที่ต้องใช้ใจรักจริง เพราะอาจจะมีความเหนื่อยและความท้อจากลูกค้า ไหนจะเป็นการที่ต้องเดินทางทำงานที่โรงงานตามชานเมืองต่าง ๆ แต่สายอาชีพนี้จะไม่ตกงานแน่นอน เพราะคนเราจะต้องทานอาหารกันทุกคน ทำให้นักวิทยาศาสตร์การอาหารมีบทบาทมากในปัจจุบันและอนาคต เพียงแค่มีใจรัก และมุ่งมั่นที่จะพัฒนาก็สามารถเป็นนักวิทยาศาสตร์การอาหารได้แล้วค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบกระทู้นะคะ หวังว่าจะได้ความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับนักวิทยาศาสตร์การอาหารมากขึ้นค่ะ
อยากจะฝากข้อความส่งท้ายให้กับผู้อ่านจากวิทยากรที่เราได้ฟังบรรยาย
- คุณเทอดศักดิ์ เลาสม -