โอกาสนี้ เจ้าพระคุณ สมเด็จพระสังฆราช ประทานพระสัมโมทนียกถา ความตอนหนึ่งว่า

“เราทั้งหลายได้รับพระราชทานโอกาส จากสมเด็จบรมบพิตร พระราชสมภารเจ้า ผู้ทรงพระคุณอันประเสริฐ ให้มาประชุมพร้อมเพรียงกัน เพื่อกระทำกิจมหามงคลอีกวาระหนึ่ง

ขอให้ทุกท่านจงตั้งจิต ประมวลพลังความดีงามนี้ น้อมถวายเป็นพระราชกุศล เพิ่มพูนพระบารมีธรรม ถวายแด่ พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว และพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร พร้อมทั้งถวายพระพรชัยมงคลแด่ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ในรัชกาลที่ ๙ และพระบรมวงศานุวงศ์ทุกพระองค์

เราต่างทราบกันดีอยู่แล้วว่า พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว มีพระราชคุณูปการยิ่งใหญ่ต่อประเทศชาติเพียงไร พระองค์ทรงดำเนินพระบรมราโชบายในรัชสมัยของพระองค์ด้วย ‘สันติวิธี’ การอันใดที่อาจเป็นเหตุแห่งความเดือดร้อนวุ่นวายถึงขั้นเป็นจลาจลในบ้านเมือง การนั้นจะทรงพยายามหลีกเลี่ยง ทรงพร้อมยอมเสียสละทุกสิ่งทุกอย่าง อย่างไม่ทรงยึดมั่นถือมั่นในทิฐิมานะ เพราะพระองค์ทรงมุ่งหวังเป้าหมายเพียงอย่างเดียว กล่าวคือ ‘สันติสุข’ ของประชาราษฎร

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงสั่งสอนพุทธบริษัทไว้ว่า

‘นตฺถิ สนฺติ ปรํ สุขํ ความสุขอื่นยิ่งกว่าความสงบ ไม่มี’

แต่การจะพบกับความสงบจนมีใจเป็นสุขได้ ก็จะไม่มีเช่นกัน หากเราทั้งหลายไม่รู้จักการเอื้อเฟื้อให้ปันแก่กันและกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการให้ ‘อภัย’ อันเป็นการให้ที่ประเสริฐยิ่ง

‘อภัยทาน’ นั้น คือการให้ความไม่มีภัย หรือการให้ความปลอดภัย

บ้านใดเมืองใด พลเมืองมุ่งแต่ความบาดหมาง ร้าวฉาน ก่อเวรก่อภัยกัน บ้านนั้นเมืองนั้นก็อยู่ร้อนนอนทุกข์ มีแต่ความเสื่อมทรามลง

ในขณะที่บ้านใดเมืองใด พลเมืองมุ่งแต่ความสามัคคีปรองดอง หวังดีหวังเจริญต่อกัน ถึงจะมีการทะเลาะเบาแว้งกันบ้างตามประสาคนอยู่ร่วมเหย้าเรือนเดียวกัน ก็รีบกลับใจมาแผ่เมตตา ให้อภัยทานแก่กัน ไม่ปล่อยให้รุนแรงถึงขั้นประหัตประหาร หรือแบ่งฝักแบ่งฝ่ายมาปะทะกัน บ้านนั้นเมืองนั้นก็จะอยู่เย็นเป็นสุข มีแต่ความเจริญรุ่งเรือง

ในโอกาสนี้ จึงขอทุกท่านจงอธิษฐานในใจ ว่านับแต่นาทีนี้ จะดำเนินชีวิตด้วยเมตตาธรรม จะไม่ถือโทษโกรธเคืองกัน ให้อภัยต่อทุกชีวิต ไม่ว่ามิตรหรือศัตรู จงแผ่เมตตาเป็นกระแสแห่งความเยือกเย็นออกไปอย่างไม่มีประมาณ”