แต่พักหลังมานี้ สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับเธอไม่ใช่แค่เรื่องเคล็ดลับการไปเที่ยวคนเดียว แต่เป็นเรื่องรสนิยมการท่องเที่ยวที่ต่างออกไป เพราะตอนนี้มิ้นท์กำลังสนุกกับการท่องเที่ยวที่ไม่ใช่แค่ไปเพื่อเห็น แต่เป็นการท่องเที่ยวที่ได้เรียนรู้ไปด้วย
มันเริ่มมาจากตอนที่มิ้นท์ไปเรียนต่อโทที่ประเทศสเปน ช่วง 2 ปีแรก มิ้นท์ทำงานพิเศษเป็นคนนำเที่ยวและมีโอกาสได้คุยกับนักเดินทางญี่ปุ่นคนหนึ่งที่เขาเที่ยวคนเดียว การได้คุยกับเขาทำให้มิ้นท์อยากลองเที่ยวคนเดียวดูบ้าง แต่เราก็ไม่ได้ลองทำทันทีนะ เก็บความอยากไว้จนกระทั่งเรียนจบโท ประเทศแรกที่ไปคือ Azores หมู่เกาะภูเขาไฟกลางมหาสมุทรแปซิฟิกของประเทศโปรตุเกส และมิ้นท์ก็พบว่ามันเป็น 18 วันที่สนุกมาก
มิ้นท์ว่ารูปแบบความสนุกมันเปลี่ยนไป เมื่อก่อนมิ้นท์เที่ยวเพื่อไปเห็น ถ่ายรูป จบ แต่ตอนนี้ความอยากเที่ยวเพื่อเรียนรู้มันมากกว่า อย่างตอนไปรัสเซีย มิ้นท์ไม่ได้อยากไปดูแสงเหนือ แต่อยากไปเรียนรู้เรื่องชนเผ่าที่เขาล่าวาฬ อยากไปเข้าใจว่าทำไมเขาถึงยังล่าวาฬอยู่ ทั้งที่มันเป็นหัวข้อที่คนทั้งโลกต่อต้าน กลายเป็นว่ามิ้นท์อยากเที่ยวด้วย เรียนรู้ด้วย
การเที่ยวเพื่อเรียนรู้ มันทำให้เราเข้าใจความแตกต่างนะ อย่างชนเผ่าที่เขาล่าวาฬ คนที่รักวาฬอย่างเราไม่มีทางเข้าใจหรอกว่าเขาจะล่าไปทำไม ใจร้ายจัง เพราะเราไม่เข้าใจวิถีชีวิตของเขา เราไม่เข้าใจว่ารากเหง้าของเขาล่าวาฬมาตั้งนานแล้ว การเที่ยวเพื่อเรียนรู้มันทำให้เราเข้าใจความต่าง เข้าใจว่าทุกสิ่งมันมีเบื้องลึกเบื้องหลัง ซึ่งตรงนี้แหละที่จะนำไปสู่การแก้ปัญหาโดยไม่ทำร้ายกัน
ปีที่แล้วมิ้นท์มีโอกาสได้ทำท่องเที่ยวชุมชนบนเขา ได้ไปเห็นวิถีชีวิตชาวไทยภูเขาที่มีความขัดแย้งกับคนด้านล่าง เช่น เรื่องไฟป่า การตัดไม้ การปลูกฝิ่นที่ยังมีอยู่ มันทำให้มิ้นท์ได้รู้ว่าทุกพื้นที่มีหลายมุมที่สื่อยังไม่ได้บอกเรา ถ้าเราสื่อสารตรงนี้ออกไปมันน่าจะช่วยเขาแก้ปัญหาได้
ประเทศเวเนซุเอลา คนจะรู้แค่ว่าประเทศนี้นางงามสวย แต่อีกด้านหนึ่งเป็นประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องอาชญากรรม สื่อวางให้เป็นประเทศที่น่ากลัวมาก ตอนไปมิ้นท์พกเงินสดติดตัวไปเยอะมาก คิดว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นจะออกมาทันที แต่เชื่อไหมว่านั่นเป็นทริป 5 อาทิตย์ที่สนุกมาก คนน่ารัก เดินในเมืองไม่มีอะไร โบกรถ เดินป่า นอนที่พักคืนละ 30 บาท ไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่สื่อบอกเลย
ตอนไปเจอคนชีกอที่เนปาล เขาพยายามจะมานอนกับมิ้นท์ ซึ่งปกติเวลาเจอคนแบบนี้ มิ้นท์จะโวยวายเลย แต่ครั้งนี้ทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะยังต้องพึ่งเฮลิคอปเตอร์เขา เนื่องจากช่วงนั้นมันมีแผ่นดินไหว ซึ่งมิ้นท์ก็เอาตัวรอดด้วยการไปเกาะคนอื่น พยายามอยู่ข้างนอก พอเข้าห้องก็เสียบกุญแจเลยทันที
จะนึกถึงอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ เพราะมิ้นท์เคยได้ใช้เวลาเดินกลับบ้านกับอาจารย์และรู้สึกว่าอาจารย์เป็นคนละเอียดอ่อนมาก ดังนั้นเวลาที่มิ้นท์นึกถึงอาจารย์ก็จะรู้สึกถึงความสบายใจและความเมตตา มันทำให้มิ้นท์สงบ บางทีเวลาอะไรไม่ได้ดั่งใจในชีวิต ให้ลองคิดถึงคนที่จะทำให้จิตใจเราสงบอาจจะช่วยได้
เรากล้าพูดคุยมากขึ้น สมัยก่อนมิ้นท์ไม่คุยกับคนอื่นเลยนะเพราะอาย มิ้นท์ไม่รู้ว่าต้องเริ่มคุยยังไง จนเพื่อนที่นั่งข้าง ๆ ย้ายโต๊ะหนี (หัวเราะ) จนมิ้นท์ต้องนั่งคนเดียวทั้งเทอม แต่สิ่งที่มันเปลี่ยนเราคือการเดินทาง เพราะพอได้ออกไปท่องโลก เราก็ได้รู้ว่ามันไม่มีอะไรเลย แถมยังเป็นใครก็ได้เวลาเดินทาง
เวลาจะเดินทางไปไหนมิ้นท์จะเอาสัตว์ใหญ่ ชีวิตที่น่าสนใจ และภูเขานำทาง คือถ้าที่ไหนมี 3 อย่างนี้มิ้นท์จะพอเลย เพราะมิ้นท์ชอบสัตว์ใหญ่อย่างกอริลลา หรือเวลาได้เจอคนดี ๆ ในประเทศที่ไม่คิดว่าจะเจอ เขาชวนเราไปเล่นเกมที่บ้านเขา แบ่งอาหารให้ทาน มิ้นท์เป็นคนที่ชอบเดินทางไปเจอคน เจอสัตว์ เจอภูเขาสูง เพราะการท่องเที่ยวแบบนั้นมันเติมเต็มชีวิตมิ้นท์มาก
แปลกนะ มิ้นท์เป็นคนไม่อ่านหนังสือเดินทาง ไม่ตามเพจท่องเที่ยวเลย แต่จะอ่านหนังสือหรือนิยายอิงประวัติศาสตร์แทน เพื่อให้รู้ข้อมูลเชิงลึก อารมณ์ของคนท้องถิ่น อ่านพอมีข้อมูลแค่นิดหน่อย ถ้ามองเห็นความเป็นไปได้ก็จะจองตั๋วเลย มิ้นท์จะไม่อ่านหนังสือประเภทฉันตื่นมาเช้านี้ทำอะไรบ้าง และไม่ค่อยคบกับคนที่ชอบเดินทางด้วย
มิ้นท์จะไปคบช่างภาพ นักเขียน ดีไซเนอร์ คนทำงานตลาดหุ้น หรือหมอ อาชีพที่ไม่ค่อยเกี่ยวกับการท่องเที่ยว เพราะมิ้นท์คิดว่านักเดินทาง รวมทั้งมิ้นท์เองใช้ชีวิตค่อนข้างผิวเผิน ไม่ค่อยมีข้อมูลเชิงลึก แต่ถ้าเราคบกับอาจารย์มหาวิทยาลัย อบต. ผู้ใหญ่บ้าน เขาจะมีความสามารถในการพูดบางอย่างได้ลึกซึ้ง มิ้นท์อยากได้มุมมองที่ต่างออกไปจากคนที่เที่ยวประจำอยู่แล้ว
ก็โสดต่อไป วัย 30 เป็นวัยที่ไม่ควรมานั่งกลัวเรื่องสละโสดไม่ได้นะ มิ้นท์ว่าวัย 30 เป็นวัยที่ต้องตักตวงความเป็นตัวเองให้ได้มากที่สุด เพราะช่วงที่เรียนมหา'ลัยเป็นวัยที่เรายังสับสนอยู่ 25-26 เป็นวัยแสวงหาสร้างฐานะ และ 30 คือวัยที่ในที่สุดก็รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรจริง ๆ และค่อนข้างพร้อม มิ้นท์ว่าเมื่อถึงวันหนึ่งความรู้สึกอยากลงหลักปักฐานมันจะมาเอง แต่ตอนนี้มิ้นท์ยังไม่มีความรู้สึกนั้นเลย (หัวเราะ)
มิ้นท์จะบอกคนที่อยากเริ่มเที่ยวคนเดียวตลอดว่า ถ้าอยากเดินทางคนเดียวให้เริ่มจากการเดินทางหลายคนก่อน เลือกเส้นทางที่ง่าย ปลอดภัย มีคนไปเยอะแล้ว มีรีวิวเยอะไปก่อน อย่าเริ่มจากยากเพราะแบบนั้นจะใช้ดวงมากเกินไป อย่าเดินทางที่ใช้ดวงมาก แต่ฝึกตัวเองให้มีสัญชาตญาณที่ดีในการเดินทางก่อน ถ้ามีแล้ว ทีนี้จะไปไหน ไปกี่เดือนก็ได้
ซัมเมอร์แคมป์ในไทยก็ได้ ออกไปเจอคนใหม่ ๆ ฝึกสกิลตัวเองก่อน มิ้นท์ว่าน้อง ๆ สมัยนี้มีศักยภาพสูงมาก ใกล้ไกลไม่สำคัญเลย ขอแค่ลองไป ลองออกจากกฎเดิม ๆ ของครอบครัว กลุ่มเพื่อน เพราะการออกไปท่องเที่ยวจะทำให้เราได้คุยกับตัวเองจริง ๆ รู้ความต้องการของตัวเองมากขึ้นอีกนิดหนึ่ง อย่างน้อยไปแล้วก็ได้รู้ว่าชอบไม่ชอบอะไร
การเดินทางคนเดียวมันทำให้เข้าใจตัวเอง ในขณะเดียวกันก็เข้าใจคนอื่น เรามั่นใจในตัวเองมากขึ้น แต่อีโก้เราลดลง ทุก ๆ ก้าวที่เดินมันเป็นการเดินทางที่เราได้เป็นตัวเองจริง ๆ และเอาจริง ๆ นะ มิ้นท์ว่าทุกคนมีที่ที่หนึ่งที่อยากไปในใจ ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนก็ตาม อย่าทิ้งที่ที่อยากไปเพราะไม่มีใครไปเป็นเพื่อนเลย
เรื่อง : วัลญา นิ่มนวลศรี
ภาพประกอบ : วันนิตา ตรียุทธกุล