หลวงปู่ชา สุภัทโท หรือพระโพธิญาณเถร นามเดิมว่า ชา ช่วงโชติ เกิดเมื่อวันที่ ๑๗ มิถุนายน พ.ศ.๒๔๖๑ ณ บ้านจิก อำเภอ วารินชำราบ จังหวัด อุบลราชธานี ท่านมาจากครอบครัวที่อบอุ่น มั่งคั่ง ชอบช่วยเหลือผู้ยากไร้อยู่เสมอ
ท่านบรรพชาเมื่ออายุ ๑๓ ปี และลาสิกขาเมื่ออายุ ๑๖ ปี แต่ในที่สุดก็ได้อุปสมบทเป็นภิกษุเมื่ออายุ ๒๑ ปีหลวงปู่ชาเป็นผู้สนใจในธรรมมาก มีความปรารถนาอยากรู้แจ้งเห็นจริงตามคำสอนของพระพุทธองค์ จึงเริ่มศึกษาธรรมจากสำนักต่าง ๆ หลายสำนัก
ปี ๒๔๙๐ หลังจำพรรษาที่เขาวงกตได้หนึ่งพรรษา ท่านได้ทราบข่าวว่าท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เป็นพระผู้มีคุณธรรมสูง ทั้งเชี่ยวชาญด้านวิปัสสนาธุระ มีประชาชนเคารพเลื่อมใสมาก ที่วัดป่าหนองผือนาใน จังหวัดสกลนคร หลวงปู่ชาจึงได้เดินทางไปที่นั่น เพื่อขอศึกษาเรียนรู้ข้อธรรม
พระอาจารย์มั่นได้เทศนาสั่งสอนให้หลักธรรมต่างๆ กระทั่งหลวงปู่ชามีจิตอิ่มเอิบ เป็นสมาธิ จึงนำคำสอนและปฏิปทาของท่านไว้เป็นแนวปฏิบัติต่อไป
ต่อมาหลวงปู่ชาได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี เมื่อปีพ.ศ.๒๕๑๖ ท่านยังได้สร้างวัดสาขาของวัดหนองป่าพงเพื่อการเผยแพร่หลักธรรมไปยังทั่วทุกภาคของประเทศ ตลอดชีวิต ท่านอุทิศตนเพื่อการปฏิบัติธรรม และเผยแผ่พระพุทธศาสนาทั้งแก่ชาวไทยและชาวต่างชาติ
มีชาวต่างชาติเลื่อมใสศรัทธาขอบวชกับท่านจำนวนมาก หลวงปู่ชาจึงได้สร้างวัดป่านานาชาติสำหรับภิกษุเหล่านี้ได้อยู่พักและปฏิบัติธรรม หลวงปู่ชา สุภัทโท มีพระลูกศิษย์เป็นชาวต่างชาติที่มีชื่อเสียงหลายรูป อาทิ พระราชสุเมธาจารย์ ศิษย์ชาวต่างประเทศรูปแรก เป็นพระภิกษุชาวสหรัฐอเมริกา
คำสอนสำคัญของหลวงปู่ชาที่พุทธศาสนิกชนยึดถือปฏิบัติเพื่อการดำเนินชีวิตอย่างมีสติคือ