“การเรียนทำให้คนมีงานทำ กิจกรรมทำให้คนทำงานเป็น” คำกล่าวนี้พี่เชื่อว่าคงคุ้นหูน้อง ๆ หลายคนนะครับ ซึ่งโดยส่วนตัวพี่เองก็เห็นด้วยกับคำกล่าวนี้ แล้วน้อง ๆ ล่ะ เห็นด้วยหรือเปล่า หลายคนคงมีคำตอบในใจแล้ว ส่วนใครที่ยังไม่แน่ใจก็อย่าเพิ่งหน้านิ่วคิ้วขมวดไป วันนี้พี่เลยหยิบยกประเด็นเด็กเรียนกับเด็กกิจกรรมมาร่วมแชร์ให้น้อง ๆ ได้รู้กัน เผื่อเป็นประโยชน์สำหรับใครหลายคนที่กำลังค้นหาตัวเองหรืออยากรู้ว่าเป็นเด็กแบบไหนดีกว่ากันนะ พร้อมแล้วอย่ารอช้าตามไปค้นหาคำตอบนี้กันเลยดีกว่าครับ

เป็นเด็กเรียนกับเด็กกิจกรรมอะไรดีกว่ากัน ?

คงเป็นคำถามที่มีการโต้เถียงและงัดเหตุผลออกมาสนับสนุนเยอะแยะว่าเด็กแบบไหนดีกว่ากัน แต่สำหรับพี่เองคิดว่าไม่ว่าจะเป็นเด็กเรียนหรือเด็กกิจกรรมก็ดีเท่ากันนะครับ ซึ่ง “ดี” ในที่นี้หมายถึง การรู้จักหน้าที่ มีความรับผิดชอบต่อตัวเองและคนอื่นอยู่เสมอ เด็กกิจกรรมก็ต้องรู้จักแบ่งเวลา ไม่ใช่ว่าทำกิจกรรมตลอดเวลา อดหลับอดนอน ขาดเรียน จนส่งผลเสียต่อตัวเองนะครับ ส่วนเด็กเรียนก็ใช่ว่ามัวแต่อ่านหนังสืออย่างเดียวจนไม่มีเวลาพูดคุยกับคนในครอบครัว พบปะเพื่อนฝูง หรือทำกิจกรรม อื่น ๆ เลย ..เด็กเรียนและเด็กกิจกรรมต่างมีดีในตัวเอง ใครจะดีกว่ากันพี่ว่าข้อนี้ไม่สำคัญเท่าไหร่เลยครับ ขอเพียงสิ่งที่น้อง ๆ ทำเป็นสิ่งที่ดี มีประโยชน์ก็น่าจะเพียงพอแล้วใช่ไหมล่ะ

เด็กเรียนกับวินัยในตัวเอง

พี่เชื่อว่าน้อง ๆ หลายคนเป็นคนที่รักในการเรียนและหมั่นทบทวนความรู้อยู่เสมอนะครับ ไม่ว่าจะเป็นการอ่านหนังสือ ติวกับเพื่อน ๆ หรือออกไปหาความรู้ใหม่ ๆ รอบตัว ซึ่งสิ่งเหล่านี้ก็ถือเป็นลักษณะเด่นอย่างหนึ่งของเด็กเรียนที่อยากปรบมือดัง ๆ ให้เสียจริง เพราะไม่เพียงแสดงถึงความตั้งใจในการเรียนเพื่ออนาคตของตัวเองเท่านั้นนะครับน้อง ๆ แต่ยังแสดงให้เห็นความมีวินัยในตัวเองที่ค่อนข้างสูงอีกด้วยนะ ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมากไม่ว่าน้อง ๆ จะเป็นนักเรียน นักศึกษา หรือทำงานแล้วก็เถอะ .. น้อง ๆ เหล่านี้จึงมีโอกาสประสบความสำเร็จมากเลยล่ะ เพราะมีทั้งความรู้ แถมมีวินัยในตัวเองเป็นอาวุธลับอีกด้วย

เด็กกิจกรรมกับทักษะชีวิต

น้อง ๆ เชื่อไหมล่ะครับว่าเด็กกิจกรรมแต่ละคนจะมีไลฟ์สไตล์ในตัวเองที่ค่อนข้างหลากหลาย และชอบการทำกิจกรรมเป็นชีวิตจิตใจ ว่าแต่เด็กกิจกรรมเขาทำอะไรกันบ้างล่ะ ถ้าจะให้บอกทั้งหมดคงไม่ไหวแน่ ๆ เลย เอาเป็นว่าเด็กกิจกรรมส่วนใหญ่จะทำแทบทุกอย่างที่ขวางหน้าพูดอย่างนี้ก็คงไม่ผิด บางคนรักการทำกิจกรรมเป็นชีวิตจิตใจ อดหลับอดนอน สละเวลาของตัวเองทำประโยชน์ให้ส่วนรวม แม้จะไม่มีค่าตอบแทนแต่พี่ก็เชื่อว่าเป็นความสุขเล็ก ๆ ที่น่าอิจฉาไม่น้อยเลยล่ะ เพราะได้รู้รักแก้ปัญหา ได้พบปะและเรียนรู้คนอยู่ตลอดเวลา เด็กกิจกรรมจึงมักมีทักษะชีวิตสูงยังไงล่ะครับน้อง ๆ และนี่ก็อาจเป็นข้อเด่นของเด็กกิจกรรมที่ได้เปรียบเด็กกลุ่มอื่น ๆ อีกด้วย

โอกาสในการทำงาน

ถ้าจะถามว่าเด็กเรียนกับเด็กกิจกรรมเด็กแบบไหนมีโอกาสในการทำงานมากกว่ากัน ? ข้อนี้อาจไม่มีคำตอบถูกผิดหรือตายตัว แต่น้อง ๆ อาจลองคิดดูเล่น ๆ นะครับว่าระหว่างเด็กเรียนดี เกรดสวย จบสถาบันชื่อดัง แต่ไม่มีประสบการณ์ทำงานหรือทำกิจกรรมร่วมกับคนอื่นเลย กับเด็กที่ผลการเรียนปานกลางแต่ทำงานเป็น อยู่ร่วมกับคนอื่นได้ แบบไหนกันล่ะที่บริษัทจะรับเข้าทำงานมากกว่ากัน แน่นอนว่าต้องเป็นคนที่ทำงานเป็น ด้วยเหตุผลที่ว่าคนกลุ่มนี้มีทักษะชีวิตมากกว่าไงล่ะ ทั้งแก้ไขปัญหาและตัดสินใจได้เร็ว มีประสิทธิภาพ ไม่ต้องสอนหรือแนะนำอะไรมาก ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อบริษัทที่ไม่ต้องมานั่งกังวลใจคอยสอนงานตลอดเวลา !!

          เด็กเรียนอาจเด่นเรื่องผลการเรียน ความรู้ เด็กกิจกรรมอาจเด่นทักษะชีวิต การเข้าสังคม ฉะนั้นโอกาสในการทำงานของเด็กทั้งสองกลุ่มโดยส่วนตัวพี่คิดว่ามีเท่ากัน ๆ กันนะครับ แต่ใครจะทำงานเก่งกว่ากันนั้นขึ้นอยู่กับตัวบุคคลมากกว่าว่าใครจะมี “ความสำนึกรับผิดชอบ” หรือใช้ความรู้ความสามารถของตนเองให้เกิดประโยชน์กว่ากัน แต่สำหรับน้อง ๆ คนไหนที่เอาดีทั้งการเรียนและกิจกรรมแถมบริหารเวลาเป็นซะด้วย ต้องยกนิ้วกดไลก์ให้เลยครับ น้องเป็นคนที่เจ๋งมาก ๆ ขอบอก !!

          รู้อย่างนี้แล้วก็ลองสำรวจตัวเองให้ดีนะครับว่าเรามีดีอะไร ถนัดด้านไหน แต่ไม่ว่าน้อง ๆ จะถนัดด้านไหนทุกคนย่อมเป็นความหวังและเป็นที่ต้องการของสังคมด้วยกันทั้งสิ้นนะครับ เพราะจะให้มีเฉพาะคนเก่งแต่ขาดคนทำงานเป็นหรือขาดคุณธรรมก็คงไม่ได้ ฉะนั้นพี่จึงเชื่อว่าเด็กเรียนและเด็กกิจกรรมก็ล้วนเป็นความหวังของสังคมและทุกคน จะดีแค่ไหนล่ะถ้าความรู้ความสามารถของน้อง ๆ ไม่เพียงทำให้มีงานทำ แต่ยังทำประโยชน์ให้สังคมได้อย่างกว้างขวางอีกด้วย นี่สิ !! ที่เรียกว่าความสำเร็จที่แท้จริง

เรื่อง : ภานุวัฒน์ มานพ