จากสิ่งที่กล่าวมาแล้วจะเห็นได้ว่าโภชนาการมีบทบาทสำคัญต่อสุขภาพของเราการปฏิบัติตนในสิ่งต่อไปนี้จะทำให้มีสุขภาพที่แข็งแรง
๑. กินอาหารหลัก ๕ หมู่ให้ครบ ได้แก่ อาหารพวกเนื้อสัตว์ ไข่ นมและถั่วเมล็ดแห้ง อาหารประเภทนี้จะให้โปรตีน ไขมัน วิตามินและเกลือแร่ อาหารพวกข้าว เผือก มันและน้ำตาล ให้กำลังงานและโปรตีนแต่ปริมาณและคุณภาพของโปรตีนด้วยด้อยกว่าพวกเนื้อสัตว์เฉพาะน้ำตาลให้แต่กำลังงานอย่างเดียวผักและผลไม้วิตามินและเกลือแร่หลายชนิดตลอดจนใยอาหารด้วยส่วนไขมันเป็นแหล่งอาหารที่ให้กำลังงานที่ดีและน้ำมันพืชบางชนิดให้กรดไลโนเลอิกด้วยในแต่ละวันถ้ากินอาหารทั้ง ๕ หมู่ ให้ครบถ้วนโอกาสที่จะขาดสารอาหารย่อมเป็นไปได้ยากและไม่ต้องไปหายาบำรุงมากินให้เสียเงิน
๒. รักษาน้ำหนักตัวให้อยู่ในเกณฑ์ปกติทุกคนควรชั่งน้ำหนักตนเองอย่างน้อยเดือนละครั้งถ้าผอมไปก็กินอาหารที่มีประโยชน์น้ำหนักจะได้เพิ่มถ้าอ้วนไปก็กินให้น้อยลงร่วมกับการออกกำลังกายให้มากขึ้นไม่ละเลยตนเองถึงขั้นเกิดภาวะแทรกซ้อนจากอ้วนหรือผอมแล้ว
๓. กินไขมันในขนาดที่พอเหมาะไม่กินไขมันมากเกินไปและต้องกินน้ำมันพืชที่ให้กรดไลโนเลอิกเป็นประจำด้วย
๔. กินใยอาหารอย่างสม่ำเสมอใยอาหารทำให้การขับถ่ายอุจจาระเป็นไปตามปกติและป้องกันโรคหลายชนิดด้วย
๕. กินน้ำตาลแต่พอควรการกินน้ำตาลมาก ๆ มีผลร้ายต่อสุขภาพได้เด็กที่กินของหวานมาก อมลูกกวาดและทอฟฟี่แล้วไม่แปรงฟันจะเป็นโรคฟันผุซึ่งมีผลทำให้การกินอาหารเป็นไปได้ไม่ดีนอกจากนี้คนที่กินหวานมาก ๆ จะอ้วนและมีไตรกลีเซอไรด์สูงในเลือด
๖. ไม่กินโซเดียมมากโซเดียมมีมากในเกลือนอกจากนี้ยังพบในอาหารธรรมชาติ เช่น เนื้อสัตว์ นม สารบางชนิดที่ใช้ในการปรุงอาหาร เช่น ผงชูรส ผงฟู ผู้ที่กินโซเดียมมาก ๆ มีโอกาสเป็นความดันโลหิตสูงได้มากกว่าผู้ที่กินโซเดียมน้อย
๗. ระวังเรื่องดื่มเหล้าแม้ว่าเหล้าที่กินจะถูกเผาผลาญให้กำลังงานได้ก็จริงแต่เราไม่จัดเหล้าเป็นสารอาหารเพราะผลที่ได้ไม่คุ้มกับอันตรายที่เหล้าคุกคามสุขภาพคนติดเหล้ามักเป็นโรคขาดสารอาหารได้หลายชนิด เช่น โรคขาดโปรตีนและแคลอรี โรคเหน็บชา เมื่อกินเหล้าไปนาน ๆ ตับถูกทำลายยิ่งทำให้การขาดสารอาหารรุนแรงมากขึ้น
ถ้าทุกคนตระหนักถึงความสำคัญของโภชนาการหมั่นสำรวจตนเองว่ากินอะไรขาดไปบ้างกินอะไรเกินไปบ้างแล้วลองปฏิรูปการกินให้เข้ามาทางสายกลาง ๗ ประการที่กล่าวมาแล้วนอกจากจะมีประโยชน์ต่อผู้ปฏิบัติแล้วยังมีผลในการลดปัญหาทุพโภชนาการของประเทศด้วย