เด็กสายศิลป์คนนี้เฟรนด์ลี่นะคะ แต่คนจะมองว่าหยิ่ง เพราะว่าเยลหลีสายตาสั้นเวลามองจะหรี่ตามอง เพื่อนเลยบอกว่าหยิ่ง (หัวเราะ) แถมน่าแกล้งจนได้ฉายาว่า ปีโป้ ตัวนิ่มเหมือนปีโป้ เพราะเคยอ้วนแล้วลดได้ โดนล้อประจำเลยค่ะ
โพสต์อิทสีไหนน่ารักก็ซื้อเก็บไว้ใช้ ไว้สะสม เวลามีคำศัพท์จะเขียนลงโพสต์อิทแล้วแปะบนกระดานคำศัพท์ไว้ที่โต๊ะหนังสือ กลับจากเลิกเรียนเห็นคำศัพท์ผ่านตาก็จะจำเข้าไปในหัวเองโดยที่ไม่ต้องมานั่งท่องเลยค่ะ
ตื่นสาย กินข้าวเช้าก่อนไปโรงเรียนไม่ทัน เลยซื้อก๋วยเตี๋ยวหน้าโรงเรียนมายืนกินในแถว ตอนนั้นครูไม่เห็น แต่เพื่อนเห็นเต็มเลย สายตาเพื่อนมองมาที่เราคงคิดว่ากล้าเอามากินที่แถวด้วย หรืออยากกินบ้างหรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่ด้วยความหิวแล้ว เราก็ก้มหน้าก้มตากินต่อไปแบบชิลค่ะ (หัวเราะ)
อักษรศาสตร์ จุฬาฯ พ่อบอกว่าถ้าเราเก่งภาษาอังกฤษแล้ว ก็อาจจะไปเรียนภาษาจีน ภาษาญี่ปุ่นเพิ่มได้ เพราะว่าถ้าในอนาคตจะทำธุรกิจก็ต้องใช้ภาษา ซึ่งเยลหลีไม่รู้สึกกลัวภาษาอังกฤษเลย คุยกับครูต่างชาติเขาก็เฟรนด์ลี่ ยิ่งทำให้เยลหลีเปิดรับความรู้ด้านภาษาได้เร็วขึ้นค่ะ
มีแก๊งเพื่อน 4 คน ที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไปไหนก็ไปด้วยกัน กิน เที่ยว เล่น เรียน แบบสไตล์คลิกกัน เยลหลีคิดว่าทุกคนเป็นเพื่อนกันได้หมด เพื่อนไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์เราจะคอยช่วยเหลือกันเสมอค่ะ
ชอบสะสมตุ๊กตาทอย สตอรี่ ตัวโปรดคือ หุ่นยนต์บัซ ไลท์เยียร์
เรื่อง : วรรณวิสา สุภีโส
ภาพ : อภินันท์ กลัดกันแสง