2-3 วันมานี้มีเรื่องสะกิดใจเกี่ยวกับ "เด็กรุ่นใหม่" อยู่พอสมควร

สมัยเราเด็กๆ ผู้ใหญ่ก็พูดกันว่าการศึกษาไทยไม่เปิดโอกาสให้เด็กคิด ไม่เปิดโอกาสให้เด็กแสดงความคิดเห็น ต้องเปลี่ยน  ก็นำมาซึ่งการปฏิรูปการศึกษาขนานใหญ่

คุณครูสมัยใหม่ว่ากันว่าต้องเปิดโอกาสให้เด็กแสดงความคิดเห็น แสดงออก  เด็กรุ่นใหม่จะกล้าพูด กล้าทำมากขึ้น  ในขณะเดียวกันการแข่งขันก็สูงขึ้น  พ่อแม่ต้องมีส่วนร่วมในการศึกษาของเด็กมากขึ้น  ทำกันไป ทำกันมา ไม่รู้ว่าการบ้านลูกหรือการบ้านพ่อแม่

เคยโมโหคุณครูเรื่องการบ้านลูกมากขนาดนั่งทำให้ลูกเลย  ลูกเพียงแค่เอาไปส่ง  การบ้านเด็ก ป. 1 ให้ค้นคว้าจากอินเตอร์เน็ต พิมพ์มาเป็นเล่มไม่ต่ำกว่า 7 หน้าให้สวยงาม  รูปก็ต้องเรียบร้อย ห้ามตัดเบี้ยว ตัดแหว่ง  แม่จัดให้ ณ บัดนั้น  คุณครูบอกว่า "ผู้ปกครองต้องมีส่วนร่วม" ว่างั้น  คุณครูก็ได้ผลงานไปโชว์ในงานนิทรรศการโรงเรียน  บอกว่าเป็นการเรียนรู้แบบ "บูรณาการ"  ความเสียหายตกอยู่ที่ใคร.....

ข่าวดังในวันนี้เกี่ยวกับนักแสดงสาวแต่งตัวไม่เหมาะสมในพิธีรับพระราชทานปริญญาบัตร  เจ้าตัวเสียใจร้องห่มร้องไห้ บอกว่า "ทำไมไม่มีใครบอก"

ขึ้นรถไฟฟ้าในยามเช้า ถึงกับชะงัก  พระ 2 รูปยืนโหนรถไฟฟ้าอยู่ ข้างๆ มีชายขาด้วนใช้ไม้ค้ำยัน ยืนแทรกตัวโหนอยู่เช่นกัน  หนุ่มสาววัยเริ่มทำงาน นั่งเรียงกันสองแถว มีหูฟัง ฟังเพลงอย่างสบายอารมณ์  ผ่านไปหลายสถานีก็ไม่มีใครขยับลุกให้นั่ง หรือจะเป็นเพราะ "ไม่มีใครบอก ไม่มีใครขอ"

น้ำใจคนไทยหายไปไหน  ความเหมาะสมและกาละเทศะ กลายเป็นสิ่งล้าสมัยไปแล้วหรือไร

เราควรทำใจให้ยอมรับกับการเปลี่ยนแปลง หรือ ยืนหยัดดึงสิ่งดีในอดีตให้คงอยู่....  ใครมีความเห็นอย่างไรช่วยแบ่งปันกันที