คำราชาศัพท์
หมายถึง ถ้อยคำที่ใช้สำหรับพระมหากษัตริย์ พระบรมวงศานุวงศ์ พระภิกษุสงฆ์ ข้าราชการ และบุคคลทั่วไป เพื่อแสดงถึงความเคารพนับถือกัน หรือเพื่อให้เกิดความสุภาพ ดังนั้นคำราชาศัพท์จึงต้องใช้ให้ถูกต้องกับฐานะของบุคคลในระดับชั้นต่างๆ นอกจากนี้คำราชาศัพท์ยังถือเป็นวัฒนธรรมที่สำคัญของไทย ทุกคนต้องเรียนรู้เพื่อนำไปใช้ให้ถูกต้องและรักษาไว้ ให้คงอยู่กับคนไทยตลอดไป
คำราชาศัพท์ที่ใช้สำหรับพระมหากษัติรย์และพระบรมวงศานุวงศ์
พระบรมราช ให้นำหน้าคำเพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำคัญยิ่ง ในกรณีที่ต้องการเทิดพระเกียรติหรือพระราชอำนาจ เช่น
พระบรมราชจักรีวงศ์
พระบรมราชโองการ
พระบรมราชชนนี
พระบรมราช ใช้สำหรับพระมหากษัตริย์
พระบรม ใช้นำหน้าเพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำคัญ ในกรณีที่ต้องการเชิดชูพระอิสริยยศ เช่น
พระบรมเดชานุภาพ
พระบรมวงศานุวงศ์
พระบรมฉายาลักษณ์
พระบรม ใช้สำหรับพระมหากษัตริย์
พระราช ใช้นำหน้าคำเพื่อแสดงให้เห็นว่ามีความสำคัญรองลงมาจากคำว่า พระบรม และเป็นสิ่งเฉพาะพระองค์เท่านั้น เช่น
พระราชนิพนธ์
พระราชดำรัส
พระราชกรณียกิจ
พระราช ใช้สำหรับพระมหากษัตริย์และสมเด็จพระบรมราชินี
พระ ใช้นำหน้าคำสามัญเพื่อให้แตกต่างไปจากคำที่ใช้กับสามัญชน เช่น
พระพร
พระคู่หมั้น
พระอาจารย์
พระ ใช้สำหรับพระมหากษัตริย์และพระราชวงศ์
ราช ใช้นำหน้าคำเพื่อแสดงว่าเป็นพระมหากษัตริย์ หรือเกี่ยวกับพระมหากษัตริย์ เช่น
ราชการ
ราชวงศ์
ราชสมบัติ
ทรง มีวิธีการต่อไปนี้
๑.)ใช้นำหน้าคำนามให้เป็นคำกริยาคำราชาศัพท์ เช่น
ทรงม้า
ทรงกีฬา
ทรงดนตรี
๒.)ใช้นำหน้าคำกริยาให้เป็นคำกริยาคำราชาศัพท์ เช่น
ทรงวิ่ง
ทรงถือ
ทรงขอบใจ
๓.)ใช้นำหน้าคำราชาศัพท์ที่มีพระอยู่หน้าคำให้เป็นคำกริยาคำราชาศัพท์ เช่น
ทรงพระอักษร
ทรงพระประชวร
ทรงพระสรวล
เติมความรู้
ไม่ใช้ ทรง นำหน้าคำที่เป็นคำราชาศัพท์ เช่น เสด็จ เสวย บรรทม กริ้ว ตรัส
ไม่ใช้ ทรง นำหน้าคำราชาศัพท์ที่มีคำว่ามีอยู่นำหน้าคำ เช่น มีพระบรมราชโองการ มีพระราชดำรัส
ใช้ ทรง นำหน้าคำสามัญที่มีคำว่า มี นำหน้าได้ เช่น ทรงมีเหตุผล ทรงมีไข้ ทรงมีทุกข์
