ชายหนุ่มคนหนึ่งได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยเอกชนเพื่อให้เป็นวิทยากรพิเศษสอนวิชาปรัชญาให้กับนักศึกษาปริญญาโทเขาเตรียมการสอนอยู่หลายวันจึงตัดสินใจจะสอนนักศึกษาเหล่านั้นด้วยแบบฝึกหัดง่ายๆ แต่แฝงไว้ด้วยข้อคิด

เขาเดินเข้าห้องเรียนมาพร้อมด้วยของสองสามอย่างบรรจุอยู่ในกระเป๋าคู่ใจ

เมื่อได้เวลาเรียน เขาหยิบเหยือกแก้วขนาดใหญ่ขึ้นมา แล้วใส่ลูกเทนนิสลงไปจนเต็ม

'พวกคุณคิดว่าเหยือกเต็มหรือยัง?' เขาหันไปถามนักศึกษาปริญญาโท

แต่ละคนมีสีหน้าตาครุ่นคิดว่าอาจารย์หนุ่มคนนี้จะมาไม้ไหนก่อนจะตอบพร้อมกัน'เต็มแล้ว...'

เขายิ้มไม่พูดอะไรต่อหันไปเปิดกระเป๋าเอกสารคู่ใจ

หยิบ กระป๋องใส่กรวดออกมา แล้วเทกรวดเม็ดเล็กๆจำนวนมากลงไปในเหยือกพร้อมกับเขย่าเหยือกเบาๆกรวดเลื่อน ไหลลงไปอยู่ระหว่างลูกเทนนิสอัดจนแน่นเหยือก เขาหันไปถามนักศึกษาอีก

“เหยือกเต็มหรือยัง?'

นักศึกษามองดูอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมาตอบ 'เต็มแล้ว...'

เขายังยิ้มเช่นเดิม หันไปเปิดกระเป๋าหยิบเอาถุงทรายใบย่อมขึ้นมาและเททรายจำนวนไม่น้อยใส่ลงไปในเหยือก

เม็ดทรายไหลลงไปตามช่องว่างระหว่างกรวดกับลูกเทนนิสได้อย่างง่ายดาย

เขาเทจนทรายหมดถุงเขย่าเหยือกจนเม็ดทรายอัดแน่นจนแทบล้นเหยือก

เขาหันไปถามนักศึกษาอีกครั้ง “เหยือกเต็มหรือยัง?'

เพื่อป้องกันการหน้าแตกนักศึกษาปริญญาโทเหล่านั้นหันมามองหน้ากันปรึกษากันอยู่นาน

หลายคนเดินก้าวเข้ามาก้มๆ เงยๆมองเหยือกตรงหน้าอาจารย์หนุ่มอยู่หลายครั้งมีการปรึกษาหารือกันเสียงดังไปทั้งห้องเรียน จวบจนเวลาผ่านไปเกือบห้านาทีหัวหน้ากลุ่มนักศึกษาจึงเป็นตัวแทน เดินเข้ามาตอบอย่างหนักแน่น

“คราวนี้เต็มแน่นอนครับอาจารย์'

“แน่ใจนะ'

“แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกครับ'

คราวนี้เขาหยิบน้ำอัดลมสองกระป๋องออกมาจากใต้โต๊ะแล้วเทใส่เหยือกโดยไม่รีรอไม่นานน้ำอัดลมก็ซึมผ่านทรายลงไปจนหมดทั้งชั้นเรียนหัวเราะฮือฮากันยกใหญ่เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“ไหนพวกคุณบอกว่าเหยือกเต็มแน่ๆ ไง' เขาพูดพลางยกเหยือกขึ้น

"พวกคุณคิดว่าเรื่องนี้บอกอะไรแก่เราบ้าง" นักศึกษาปริญญาโททั้งห้องนิ่งเงียบ เสียงซุบซิบปรึกษากันดังขึ้นเรื่อยๆ

“ผมอยากให้พวกคุณจำบทเรียนวันนี้ไว้เรากำลังพูดถึงลำดับความสำคัญก่อนหลังของงานในชีวิตของเราเหยือกใบนี้ก็เหมือนชีวิตคนเราลูกเทนนิสเปรียบเหมือนเป็นเรื่องสำคัญที่สุดใน ชีวิต คือ เรื่องที่เกี่ยวกับการความสุขพื้นฐานของชีวิตเราเช่น การศึกษาเล่าเรียน การทำงานการพักผ่อน การออกกำลังกาย สุขภาพ การดูแลพ่อแม่ของเรา ครอบครัว คู่ชีวิต ลูก เพื่อนสนิท เพื่อนร่วมงาน สังคมประเทศชาติที่เราอยู่ สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่คุณต้องสนใจจริงจังสูญเสียไปไม่ได้

เม็ดกรวดเหมือนสิ่งสำคัญรองลงมา เช่น ความมั่นคง ฐานะการเงิน บ้านรถยนต์ ความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินของเรา

ทรายก็คือเรื่องอื่นๆ ที่เหลือ เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เราอยากทำหรือจำเป็นต้องทำในบางครั้ง แต่เรามักจะหมกมุ่นและเสียเงินเสียเวลาจำนวนมากอยู่กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ เช่นงานอดิเรก ดูหนังฟังเพลง งานเลี้ยงพบปะเพื่อนฝูง การดูรายการทีวีจนไม่ได้หลับนอนพักผ่อน การสนใจซื้อสิ่งของที่เราอยากได้ตลอดเวลาเช่น ซีดีเพลงหรือภาพยนตร์ กระเป๋า เสื้อผ้า การไปกินร้านอาหารที่อร่อยๆ

เหยือกนี้เปรียบกับชีวิตของคุณ ถ้าคุณใส่ทรายลงไปก่อนคุณจะมัวหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ อยู่ตลอดเวลา

ชีวิตเต็มแล้ว... เต็มจนไม่มีที่เหลือให้ใส่กรวดไม่มีที่เหลือใส่ให้ลูกเทนนิสแน่นอน'

ชีวิตของคนเราทุกคน ถ้าเราใช้เวลาและปล่อยให้เวลาหมดไปกับเรื่องเล็กๆน้อยๆ เราจะไม่มีที่ว่างในชีวิตไว้สำหรับเรื่องสำคัญกว่า

เพราะฉะนั้นความสุขจึงเป็นสิ่งที่เราต้องเติมก่อนสิ่งอื่นใดทุกๆวันเราต้องให้ความสนใจกับเรื่องที่ทำให้ตัวเรา ครอบครัว คนรอบข้าง มีความสุข

ใช้ชีวิตเล่นกับลูกๆ หาเวลาไปตรวจร่างกายพาคู่ชีวิตกับลูกไปพักผ่อนในวันหยุด พากันออกกำลังกายเล่นกีฬาร่วมกันสักชั่วโมงสองชั่วโมง เพื่อสุขภาพและความสัมพันธ์ที่ดีในชีวิตพาพ่อแม่ไปเที่ยวพักผ่อนหรือทานข้าว โทรศัพท์หาเพื่อนบ้างให้รู้ว่าเรายังคิดถึงและเป็นห่วงเราต้องดูแลเรื่องที่สำคัญที่สุดจริงๆ ดูแลลูกเทนนิสของเราก่อนเรื่องอื่นทั้งหมดหลังจากนั้นถ้ามีเวลาเหลือเราจึงเอามาสนใจกับสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบๆ ตัวเรา

นักศึกษาคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม“แล้วน้ำที่อาจารย์เทใส่ลงไปล่ะครับหมายถึงอะไร?'

เขายิ้มพร้อมกับบอกว่า “การที่ใส่น้ำลงไปเพราะอยากให้เห็นว่าไม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใดใน ความสับสนและวุ่นวายเหล่านั้นคุณยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้กัน เสมอ และน้ำใจเหล่านี้นี่แหละที่จะทำให้สังคมของเราสงบเย็นและเป็นสุข...'

แล้วเหยือกของคุณล่ะเต็มหรือยัง