ครูบุญช่วยที่ฉันรู้จัก                   โดย  ณัฐติยา  ชาวชอบ  ม.3/5

            ถ้านึกถึงครูภาษาไทย  หลาย ๆ คนคงนึกถึงครูที่สูงอายุ  ใส่แว่นตาหนาเตอะ ดูค่อนข้างดุ ท่าทางหัวโบราณและดูไม่ค่อยรู้เรื่องเทคโนโลยีสักเท่าไร  ครูบุญช่วยเองก็มีลักษณะคล้ายกับที่กล่าวมาข้างต้นเกือบทั้งหมด เพียงแต่ว่าครูบุญช่วยไม่ใช่คนที่ไม่ตามยุคสมัย

            ตั้งแต่วันที่ฉันเห็นครูบุญช่วยครั้งแรก  ฉันไม่รู้ว่าครูบุญช่วยเป็นคุณครู นึกเพียงแต่ว่าคงเป็นผู้ปกครองของนักเรียนสักคน  แต่ฉันก็เห็นครูบุญช่วยทุกวัน  และครูบุญช่วยยังขึ้นไปบนอาคารเรียนอีกด้วย  ฉันได้แต่เก็บความสงสัยไว้ทั้งที่ใจหนึ่งก็อยากจะเดินเข้าไปถามครูบุญช่วยว่า ครูเป็นใคร  แต่ใจหนึ่งก็ไม่กล้าเพราะดูจากภายนอก  ครูบุญช่วยดูท่าทางดุทีเดียว  จนกระทั่งวันหนึ่ง ฉันเรียนคาบแรกที่ห้องพระพุทธศาสนาเสร็จ  ฉันและเพื่อนก็รีบกลับห้องเรียนประจำ เพราะคาบภาษาไทยตอนนี้ไม่มีครูสอน  ฉันและเพื่อนก็จะได้นั่งเล่นกัน  แต่พอถึงหน้าห้อง  ฉันที่กำลังจะวิ่งเข้าห้องก็หยุดชะงัก  เมื่อเห็นครูบุญช่วยอยู่ในห้อง  ฉันเปลี่ยนเป็นเดินเข้าไปในห้องและรีบนั่งทันที

เมื่อเพื่อน ๆ มาครบครูบุญช่วยก็เริ่มพูด  ตอนแรกฉันนึกว่าครูบุญช่วยจะดุมาก  เพราะครูบุญช่วยพูดเสียงดัง  ทำให้ฉันสะดุ้งบ่อย ๆ  คาบแรกที่เรียน  ครูบุญช่วยก็เริ่มแนะนำตัวเองอย่างเป็นกันเอง   แม้ตอนแรก ๆ จะดูดุ ๆ  และครูบุญช่วยยังให้นักเรียนได้ถามคำถามเกี่ยวกับตัวครูอีกด้วย  วิธีสอนของครูบุญช่วยแตกต่างจากวิธีสอนที่ครูมัธยมทั่วไปสอนกัน  เพราะครูบุญช่วยจะให้นักเรียนเขียนตามคำบอกและเขียนคำอ่านเป็นงานหลัก  แม้ครูบุญช่วยจะบอกว่ารุ่นพี่(ม.4 )หรือเพื่อน ๆ นักเรียนคนอื่น  ไม่ค่อยชอบวิธีสอนแบบนี้  แต่สำหรับฉันค่อนข้างชอบเขียนสะกดคำอยู่แล้ว  แม้ว่าจะเขียนไม่เก่งเท่าไร  เพราะการเขียนสะกดคำจะทำให้นักเรียนจำคำศัพท์ได้ดีขึ้น  ไม่ใช่ภาษาไทยแบบผิด ๆ นอกจากนี้ครูบุญช่วยยังมีความทันสมัยเกี่ยวกับเทคโนโลยีอีกด้วย  เพราะครูบุญช่วยจะบอกว่า  ถ้านักเรียนมีปัญหาอะไรให้ไปปรึกษาทาง Hi5 หรือ  MSN ได้เสมอ

            ครูบุญช่วยนับว่าเป็นครูที่มีการสอนที่แปลกกว่าครูคนอื่น  แต่ครูบุญช่วยก็ให้ความรู้แก่นักเรียนอย่างพวกฉัน  ไม่น้อยไปกว่าครูคนอื่นเลย  แม้ฉันจะไม่ชอบภาษาไทย  แต่ฉันก็ชอบเขียนสะกดคำ  ฉันจึงชอบวิธีสอนแบบที่ครูบุญช่วยสอน