ไดอารี่ของ อ้น กัญญารัตน์ ตาโม่ง

บันทึกเรื่องราว

วันอังคารที่ 11 เดือนตุลาคม พ.ศ.2554

ห้องโต๊ะซักประวัติ (OPD)

วันนี้อ้นเป็นอะไรไม่รู้ค่ะ ทำอะไรไม่ค่อยจะดีเลยค่ะ ผิดพลาดเยอะมากเลย สงสัยอ้นไม่สบายตอนกลางคืนแน่เลยค่ะ วันนี้อ้นทำงานทำงานก็ไม่เติมที่สักเท่าไหร่นัก ทำงานเองไม่ได้เลยค่ะต้องให้ป้าแอควบคุมอ้นไปตลอดเลยค่ะ แต่ยังไงก็สู้ๆค่ะ อย่างไรคนไข้ก็ต้องก่อนอยู่แล้ว ตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดค่ะเอาใหม่ สู้ๆเว้ย..!ให้กำลังตัวเองไว้ก่อนค่ะ งานนี้อ้นจะเบื่อๆทำอะไรยังไม่ได้ดังใจเลยค่ะ แต่อย่างไรก็ตามอ้นไม่ใช่คนยอมแพ้อะไรง่ายๆ ตอนนี้อ้นทำงานแบบว่าตั้งใจมากเลยค่ะ ต้องมีสติอยู่ตลอดเวลาคนไข้เยอะมากพิมพ์แบบว่าไม่ทันเลย ไม่ค่อยมีเวลาจดบันทึกเลยค่ะ งานตอนนี้ยุ่งมากเลยทีเดียว อ้นรู้สึกปวดเมื่อย และรู้สึกง่วงนอน อ้นขอบอกก่อนนะอ้นไม่ได้เครียดเลยนะ ตอนนี้ไม่มีคนไข้แล้วสบายจังเลย สรุปว่าตอนนี้อ้นพิมพ์ซักประวัติได้ประมาณ 40 คน จาก 63คน ค่ะ ไม่ได้อวดนะค่ะ  เพียงแต่อย่างบอกให้รู้ไว้ว่า การที่ใครสักคนอยากที่จะประกอบวิชาชีพนี้ต้องเก่งด้วยนะค่ะ อย่าคิดว่างานนี้หมูๆ ไม่ใช่อย่างที่คิดเลยค่ะ อ้นลองมาทำดูอยากสุดยอดเลยค่ะ  งานสุดหินก็ว่าได้เลย ไม่รู้งานนี้จะหินกว่างานห้องOPDอีกค่ะ อ้นรู้สึกอึดอัดกับงานนี้มากเลยทีเดียวเชียวค่ะ  อ้นรู้ว่าต่อไปข้างหน้านี้งานพยาบาลคงไม่เหมาะสมกับอ้นเลย มันแบบว่าไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของอ้นเลย เพราะงานนี้ต้องจับและสัมผัสกับผู้ป่วยอีก ซ้ำอ้นก็ไม่ชอบใส่หน้ากากอนามัยอีก ก็เพราะว่ามันอึดอัดหายใจไม่ค่อยออกเลย  อ้นก็มีความชอบส่วนตัวอยู่แล้ว อ้นเป็นคนที่มีโรคติดตัวมาตั้งแต่เด็กๆ  ก็เลยใฝ่ฝันอยากเป็นเภสัชอยู่ที่ห้องยา อยากที่จะแจกยาให้ยาแก่คนไข้ให้หายจากโรคโดยเร็ว อยากประกอบอาชีพเภสัชในอนาคตค่ะ เพราะพูดง่ายๆก็คืออ้นไม่อยากสัมผัสกับคนป่วยโดยตรง อ้นโดยเชื้อโรคก็เจ็บป่วยได้ง่าย ที่ทำไมต้องมาฝึกประสบการณ์หรอค่ะ  นั้นก็มาจากมูลเหตุหลายประการค่ะ  บรรดาญาติอยากให้อ้นทำงานโรงพยาบาล แต่อ้นไม่เท่าไหร่กับงานพยาบาลเลยค่ะ ตอนนี้ไม่ต้องห่วงอ้นเลยค่ะ จะเรียนที่เกี่ยวกับงานโรงพยาบาลเหมือนกัน แต่จะเป็นเภสัชค่ะ ดูเท่ห์ดีค่ะเผื่ออ้นเป็นอะไรไปอีก อ้นจะได้รู้ชื่อยา และก็รีบรักษาตัวเองทันที ก็เลยคิดว่าชีวิตนี้คงต้องฝากไว้ที่ห้องแล้วค่ะ กว่าอ้นจะมาค้นพบตัวเอง ก็ม.4แล้วค่ะ  ซึ่งตลอดเวลาอ้นเป็นคนลังเลและสับสน แบบว่าเอาแน่เอานอนไม่ได้ค่ะ ในที่สุดอ้นก็เจออาชีพที่ใช่สาขาที่ชอบแล้วค่ะ ภูมิใจจริงๆค่ะ คนอื่นๆจะว่าอย่างไรก็ตามอ้นไม่แค่แน่นอน อ้นจะเรียนด้วยความชอบของตัวอ้นเอง ดีกว่าต้องผืนตัวเอง อ้นดีใจที่ได้โครงการดีๆมาฝึกประสบการณ์ต้องขอขอบคุณสิ่งดีๆที่มีให้อ้น ขอขอบคุณมากค่ะ ...^_^