เราทั้งสองนั่งข้างนอกร้านซึ่งมีพัดลมเพดานตัวหนึ่งที่ช่วยให้เราได้รู้สึกเย็นสบายเนื่องจากอากาศอบอ้าวมาก เราทั้งสองไปสั่งไอศกรีมข้างในร้านคนละ 1 ถ้วยขนาดกลางแล้วกลับมานั่งรอพนักงานเสิร์ฟ คุณติ่งนั่งตรงข้ามกับฉันโดยหันหน้าไปทางถนนที่เราเดินผ่านมา ฉันนั่งหันหลังให้กับถนน คุณติ่งนั่งท่าทางสบายๆมองหน้าฉันยิ้มเล็กน้อยและถามถามฉันว่า “คุณแดงเป็นไงบ้าง” ฉันย้ำเพื่อจะได้ตอบให้ตรงคำถามว่า “คุณหมายถึงสถานภาพ และครอบครัวใช้ไหม” เขาตอบว่า”ใช่ครับ” ฉันก็ระเบิดการแนะนำตัวเหมือนกับคนที่อัดอั้นอยากพูดมานานโดยไม่รู้ตัวว่า “แดงหย่า มีลูกชาย 1 คน อายุ 20 ปี “ เขาแสดงอาการตกใจโดยพูดเหมือนจะย้ำว่าฉันพูดผิดหรือเปล่า “จริงเหรอ” จริงค่ะฟังไม่ผิดค่ะ” เขาตั้งใจฟังต่อ ตอนนี้แดงดูและแม่ด้วย และลูกชายซึ่งเรียนเกษตรและอยากให้เขามีส่วนช่วยโครงการของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวแต่ก็เป็นเรื่องของอนาคต จริงๆแล้วอยู่ที่ตัวเขาก็อยากให้เขาเรียนสูงที่สุด ตอนนี้แดงกำลังเรียนปริญญาโทใบที่ 2 และตั้งใจจะเรียนใบที่ 3 ด้วย” คุณติ่งยกมือขึ้นเหมือนจะขอเวลานอกเพื่อเข้าห้องน้ำ ฉันจึงหยุดพูดแล้วกินไอศกรีมคอยเขา และเดินไปสั่งน้ำเย็น 1 ขวดให้แก่เราทั้งสอง

             สักพักหนึ่งเขากลับมานั่งที่โต๊ะแล้วฉันก็เริ่มเล่าต่อโดยเขาถามเรื่องอนาคตของลูกชายฉันด้วยความสนใจและแนะนำให้ลูกฉันกลับมาช่วยเกษตรกรให้ทำการเกษตรแบบครบวงจร ฉันก็ตั้งใจฟังเขาพลางคิดว่าผู้ชายคนนี้ดูจริงใจและเป็นกันเองมากเวลาได้พูดคุยกันไม่เห็นมีฟอร์มเยอะเหมือนเมื่อครั้งแรกที่พบกันเลย ฉันรู้สึกชื่นชมเขาในใจและอยากขอบคุณเขาที่ทนฟังผู้หญิงที่เขาไม่เคยรู้จักคนหนึ่งเล่าเกี่ยวกับประวัติตัวเองที่น่าเบื่อให้คนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนฟังอยู่ได้  ฉันแปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมฉันถึงได้คุยกับเขาเหมือนเราคุ้นเคยกันมานานและคุยกันอย่างถูกคอด้วย โดยปกตินิสัยแล้วฉันเป็นคนที่มีเพื่อนสนิทน้อยมากและจะไม่พูดคุยเรื่องส่วนตัวกับใครง่าย ๆ และถือตัวพอสมควร และไม่เคยไปไหนกับผู้ชายสองต่อสองมาก่อนโดยเฉพาะคนแปลกหน้า  ทำไมฉันถึงไว้ใจเขาและอยากเล่าอะไรอีกมายในชีวิตของฉันให้เขาฟังซึ่งฉันไม่รู้สึกอายกับชีวิตคู่ที่ล้มเหลวของฉันเลย

            พอฉันเล่าอะไรมากมายเกี่ยวกับตัวฉัน และฉันมั่นใจว่าผู้ชายฉลาดแบบเขาดูฉันออกว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบไหน  ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเขามีอายุมากกว่าฉัน 2 ปี ซึ่งหน้าตาของเขาฉันเคยเดาว่าน่าจะไม่เกิน 40 ปี ฉันจึงถือโอกาสเรียกเขาว่าพี่ “แล้วพี่ล่ะมีครอบครัวหรือยัง” เขาตอบว่า” ยังครับผมเป็นลูกคนโตน้องๆมีครอบครัวแล้ว ส่วนผมดูและแม่และน้าสาว” ฉันพยักหน้ารับเขา แล้วเขาก็เริ่มเล่าเกี่ยวกับประวัติการศึกษาของเขาซึ่งน่าสนใจมากและทำให้ฉันรู้สึกชื่นชมผู้ชายคนนี้มากขึ้นอีก