คณะเดินทางกับทองคำ
สมาชิกเลขที่5155 | 03 ก.ย. 54
1.3K views
เรื่องมีอยู่ว่า...
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีคณะเดินทางคณะหนึ่งเิดินทางในทะเลทรายเป็นระยะเวลานานเพื่อเข้าเมือง ทุกๆคืนพวกเขาจะสวดมนต์หน้ากองไฟ และทานอาหารร่วมกันเป็นประจำทุกคืน และในคืนหนึ่ง...พวกเขาก็สวดมนต์หน้ากองไฟเหมือนทุกคืน แต่แล้วก็มีพายุพัดมา แล้วก็มีเสียงจากท้องฟ้ากล่าวว่า"พวกเจ้าจงเก็บก่อนกรวด ก้อนหินให้มากที่สุดแล้วนำไปใส่ถุงแขวนคออูฐของพวกท่าน แล้วนำกลับไปเถิด" คนที่เชื่อนั้นก็เก็บก้อนกรวด ก้อนหินไปเต็มถุงแล้วนำไปแขวนคออูฐ ส่วนคนที่เชื่อครึ่ง ไม่เชื่อครึ่งก็เก็บไปครึ่งถุง ส่วนคนที่ไม่เชื่อก็ไม่ได้เ็บไปแม้แต่นิดเดียว พอถึงรุ่งเช้าคณะเดินทางนั้นเดินทางมาใกล้ถึงเมืองคณะเดินทางก็หยุดพักกันสักพัก คนที่เก็บหินมาเต็มถุงก็คิดสงสารอูฐที่ต้องแบกหินเยอะ พอเปิดถุงมาดูพบว่าหินที่แบกมานั้นกลับกลายเป็นทองคำ เมื่อคนที่เชื่อไปหาคนที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเปิดถุงออกดูพบทองครึ่งหนึ่ง พอไปหาคนที่ไม่เชื่อพบว่าไม่มีทองคำอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว คนที่ไม่เชื่อก็เสียดายที่ไม่ได้เก็บมา ส่วนคนที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งก็เสียดายที่ไม่ได้เก็บให้มากกว่านี้ แต่จะให้กลับไปที่ทะเลทรายก็ไม่ได้ จึงได้แต่เสียดายที่ไม่ได้เก็บมา...
เรื่องนี้เปรียบเสมือนการที่ศึกษาหาความรู้ในโรงเรียนคนที่หาได้มากก็เปรียบเสมือนการเอาหินใส่ถุงเมื่อออกจากโรงเรียนไปก็ไม่สามารถกลับมาหาความรู้ได้อีก และหินที่ตัวเองหามาได้นั้นก็จะกลายเป็นทองคำที่มีค่า ดังนั้น เมื่อเราอยู่ในทะเลทรายควรหมั่นเก็บก้อนหินใส่ถุงให้มากที่สุด เมื่อถึงเวลาที่ต้องออกจากทะเลทรายก้อนหินที่เก็บมานั้นก็จะกลายเป็นทองคำที่มีค่า...
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีคณะเดินทางคณะหนึ่งเิดินทางในทะเลทรายเป็นระยะเวลานานเพื่อเข้าเมือง ทุกๆคืนพวกเขาจะสวดมนต์หน้ากองไฟ และทานอาหารร่วมกันเป็นประจำทุกคืน และในคืนหนึ่ง...พวกเขาก็สวดมนต์หน้ากองไฟเหมือนทุกคืน แต่แล้วก็มีพายุพัดมา แล้วก็มีเสียงจากท้องฟ้ากล่าวว่า"พวกเจ้าจงเก็บก่อนกรวด ก้อนหินให้มากที่สุดแล้วนำไปใส่ถุงแขวนคออูฐของพวกท่าน แล้วนำกลับไปเถิด" คนที่เชื่อนั้นก็เก็บก้อนกรวด ก้อนหินไปเต็มถุงแล้วนำไปแขวนคออูฐ ส่วนคนที่เชื่อครึ่ง ไม่เชื่อครึ่งก็เก็บไปครึ่งถุง ส่วนคนที่ไม่เชื่อก็ไม่ได้เ็บไปแม้แต่นิดเดียว พอถึงรุ่งเช้าคณะเดินทางนั้นเดินทางมาใกล้ถึงเมืองคณะเดินทางก็หยุดพักกันสักพัก คนที่เก็บหินมาเต็มถุงก็คิดสงสารอูฐที่ต้องแบกหินเยอะ พอเปิดถุงมาดูพบว่าหินที่แบกมานั้นกลับกลายเป็นทองคำ เมื่อคนที่เชื่อไปหาคนที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเปิดถุงออกดูพบทองครึ่งหนึ่ง พอไปหาคนที่ไม่เชื่อพบว่าไม่มีทองคำอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว คนที่ไม่เชื่อก็เสียดายที่ไม่ได้เก็บมา ส่วนคนที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งก็เสียดายที่ไม่ได้เก็บให้มากกว่านี้ แต่จะให้กลับไปที่ทะเลทรายก็ไม่ได้ จึงได้แต่เสียดายที่ไม่ได้เก็บมา...
เรื่องนี้เปรียบเสมือนการที่ศึกษาหาความรู้ในโรงเรียนคนที่หาได้มากก็เปรียบเสมือนการเอาหินใส่ถุงเมื่อออกจากโรงเรียนไปก็ไม่สามารถกลับมาหาความรู้ได้อีก และหินที่ตัวเองหามาได้นั้นก็จะกลายเป็นทองคำที่มีค่า ดังนั้น เมื่อเราอยู่ในทะเลทรายควรหมั่นเก็บก้อนหินใส่ถุงให้มากที่สุด เมื่อถึงเวลาที่ต้องออกจากทะเลทรายก้อนหินที่เก็บมานั้นก็จะกลายเป็นทองคำที่มีค่า...
Share this
