วันที่ 17 สิงหาคม 2554

ในปัจจุบันเด็กอ่านหนังสือไม่ได้ เขียนไม่ได้เยอะมาก เราเคยตั้งคำถามไหมว่าทำไม มันเกิดอะไรขึ้นกับโลกปัจุบัญนี้ ฉันเคยได้ยินมาว่า สมัยก่อน เขาใช้หินฉนวล หรือกระดานไม่ มาเขียนเวลาเรียน พอเรียนเสร็จ เด็กเขาจะลบออก แล้วทำไมเขาจำได้ เขียนได้ อ่านออก มากกว่าเด็กปัจจุบัญ ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ฉันก็ไม่ได้เรียนเก่งอะไรมากมาย ไม่ได้เป็นคนฉลาดถึงขนาดครู สอนครั้งเดียวเข้าใจทุกอย่าง แต่ก็สามารถเขียนภาษาไทย อ่านภาษาไทยได้ตั้งแต่ ชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่งแล้ว ครูสมัยก่อนเขาสอนแบบไหนกันเมื่อเทียบกับปัจจุบัญ

ในความทรงจำที่ฉันจำได้คือ ในเวลาเช้าๆมาโรงเรียน ต้องมาโรงเรียนแต่เช้าประมาณ เจ็ดโมงเช้า ทำความสะอาดโรงเรียน ห้องพักครู ห้องเรียน หลังจากนั้นรอเข้าแถว ฟังครูอบรมหน้าแถว

เข้าช้นเรียน วิชาแรกของทุกๆวันที่ฉันได้เรียน คือวิชาภาษาไทย ครูจะให้ออกมาหน้าชั้นเล่าเรื่องอะไรก็ได้ทุกๆเช้าทีละคนหน้าฉัน ให้เพื่อนๆฟัง ทั้งอายทั้งเขิน ไม่กล้า แต่ต้องเล่าเพราะกลัวครู ครูจะให้ท่องจำบทกลอนทุกวัน เพื่อให้คล้องในการพูด และจำให้ได้สมัยนั้นฉันจำได้ แต่ตอนนี้ลืมไปแล้ว

หลังจากนั้นเรียนคณิตศาตร์ ครูก็ให้ท่องสูตรคูณอยู่นั้นแหละ ฉันก็ไม่รู้ว่าให้ท่องทำไม แต่พอได้เริ่มเรียนถึงเข้าใจว่า อ๋อมันสำคัณมากสำหรับการคูณการหาร ครูให้แบบฝึกหัดให้ทำทุกวัน นั่งทำจนเหนื่อย เวลาเรียนแต่ละวิชานานมาก ฉันก็รอแต่เสียงระฆังจะดังตอนไหน

ในที่สุดมันก็ดัง พวกเราร้องเย้! เสียงดังมาก ได้เวลาพักกินข้าว แล้วเราก็ไปเล่น พวกเราพักประมาณสองชั่วโมงได้ ตอนบ่ายก็เรียนวิชาเสริมไปเรื่อย ครูจะเน้นให้พวกเราใช้จิตนาการกับสิ่งแวดล้อมรอบๆตัวพวกเรา อาจจะเป็นโรงเรียนที่อยู่ต่างจังหวัด ทำให้เราเรียนรู้อะไรๆจากธรรมชาติมากขึ้น

การที่เรียนๆ เล่นๆ ไปโดยไม่เครียดไม่มีการแข่งขัน เสริมจริยธรรมโดยการไปวัด นั่งสมาธิ ทำให้คนสมัยก่อนตั้งใจเรียน มีสมาธิมาก และครูก็ดุ ตี มันทำให้นักเรียนกลัว เวลาเรียนจะเงียบ อาจจะเป็นปัจจัยหนึ่งที่คนสมัยก่อนอ่านหนังสือได้ เขียนได้

แต่เมื่อในปัจจุบัญทำไมเด็กชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่งสมัยนี้ ยังอ่านหนังสือไม่ได้ ทั้งๆที่ครูก็เก่ง เทคโนโลยี สื่อการสอนก็ทันสมัย ทั้งคอมพิวเตอร์ช่วยสอน (CAI)ก็มี

มันน่าคิดนะคะ

Holylove & Holyaugust