พอดีพักนี้ไม่ค่อยมีเวลาเลย.. เขียนไม่ค่อยทัน

ถ้ายังไง  มีเวลาว่างจะมาอัพเพิ่มให้นะครับ





ปัง!!



คมกระสุนพุ่งเข้าใส่หน้าอก  ทะลวงโดนตำแหน่งสำคัญในร่างกายจนหยาดเลือดสาดกระจาย

แรงปะทะจากกระสุนดีดร่างของคนร้ายจนเซถลา!!    





มาโนชหันไปมองหาเสียงปืน   เขาเห็นกลุ่มชายในชุดดำนับสิบคนกำลังวิ่งกรูกันเข้ามา

ทางประตูหน้าของธนาคาร  พวกเขาแต่ล่ะคนสวมเกราะกันกระสุน ปกปิดใบหน้าไว้ด้วย

หมวกไหมพรม  ปืนกลยาวในมืออยู่ในท่าประทับเล็งพร้อมลั่นไกได้ทุกเมื่อ  ด้านหลัง

ของเครื่องแบบสีดำสนิทพิมพ์ตราประจำหน่วยเอาไว้





“หน่วยสวาท..” มาโนชเปรยกับตัวเองเบาๆด้วยเสียงอันแหบแห้ง     แล้วล้มตัวลงนอน

แผหลาสลบเหมือดไปกับพื้น  

  



คนร้ายที่เหลือรอดไม่ได้แสดงอาการตื่นกลัวต่อศัตรูแม้แต่น้อย  มันประคองร่าง

ซึ่งกำลังเซถลาให้หยุดนิ่งแล้วเปิดฉากยิงสวน!!  ปืนกลในมือของมันคำรามลั่น

กราดยิงใส่หน่วยสวาทที่กำลังวิ่งกรูกันเข้ามา



ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!!



หน่วยสวาทยิงโต้กลับ   เสียงปืนจากทั้งสองฝ่ายดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง  แต่หน่วยสวาท

กลับเป็นฝ่ายเพรี้ยงพร้ำก่อน  กระสุนจากปืนคนร้ายเจาะเข้าที่บริเวณลำตัวของหน่วยสวาท

นายหนึ่ง  ซึ่งเป็นคนวิ่งนำหน้าเข้ามาสามนัดซ้อน   ร่างของหน่วยสวาทโชคร้าย  

โดนแรงปะทะจากกระสุน  ผลักล้มฟาดลงกับพื้นเป็นคนแรก   ถึงเกราะกันกระสุนที่ใส่อยู่

จะช่วยกันคมกระสุนไม่ให้ฉีกผ่านเนื้อ   แต่มันไม่ได้ช่วยกันแรงกระแทก!!  ถึงยังไง

สิ่งที่อยู่ใต้เสื้อเกราะก็คือเนื้อหนังอ่อนๆ   แรงปะทะจากกระสุนส่งผลให้อวัยวะภายใน

บอบช้ำ   หรือไม่ก็ถึงขั้นแตกหัก    ความเจ็บปวดเข้าโจมตีระบบประสาทจนกระชากสติ

หลุดลอยไป...  



หน่วยสวาทหลายนายที่วิ่งตามเข้ามาหยุดชะงัก  พวกเขาหาที่กำบังเข้าหลบ  หน่วยสวาท

นายหนึ่งที่ดูท่าทางจะเป็นหัวหน้าหน่วย   ทำสัญญาณมือบอกให้ลูกน้องในกลุ่มเตรียม

ยิงชุดใหญ่  เขาพยักหน้าส่งสัญญาณให้ทุกคนในหน่วย   ก่อนจะโผล่ออกจากที่กำบัง

พร้อมกันแล้วลั่นไก!!    



เสียงปืนประทุขึ้นถี่ยิบ  ปากประบอกปืนของหน่วยสวาททุกนายเล็งไปยังจุดเดียวกัน

กระสุนนับร้อยนัดเจาะใส่ร่างคนร้ายอย่างแม่นยำ    ร่างของมันสั่นกระตุกรุนแรง

หยดเลือดพุ่งกระฉูดออกมาตามลำตัวและแขนขาที่โดนกระสุนฝังลงไป   เลือดไหล

โชลมทะลักจากปากแผลท่วมตัวมัน   แต่มันก็ยังไม่ล้ม!!  ยังยืนอยู่ได้แต่ก็ง่อนแง่น

โงนเงนเต็มที      



คนร้ายที่สมควรจะตายไปแล้ว  ใช้แขนซึ่งโดนยิงจนพรุนของมันยกปืนขึ้นกราดยิง

อีกครั้ง  คราวนี้คมกระสุนโดนหน่วยสวาทอีกสองสามนายหงายหลังล้มลง    

พวกหน่วยสวาทที่เหลือมีท่าทีตื่นกลัว  พวกเขาสาดกระสุนใส่ร่างชุ่มเลือดไม่ยั้ง

เหมือนพยายามจะฆ่ามันให้เร็วที่สุด   ร่างชุ่มเลือดของคนร้ายส่ายเอนไปมา

แต่ยังไม่ยอมล้มลง   หัวหน้าหน่วยสวาทเห็นท่าไม่ดีเขาจึงรวบรวมสมาธิ

เล็งตรงไปยังศีรษะของมัน



ปังงง!! ปังงง!!



เสียงจุดระเบิดลูกกระสุนดังขึ้น   กระสุนจากปืนของหัวหน้าหน่วยสวาท

พุ่งเข้าใส่กลางหน้าผากคนร้ายอย่างแม่นยำ!!   หยาดเลือดฉีดกระฉูดพุ่งฟุ้ง

ไปในอากาศออกมาจากบริเวณที่โดนคมกระสุนฝังลงไป  และแล้วอวัยวะสั่งการ

ส่วนสำคัญที่สุดในร่างของมันก็เสียหาย   ร่างคนร้ายหงายหลังล้มลงนอนแน่นิ่งทันที



ปังงงงง!!  ปังงงงง!!



เสียงปืนดังขึ้นอีกสองครั้ง  คราวนี้ไม่ใช่คนร้ายที่ล้มลง  แต่เป็นหน่วยสวาทอีกสองนาย  

ศีรษะของพวกเขาผงกวูบไปด้านหลัง ละอองเลือดฟุ้งกระจาย  หน่วยสวาททั้งสองนาย

หงายหลังผึงล้มลงตายคาพื้นทันที    กลางหน้าผากของทั้งสองปรากฏรูกระสุนลึกกลวง  

แค่เห็นรอยกระสุนก็ไม่ต้องพูดถึงมันสมองที่อยู่หลังหน้าผาก  ว่าจะมีสภาพ

แหลกเละไปขนาดไหนแล้ว!!



“ระวังไรเฟิลซุ่มยิง!!” หน่วยสวาทที่ดูท่าทางจะเป็นหัวหน้าร้องเตือนดังลั่น

เขาก้มตัวแนบลงขนานกับพื้น   พร้อมกับยกปืนขึ้นสาดกระสุนไปยังทิศ

ที่คิดว่ามือไรเฟิลน่าจะซุ่มยิงอยู่          



เสียงปืนดังอยู่อีกสักพัก  ก่อนที่หัวหน้าหน่วยสวาทจะส่งสัญญาณสั่งหยุดยิง

เพื่อประเมินสถาณการณ์ก่อนตัดสินใจบุก   เขาหันไปนับจำนวนสมาชิกในกลุ่ม

ที่เหลืออยู่    ยังเหลือจำนวนสมาชิกที่สามารถปฏิบัติงานได้อีก แปดนาย  

จากทั้งหมด สิบสามนาย!



หัวหน้าหน่วยสวาทกวาดตามองไปรอบๆล็อบบี้ธนาคาร  เขากำลังพยายามมองหา

ตำแหน่งของมือไรเฟิล  เพราะตอนนี้มือไรเฟิลถือเป็นอุปสรรคสำคัญที่ขัดขวาง

การบุก     หน่วยหน้าหน่วยสวาทกวาดตามองอยู่นานก็ไม่สามารถระบุตำแหน่ง

ได้แน่ชัด  ทางเดียวที่จะทำให้การบุกไม่หยุดชะงักก็คือ  เคลื่อนย้ายหน่วยเข้าไป

ยังตำแหน่งที่ลึกกว่าภายในล็อบบี้ธนาคาร  แล้วยึดชัยภูมิที่ได้เปลี่ยนจากนั้นจึง

เปิดฉากยิงโต้



หัวหน่วยสวาท ส่งสัญญาณให้ลูกน้องในกลุ่มเตรียมตัวบุก  เขาดึงระเบิดแสง

ที่เหน็บไว้กับเข็มขัดข้างเอวออกมากำไว้ในมือ  ก่อนจะปลดสลักออกแล้ว

เขวี้ยงเลียดไปบนพื้นล็อบบี้



เกร็ง !เกร็ง !เกร็ง!  เสียงลูกระเบิดชิ่งกระทบไปกับพื้นหินอ่อน  แล้วหยุดลงกลาง

ล็อบบี้  หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีลูกระเบิดก็แตกตัวออก ส่งเสียงดัง ปัง!  แสงสีขาว

สว่างจ้าประทุออกมาจากลูกระเบิดแผ่ขยายตัวเข้ากลืนกินทั่วบริเวณล็อบบี้



แทบทุกคนในล็อบบี้ธนาคาร  หลับตาก้มตัวคุ้ดคู้ลงไปกับพื้น  บ้างก็ยกมือขึ้นปิดตา

เพราะนัยน์ตาทนรับต่อแสงสว่างจ้าไม่ไหว  แทบทุกคนยกเว้นพันธรัตน์!

แค่เด็กชายเห็นลูกระเบิดที่กลิ้งมาก็รู้แล้วว่าเป็นชนิดไหน  เขารีบเบนหน้าหนี

หลับตาไว้ก่อนล่วงหน้า    



หลังจากเด็กชายโดยมาโนชชักพาเข้ามาโดยความบังเอิญ  เขาก็แอบซ่อนตัว

อยู่ตลอดเวลา  ทำตัวเป็นวิญญาณคอยสิงสั่งการมาโนชให้แก้ไขสถาณการณ์

วิกฤติ  ความคิดเดียวในสมองของพันธรัตน์ก็คือการบุกลึกเข้าไปยังห้องมั่นคง

แต่ติดอยู่ที่มือไรเฟิลซึ่งดักยิงอยู่  ทำให้เด็กชายไปไหนไม่ได้    จนกระทั่งเขาเห็น

หน่วยสวาทปาระเบิดแสง!    



เด็กชายคิดจะฉวยโอกาสที่หน่วยสวาทใช้บุก   วิ่งตรงดิ่งไปยังห้องมั่นคง  เพราะจังหวะนั้น

นัยน์ตาของมือไรเฟิลคงจะพร่ามัวจนเล็งเป้าไม่ได้แน่ๆ    พันธรัตน์ค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ

เขาพบว่าคนส่วนใหญในล็อบบี้ธนาคาร  ยังโดนระเบิดแสงเล่นงานจนแสบตาโงหัวไม่ขึ้นอยู่      

เด็กชายหันไปจ้องหน่วยสวาทรอจังหวะวิ่งตาไม่กระพริบ



เด็กชายเห็นหน่วยสวาทนายหนึ่งพุ่งตัวถลันออกไปข้างหน้าแล้ว  เขาจึงรีบแยกตัว

วิ่งตรงไปยังห้องมั่นคงทันที  พันธรัตน์ทิ้งระยะห่างจากกลุ่มหน่วยสวาทพอสมควร  

ตอนนี้กลุ่มหน่วยสวาทเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว   จนถึงกลางล็อบบี้แล้ว  ส่วนพันธรัตน์

เองก็วิ่งจนเกือบจะถึงทางเข้าสู่ห้องมั่นคงเช่นกัน



ทันใดนั้นเสียงปืนก็ดังลั่นขึ้น!!  

ปังงง!!    ปังงง!!    ปังงงง!!   ปังงงง!!   ปังงง!!   ปังงง!!   ปังงง!!   ปังงง!!