“ถอยหลัง!! ถอยหลัง!! ถอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!” เสียงใครบางคนดังขึ้น

เสียดโสตประสาท  จนเป่าความสิ้นหวังในใจของมาโนชสลายสิ้นไป





ชายหนุ่มไม่รีรอมาตั้งข้อสงสัยว่า  มือลึกลับทั้งสองข้างนั้นเป็นของใคร   เขารีบเข้าเกียร์

ถอยหลังแล้วกระทืบคันเร่งจมเท้า





ล้อรถทั้งสี่ข้างหมุนคว้าง!! พาตัวรถพุ่งถอยหลังอย่างแรงจนชนเข้ากับคนร้ายที่กำลัง

ยืนอยู่หลังรถ  เกิดเสียงปะทะดังโครมใหญ่  ร่างของมันลอยคว้างไปกลางอากาศ  

ก่อนจะตกกระแทกพื้น   พลิกคว่ำพลิกหงายไถลครูดไปกับพื้นล็อบบี้ของธนาคาร  

แล้วหยุดลงนอนหมอบแน่นิ่ง...    ปืนกลในมือของมันหลุดออกจากการครอบครอง  

กองอยู่กับพื้น





เพราะชนเข้ากับร่างของคนร้าย  จึงทำให้รถตู้แฉลบพุ่งเข้าใส่เสาหินต้นหนึ่ง

ในล็อบบี้ของธนาคาร!!  เป็นเสาหินต้นใหญ่ขนาดสองคนโอบ!  เสาหินต้นนี้

เดิมทีทำหน้าที่รับน้ำหนักตัวอาคาร  ของยูนิเวิสร์แบ็งค์เอาไว้  แต่อีกไม่กี่วินาที

มันกำลังจะมีหน้าที่ใหม่  นั่นคือรับแรงกระแทกจากการชนของรถยนต์!!  





“เฮ้ย!! เสา  เสา หลบ หลบ!!” เสียงลึกลับตะโกนแตกตื่น

แต่ช้าไปแล้ว  มาโนชไม่มีปัญญาหักหลบ  เพราะมองไม่เห็นทาง  แถมอาการตื่นเต้น

ยังทำให้ขาที่เหยียบคันเร่งอยู่แข็งเกร็ง  จนช้าเกินไปที่จะเปลี่ยนไปเหยียบเบรค  รถตู้จึงพุ่ง

ถอยหลังเข้าใส่เสาหินอย่างจัง  เกิดเสียงปะทะดังสนั่น!!   ท้ายรถยู่ยวบยุบเป็นหลุมใหญ่

ตามขนาดของเสาหิน   กระจกท้ายรถแตกละเอียด  ตัวรถตู้สั่นสะเทือนรุนแรง จนเสียงลึกลับ

โวยวายด้วยความตกใจ





“เฮ้ยยยยยยยยยย!!”    ส่วนมาโนชนั้นตกใจจนร้องไม่ออก  ได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อ

อยู่ในสภาพสติกระเจิดกระเจิง





การที่เพื่อนโดนรถชนปลิวไปต่อหน้า  ไม่ได้ทำให้คนร้ายที่เหลืออยู่อีกสองคนขวัญเสีย

พวกมันเฉยเมยไม่ใส่ใจไปดูอาการของเพื่อนที่กำลังนอนแน่นิ่งด้วยซ้ำ  เพราะรู้ดีว่า

มีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำ    พวกมันจัดการหันปากกระบอกปืนเล็งไปยังรถตู้  

ที่ชนอยู่กับเสาทันที!!





มาโนชหายใจแทบไม่เป็นจังหวะ  มือไม้เย็นเฉียบสั่นสะท้านทำอะไรไม่ถูก  เพราะเพิ่งพ้น

ความตายมาได้หมาดๆ  นัยน์ตาที่เคยคมกล้ากลับทอแววตื่นกลัว  จะว่าไปแล้วมาโนชเอง

ก็เคยผ่านสถาณการ์อันตรายมาไม่มากนัก  แถมยังไม่เคยต้องเสี่ยงตายเข้ามาเป็นแนวหน้า

แบบนี้   ถึงไฟจะแรงยังไงก็ยังขาดประสบการณ์อยู่ดี  พอเจอสถาณการณ์  ที่เกินความ

คาดหมาย  เลยลนลานเป็นธรรมดา  





“ลงรถสิ  จะอยู่รอลูกปืนหรือไงเล่า!!”  เสียงลึกลับตะโกนสั่ง  ทำให้สติที่กำลังแตกตื่น

ของมาโนชรวมตัวกันเข้าอีกครั้ง  





“ลงไปพร้อมกันนะ  แล้วไปหลบหลังเสาหิน   นับสามแล้วลงเลย!!  หนึ่ง!  สอง!  สาม!!”

เสียงลึกลับบอก  ขาดคำไม่เท่าไหร่  มาโนชก็ได้ยินเสียงบานประตูห้องโดยสารตอนหลัง

ของรถตู้เปิดออก  คงเป็นเจ้าของเสียงลึกลับที่ลงไป     ตอนนี้หมดห่วงเรื่องมือไรเฟิล

ที่กำลังซุ่มยิงอยู่ไปเปลาะหนึ่ง  เพราะมีรถตู้เป็นโล่กำลังให้อยู่   จากมุมนี้มือไรเฟิล

ไม่มีทางยิงโดนแน่นอน   จะเป็นปัญหาก็แค่ คนร้ายอีกสองคนข้างนอกที่อยู่ในระยะ

ประชิด    แต่ถ้าสามารถหลบเข้าไปหลังเสาหินได้ก็ถือว่ามีชัยภูมิที่ได้เปรียบ





มาโนชไม่รอช้าเขารีบผลักประตูด้านห้องคนขับ แล้วลงจากรถบ้าง   ชายหนุ่มตัดสินใจ

กลิ้งตัวลงมา  เพราะจะทำให้คนร้ายด้านนอกทั้งสองคน  ยิงเขาได้ลำบากขึ้น

  



มาโนชกลิ้งตัวออกมาจากรถได้สำเร็จ   แต่ทันใดนั้น  

เสียงลึกลับก็โวยวายขึ้นทันควัน        





“ระวังข้างหลัง!!” เสียงลึกลับดังขึ้นอีกแล้ว  คราวนี้ตะโกนเตือนมาโนชให้ระวังข้างหลัง

มาโนชหันควับไปมองตามคำเตือน    นัยน์ตาทั้งคู่ของตำรวจหนุ่มเห็นปืนกลในมือคนร้าย

กำลังเล็งมายังตนเอง!!   พวกมันบุกเข้ามาประชิดมากกว่าที่คิดไว้   ถ้าหันหลังให้มีหวัง

โดนยิงพรุนแน่ๆ   วิธีเดียวที่มาโนชนึกออกก็คือ  ยิงสู้!!





ด้วยมือที่ไวเท่าความคิด  นายตำรวจเลือดเดือดยกปืนในมือขวาขึ้นประทับเล็งอย่างรวดเร็ว

แล้วชิงลั่นไกก่อนคนร้าย!!  





ปังงงง!!  ปังงงง!!

    



เสียงจุดระเบิดดังขึ้นสองครั้ง  ปืนลูกโม่สีเงินคำรามลั่น  มันส่งกระสุนขนาด .357  พุ่งแหวก

อากาศ   ตรงเข้าใส่เหยื่อของมันตามคำสั่งจากเจ้านาย!! เป้าหมายของคมกระสุนที่มาโนช

เล็งไว้ก็คือกลางหน้าผาก!! ชายหนุ่มมันใจว่าถึงพวกมันจะสวมหมวกกันน็อค   ก็กันไม่อยู่

แผ่นพลาสติคที่บังไว้หน้าหมวก  คงแกร่งไม่พอที่จะทนอาณุภาพลูกกระสุนได้แน่นอน

ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบลงทันที  เมื่อคมกระสุนทะลวงผ่านผนังกะโหลก   และตรงเข้าไปคว้าน

มันสมองของมันจนแหลกเละ!!  





แต่ดูเหมือนความตื่นกลัวได้บั่นทอนสมาธิของมาโนชให้ลดน้อยลง  ความแม่นยำ

จึงหดหายตามไปด้วย   ส่งผลให้กระสุนทั้งสองนัดพลาดจากตำแหน่งที่เล็งไว้    

กระสุนนัดแรกพุ่งเข้าใส่หัวไหล่ขวาของคนร้ายรายที่หนึ่ง    ส่วนกระสุนนัดหลัง

เจาะทะลวง   ใส่ต้นแขนซ้ายของคนร้ายรายที่สอง





แรงประทะจากกระสุน  กระแทกใส่ร่างของมันทั้งคู่จนสะบัดเซ  เลือดค่อยๆไหลเอ่อ..

ออกมาจากปากแผล   แต่หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจพวกมันก็กลับมาประคองตัวจนยืนตรง

ได้เหมือนเดิม  ท่าทางไม่รับรู้ถึงความจ็บปวดด้วยซ้ำไป    ตามความเป็นจริงแล้ว

พวกมันน่าจะฟุบลงไปนั่งกับพื้น  หรือไม่ความเจ็บปวดก็น่าจะโจมตีมันจนร้องโอดโอย

ยกมือขึ้นกุมบาดแผล     ทว่า...  คนร้ายทั้งคู่ที่อยู่ตรงหน้ามาโนชไม่ทำอย่างนั้น  ดูเหมือน

บาดแผลจากคมกระสุนของมาโนช   จะทำอันตรายอะไรพวกไม่ได้เลย...  

อย่างดีก็แค่..  ผลักให้เซ!!





ตอนนี้คนร้ายทั้งคู่  ยกปืนในมือของพวกมันขึ้นประทับเล็งมายังมาโนชอีกแล้ว  ทั้งๆที่

หัวไหล่ และต้นแขนของพวกมันเป็นรูลึกจากคมกระสุน กล้ามเนื้อและเส้นเอ็น

น่าจะโดนแรงปะทะขนาด  583 ฟุต ต่อปอนด์  ฉีกกระชากจนแหลกไปแล้ว  เลือดยังไหล

โกรกออกมาเป็นทางด้วยซ้ำ   แต่พวกมันกลับใช้แขนที่บาดเจ็บยกปืนหนักหลายกิโล  

ขึ้นเล็งได้อย่างไม่สะทกสะท้าน!!





“เฮ้ย!!” มาโนชแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง   ทีแรกหัวใจของเขาเกือบหล่นวูบไปถึงตาตุ่ม

เมื่อเห็นว่าในโลกนี้ยังมีมนุษย์ที่โดนกระสุนขนาด .357 เข้าไปแล้วยังยืนเฉยอยู่ได้  



แต่เมื่อมาคิดดีๆแล้ว  มาโนชจำได้ว่า   ไม่นานมานี้เขาเพิ่งได้รับข่าวจากสายลับที่แทรกซึมตัว

อยู่กับพวกค้ายา  สายรายงานว่า  ตอนนี้มียาเสย์ติดตัวใหม่ซึ่งออกฤทธิ์คล้ายมอร์ฟีน  แต่ร้ายกว่า  

เพราะมอร์ฟีนมีฤทธิ์   ลดความเจ็บปวด  และ ออกฤทธิ์ต่อระบบประสาททำให้ผ่อนคลาย

แต่ยาตัวใหม่นี้    นอกจากจะลดเจ็บปวดแล้ว  ยังทำให้ผู้เสพย์มีความกล้าบ้าบิ่นมากขึ้นด้วย!!  

สายยังรายงานอีกด้วยว่า  ตอนนี้มีผู้ก่อการร้ายหลายกลุ่มสั่งซื้อไปบ้างแล้ว





“ไอ้ขี้ยาเอ๊ย!!” มาโนชสบภลั่น    





ชายหนุ่มกระชับปืนแน่น  แล้วยกขึ้นเล็งเพื่อยิงซ้ำอีกครั้ง  คราวนี้เขาเล็งนานกว่าเดิม  

เพื่อความมั่นใจว่า  จะไม่พลาดจากเป้ากลางหน้าผากอีก





แต่หมากตานี้คนร้ายรุกเร็วกว่า!!  ปืนกลในมือของพวกมันทั้งสองคนคำรามลั่น!!





ปังง! ปังง! ปังง! ปังง! ปังง!  กระสุนนับร้อยพุ่งทะลักออกมา  โดยมีเป้าหมายเพียง

หนึ่งเดียวก็คือมาโนช!!   นายตำรวจหนุ่มรีบทิ้งตัว  คิดจะนอนราบลงไปกับพื้น

เพื่อหลบให้พ้นวิถีกระสุน  





แต่.. คิดจะหลบก็สายไปเสียแล้ว   กระสุนขนาด 9 มิลเมตรจากปืนกลกึ่งอัตโนมัติของคนร้าย

เร็วพอที่จะ  เจาะเข้าใส่น่องขวาของมาโนชอย่างจัง!!  ก่อนนายตำรวจหนุ่มจะหลบทัน    



“อ๊ากกกกก!”  มาโนชร้องลั่น    แรงปะทะจากลูกกระสุน  อัดกระแทกน่องขวา

จนเบี้ยวบิด  กล้ามเนื้อขาขวาที่โดนลูกกระสุนเจาะทะลวงบอบช้ำเกินไป  จนทน

รับน้ำหนักร่างกายไหว  จึงทำให้มาโนชประคองตัวไม่อยู่หงายหลังล้มลง   แต่ความมุ่งมัน

พยายามดิ้นรนเอาตัวรอดของเขา   กลับไม่ล้มลงไปตามร่างกาย   นายตำรวจหนุ่มยกปืนขึ้น

ยิงสวนกลับ  เพื่อเปิดโอกาสให้ตนเองมีเวลาหนี     กระสุน  .357 ถูกส่งออกจากรัง

เพลิงอีกครั้ง  





ปังง ปังงง ปังงง!!   เสียงจุดระเบิดดังขึ้นสามครั้งติดๆ  กระสุนหนึ่งในสาม

พุ่งเข้าใส่หน้าแข้งซ้ายของคนร้ายรายที่สองอย่างจัง  เลือดกระเซ็นพุ่งออกมาจากปากแผล

ร่างของมันเอียงช้าๆ ก่อนจะหงายหลังล้มลงกระแทกพื้น    มาโนชแสยะยิ้มสะใจ

ในผลงานของตนเอง   ชายหนุ่มหันปากกระบอกปืนไปยังคนร้ายอีกคน  แต่ในขณะที่

กำลังจะลั่นไกนั่นเอง..  





คนร้ายที่โดนยิงล้มลงไปเมื่อครู่  ค่อยๆประคองตัวลุกขึ้นยืนอีกครั้ง..  ทั้งๆที่กระดูกบริเวณ

หน้าแข้ง   น่าจะโดนคมกระสุนเจาะจนแตกร้าวไปแล้วแท้ๆ!!  แต่มันกลับฝืนลุกขึ้นยืน

ด้วยท่าทางไม่เจ็บปวด    จนในที่สุดมันก็ลุกขึ้นยืนตัวตรงได้เหมือนเดิม  แต่ทว่า..  



การยืนตัวตรงทิ้งน้ำหนักทั้งหมดลงสู่ขา  ทำให้กระดูกขาซึ่งกำลังแตกร้าว  ทนรับน้ำหนัก

ของร่างกายทั้งตัวไม่ไหว  ทำให้กระดูกขาที่กำลังร้าวหักลงขาดสองท่อน!!



กร็อบ..!      



หน้าแข้งซ้ายของคนร้ายหงิกงอจนผิดรูป  จากหน้าแข้งที่ยืดเป็นแนวตรง

เหมือนคนปกติ   กลับพับหักเป็นแนวโค้งงอบิดเบี้ยว!!   ถ้าเป็นคนปกติ

คงจะเจ็บจนสิ้นสติไปแล้ว  แต่คนร้ายรายนี้กลับยืนเฉย อยู่บนขาที่งอ

เบี้ยวอย่างไม่สะทกสะท้าน  เลือดยังไหลเยิ้มออกมาจากปากแผลจนโชลม

ชุ่มเต็มขากางเกงของมัน





มาโนชเสียวสันหลังวาบ..  ม่านตาของชายหนุ่มหดวูบลงด้วยความสยดสยอง

ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ   ถ้าเขาไม่ใช่คนที่ยิงมันกับมือคงไม่เชื่อแน่..

อาการขนาดนี้ต่อให้ใช้ยาเสพย์ติดชนิดไหนในโลกก็ระงับไม่อยู่   แล้วทำไมมัน

ถึงมีทีท่าไม่เจ็บปวดสักนิดเดียว?





ตอนนี้มาโนชเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า.. สิ่งที่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่ คือมนุษย์หรือเปล่า!!