ตอนนี้เขาไม่รู้ทั้งจำนวนคนร้าย   อาวุธที่พวกมันใช้ก็ไม่รู้ว่าเป็นชนิดไหน..  แถมรูปพรรณของพวก

คนร้ายเป็นยังไงก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ!!    แต่ที่รู้อย่างเดียวก็คือ   มือปืนที่พยายามยิงเจาะกระโหลกเขา

เมื่อครู่นี้ฝีมือไม่ธรรมดาเลย





ในขณะที่มาโนชกำลังพยายามใช้สมองหาทางรอดจากสถาณการณ์คับขัน  พวกคนร้ายสามในสี่คน

ซึ่งถูกทิ้งไว้เฝ้าตัวประกัน   ค่อยๆเผยร่างออกมาจากที่ซ่อน   ที่แท้พวกมันก็ใช้หลืบมุมของล็อบบี้ธนาคาร

เป็นที่ซ่อนตัว  บ้างซ่อนอยู่หลังเคาเตอร์การเงินของธนาคาร  บ้างซ่อนตัวอยู่หลังเก้าอี้โซฟา  





คนร้ายทั้งสามกระชับปืนกลกึ่งอัตโนมัติไว้ในอุ้งมือ   แล้วค่อยๆก้าวช้าๆ  ตรงเข้าหารถตู้

พร้อมๆกัน   พวกมันกระจายตัวออกเป็นสามทางล้อมกรอบรถตู้ของมาโนชไว้สามด้าน    

ซ้าย-ขวา-และ หลัง!    เป็นการตีกรอบล้อมมาโนชไว้เกือบทุกทาง!!  





ชายหนุ่มเหลือบเห็นพวกมันจากกระจกมองหลัง  และกระจกด้านข้างตัวรถ  แค่มองแว่บเดียว

มาโนชก็รู้ได้ทันทีว่ามันเป็นคนร้าย  เพราะตัวประกันคงไม่ถือปืนกล..  และสวมหมวก

กันน็อคบังหน้าแน่ๆ     ชายหนุ่มบีบมือกระชับปืนคู่ชีพ  ในสมองเกิดภาพจินาตนาการ

ว่าจะกำจัดใคร ก่อน-หลัง เพราะคนร้ายมีสามคนและกำลังเดินเข้ามาพร้อมๆกัน





กระสุนรังในเพลิงของปืนลูกโม่มีหกนัด  ศัตรูมีสามคนที่ปรากฏตัวออกมา  ที่เหลืออีก

ไม่ทราบจำนวนกำลังซุ่มโจมตีอยู่  เพราะฉะนั้นโอกาสในการยิงพลาดของมาโนชจึงแทบจะ

เป็นศูนย์  เขาต้องใช้กระสุนทั้งสามนัดจัดการกับคนสามคน   ส่วนกระสุนที่เหลืออีกสามนัดสงวนไว้

สำหรับมือปืนที่เกือบจะยิงเจาะกระโหลกเขาเมื่อครู่   ชายหนุ่มมั่นใจว่าพวกมันไม่ได้มี

แค่สามคน   มาโนชสังเกตุเอาจากอาวุธที่พวกมันสามคนถืออยู่..





พวกคนร้ายที่เห็นทั้งสามคนใช้ปืนกล  แต่กระสุนที่ยิงทักทายเมื่อครั้งแรกตอนเข้ามา

ในธนาคาร   เป็นกระสุนที่ยิงจากปืนไรเฟิลซึ่งมีอำนาจกระทะลุทะลวง  ปืนที่ใช้เป็นคนล่ะ

ชนิดกันกับของพวกสามคนนี้   นั่นแสดงว่าพวกมันต้องมีอย่างน้อย  สี่คน!!  

อีกหนึ่งคนกำลังซุ่มรอโอกาสยิงอยู่ที่ไหนสักแห่ง....





มาโนชคิดว่า..  น่าจะเป็นทางด้านหน้า  เพราะคนร้ายอีกสามคนที่เหลือล้อมกรอบรถตู้

เข้ามาสามทาง  ซ้าย-ขวา-และหลัง   โดยที่เว้นด้านหน้าของรถตู้ไว้  แสดงว่า  คนร้าย

ที่เหลือกำลังซุ่มเล็งอยู่ทางด้านหน้า  





ถ้ามาโนชตกใจกับคนร้ายสามคน  ที่กำลังบุกเข้ามาแล้วรีบพลุนพลันลงไปจากรถตู้ล่ะก็..

มีหวังหัวคงเป็นรู  เพราะคมกระสุนจากคนร้ายที่ซุ่มเล็งอยู่ทางด้านหน้าแน่ๆ จุดมุ่งหมาย

ที่แท้จริงของพวกมันก็คือ   บีบมาโนชให้ลงจากรถตู้ เพื่อให้คนร้ายที่กำลังซุ่มอยู่

ใช้ปืนไรเฟิลจัดการ!!





ตอนนี้มาโนชได้ข้อมูลใหม่   เขารู้จำนวนคนร้าย   รูปพรรณสันฐานของพวกมันและอาวุธที่ใช้

อย่างคร่าวๆแล้ว..  เหลือก็แค่     จะจัดการกับพวกมันยังไง!!     แค่ไม่กี่อึดใจคนร้ายทั้งสาม

ก็เดินเข้ามาใกล้รถตู้พอสมควรจนอยู่ในระยะหวังผลของปืนกล   พวกมันจึงหยุดเดิน..  

แล้วยกปืนกลในมือขึ้นประทับเล็งมายังรถตู้!!





“เฮ้ย!!” มาโนชร้องเสียงหลง  ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าพวกมันคิดจะทำอะไร  ถึงมาโนชไม่ลงจากรถ

พวกมันทั้งสามก็คงระดมกระสุนยิงเจาะเข้ามาในรถตู้ไม่ยั้งแน่ๆ    





ลงจากรถไปก็โดนยิง!!  ถึงไม่ลงไปก็โดนยิงอยู่ดี!!





ตอนนี้โนชรู้สึกว่าตนเองหายใจหอบ  กล้ามเนื้อหัวใจโดนความกดดันโถมทับ จนบีบรัดตัว

รุนแรง   ทำให้ปวดปลาบขึ้นกลางอก  จังหวะชีพจรของชายหนุ่มเต้นระส่ำ  ถึงพยายามรวม

สมาธิยังไงใจก็ไม่สงบ   มือขวาข้างถนัดที่กำปืนอยู่ชุ่มเปียกไปด้วยเหงื่อ   จนด้ามปืนแทบจะ

ลื่นไหลออกจากมือ   ตอนนี้มาโนชชักสงสัย  เขาเองเป็นคนที่ไม่กลัวเกรงอะไร   ทำไมเวลานี้

ขาที่เคยยืนหยัดเผชิญหน้ากับทุกสถาณการณ์กลับสั่นระริก  ควบคุมไม่อยู่..  

คนเราจะเป็นแบบนี้ทุกคนรึเปล่านะ  เวลาความตายกำลังหายใจรดต้นคอ!!





แต่ทว่าในสภาวะมืดแปดด้านของมาโนช  ชายหนุ่มกลับคิดอะไรบางอย่างออก

นัยน์ตาคมกริบของตำรวจหนุ่มเบิกโพลง  ปรากฏแววกระจ่างชัด  

ในเมื่อลงจากรถตู้ไม่ได้  ก็หนีไปพร้อมรถตู้เสียก็สิ้นเรื่อง!!





แต่ขั้นแรกมาโนชต้องติดเครื่องยนต์ให้ได้เสียก่อน   เขาเอื้อมมือไปยังสายไฟที่เคยดึงออกมา

เพื่อต่อตรงติดเครื่องยนต์ทว่า..  กลับเอื้อมไม่ถึง!!  เพราะชายหนุ่มกำลังก้มต่ำหลบอยู่ในสภาพ

คุดคู้  ศีรษะหันไปคนล่ะด้านกับพวงมาลัยรถ  แถมห้องโดยสารของคนขับยังไม่กว้างพอสำหรับ

การกลับตัว   ถ้าจะหันไปคว้าสายไฟก็ต้องโผล่หัวขึ้น  นั่นหมายความว่า  ฝ่ายคนร้ายที่รอโอกาส

อยู่แล้ว คงจะลั่นกระสุนเจาะหัวมาโนชแน่..

  



มาโนชไม่มีทางเลือก   เขาพยายามป่ายมือไปมา  คลำหาสายไฟในสภาพกลับหลัง

ชายหนุ่มพบว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเอื้อมจับสิ่งของ   โดยไม่ใช้สายตากำหนด

เป้าหมาย   ความพยายามของมาโนชดำเนินไปอย่างทุลักทุเล  มีหลายครั้งที่ปลายนิ้ว

สัมผัสถูกสายไฟ  แต่ไม่สามารถจับได้จนหลุดมือไปเฉียดฉิว





“โธ่เว้ย!!” มาโนชสบภด้วยความหงุดหงิด  ทำยังไงก็ไม่สามารถจับสายไฟซึ่งห้อย

อยู่ใต้พวงมาลัยมาจรดกันได้เสียที   ถึงจะพยายามเอี้ยวตัวหันไปมองก็ยังไม่เห็น

ตำแหน่งของสายไฟอยู่ดี





คนร้ายชุดดำทั้งสามคน สอดนิ้วเข้าไปในโกร่งไกปืน  แล้วเตรียมเหนี่ยวไก  อีกไม่กี่วินาที

กระสุนนับร้อยนัดจะพุ่งออกมาจากปืนกลในมือของพวกมัน   และเจาะทะลวงรถตู้จนทะลุ

ยับเยิน   แทบไม่ต้องนึกถึงสภาพน่าสยองของผู้ที่อยู่ข้างในเลยว่าจะเป็นอย่างไร

คงไม่ต่างอะไรจากรังผึ้ง  ที่พรุนเป็นรูนับ!!





“ให้ตายสิ!!” มาโนชสบถด้วยความเดือดดาล





ปังๆๆๆ ปังๆๆๆ ปังๆๆๆ ปังๆๆๆๆ!!!   เสียงปืนประทุขึ้นแล้ว!!    ประกายไฟแล่บกระจาย

ส่องวูบออกมาจากปากกระบอกปืนกลในมือของพวกมัน   ห่ากระสุนมรณะพุ่งเจาะทะลวง

ตัวถังเหล็กของรถตู้เป็นรูโหว่





“ตายแน่..” มาโนชคิดอย่างสิ้นหวัง  ได้แต่นอนหมอบรอให้กระสุนพุ่งเข้ามาปลิดชีวิต

ตนเอง   หวังไว้ในใจว่าเขาคงจะโชคดีพอ  ขอให้กระสุนทะลวงโดนจุดสำคัญในร่างกาย

จะได้ตายอย่างสบายไม่ทรมาน





ไม่รู้ว่าความตายหลอนตาของมาโนชจนฝ้าฝาดไปหรือเปล่า  ชายหนุ่มมองเห็นมือผอมๆสองข้าง

โผล่พรวดออกมาจากห้องโดยสารตอนหลัง  มือผอมแห้งลึกลับ  ตรงเข้าจับสายไฟของเครื่องยนต์

จรดเข้าหากัน  ทำให้ระบบครบวงจร!!





บรืนนนนนนนนน!!



รถตู้สีขาวที่กำลังจอดนิ่งคำรามก้องขึ้นอีกครั้ง  เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่ม





“ถอยหลัง!! ถอยหลัง!! ถอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!” เสียงใครบางคนดังขึ้น

เสียดโสตประสาท  จนเป่าความสิ้นหวังในใจของมาโนชสลายสิ้นไป



ชายหนุ่มไม่รีรอมาตั้งขอสงสัยว่า  มือลึกลับทั้งสองข้างนั้นเป็นของใคร   เขารีบเข้าเกียร์

ถอยหลังแล้วกระทืบคันเร่งจมเท้า