ตอนนี้สั้นไปหน่อย  เพราะไม่ค่อยมีเวลาเขียน

ยังไงก็จะพยายามมาอัพต่อให้นะครับ...







ถึงพันธรัตน์จะหลบคุดคู้อยู่ใต้เบาะก็รู้สึกได้ว่า...  ตัวรถกำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

เด็กชายเดาได้จากแรงกระชากของตัวรถ   และเสียงกระหึมของเครื่องยนต์  แต่ด้วยความตกใจ

เขาจึงไม่กล้าโผล่หน้าไปดู   ว่าใครคือผู้ที่กำลังกุมพวงมาลัยรถอยู่ในขณะนี้    



ความจริงแล้วพันธรัตน์ซ่อนอยู่แค่ปลายจมูกของมาโนช   เด็กชายมุดหลบอยู่ใต้เบาะหลัง

ถัดจากที่นั่งคนขับไปแค่เบาะเดียว   ถ้าหันหน้ามามอง   ถึงไม่ต้องสังเกตุก็มองเห็น..

แต่ดูเหมือนเวลานี้มาโนชจะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น  นอกจากเป้าหมายตรงหน้า

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารถตู้ที่ตนเองยืมมาใช้โดยพละการคันนี้   ยังมีอีกชีวิตซ่อนอยู่  และไม่รู้

ด้วยซ้ำไปว่า ด้านหลังของรถตู้เป็นฐานบัญชาการเคลื่อนที่ขนาดย่อม!!





มาโนชตีรถเลี้ยวออกมาจากลานจอดอย่างรวดเร็ว   ทำให้ตัวรถเกือบเสียหลัก  มันหมุนคว้าง  

จนยางรถยนต์เสียดสีไปกับพื้นถนนส่งเสียงแสบแก้วหู   ชายหนุ่มสาวพวงมาลัยปรับหัวรถ

ให้หันตรงไปยัง... ธนาคาร   แล้วกระถืบคันเร่งจนตัวรถพุ่งทะยานไปข้างหน้า  

ตรงดิ่งเข้าหาประตูหน้าของธนาคาร!!







“ไอ้มาโนช !!!!”  รุ่นพี่ตะโกนคอแทบแตก  แต่ก็ทำได้แค่มองรุ่นน้องจอมลุยควบรถตู้ตะบึง

ตรงไปยังบันได้หินอ่อนของธนาคาร





บรื้นนนนนนน!! เสียงเครื่องยนต์รถคำรามดุดัน   ทันใดนั้นเกิดแรงกระชากรุนแรง

จนเด็กชายแทบจะโดนแรงกระชากดึงหลุดออกจากที่ซ่อนใต้เบาะ  พันธรัตน์รู้สึกได้ว่า  

ตัวรถกำลังพุ่งทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วมากกว่าเดิม   จู่ๆ  รถทั้งคันก็สั่นรุนแรง

ราวกับกำลังวิ่งไต่ไปบนทางขรุขระกันดารเป็นหลุมบ่อ    และแล้วห้องโดยสารภายในรถตู้

ก็เริ่มเอียงกระเท่เร่เหมือนกับว่า  รถตู้กำลังวิ่งไต่ขึ้นทางชัน!!  





พันธรัตน์คิดไม่ผิดเลย  เพราะตอนนี้มาโนชกำลังพารถตู้ห้อตะบึงไต่ขึ้นไปตามบันไดหินอ่อน

ของธนาคาร!!  ชายหนุ่มกุมพวงมาลัยไว้แน่น  พยายามควบคุมไม่ให้ตัวรถเบนออกจากเส้นทาง

โชคดีที่รถคันนี้มีระบบขับเคลื่อนสี่ล้อ  และใช้ยางล้อรถขนาดใหญ่   การไต่ขึ้นทางชั้นที่เป็นขั้นขรุขระ

ไม่สม่ำเสมอจึงไม่ใช่เรื่องยาก  แต่คงไม่มีใครบ้าพอ   ที่จะเอารถตัวเองมาไต่ขึ้นบันไดเป็นแน่!!  

ถึงจะเป็นบันไดขั้นเตี้ยๆก็เถอะ





ตัวรถสั่นสะเทือนอย่างแรงเพราะมันกำลังไต่ขึ้นไปตามขั้นบันได  โช๊คช่วงล่างของรถยนต์

ซึ่งทำหน้าที่เป็นตัวรับน้ำหนักและป้องกันการสะเทือนครางเอี๊ยดอ๊าดๆ รุนแรง  

เพราะมันกำลังถูกใช้งานเกินหน้าที่   นับตั้งแต่มันถูกประกอบเข้ากับตัวรถ!!



มาโนชพารถตู้บุกตะลุยไต่ขึ้นมาตามบันได   จนเกือบจะถึงประตูหน้าของธนาคารที่เป็นประตู

กระจกแผ่นใหญ่แล้ว  ชายหนุ่มกะระยะห่างระหว่างประตูกระจก  กับตัวรถด้วยสายตา

แล้วเปลี่ยนเกียร์เป็นหมายเลขสูดสุด!!  ฉับพลัน  เครื่องยนต์ของรถตู้คำรามลั่น แรงม้าทั้งหมด

ในเครื่องยนต์ถูดรีดเร้นออกมาใช้เพื่อพารถตู้พุ่งแหวกอากาศไปข้างหน้า   เพลาขับที่ควบคุมล้อ

ทั้งสี่ข้างหมุนคว้าง!!  บิดล้อยางหมุนติ้วพาตัวรถพุ่งเข้าหาแผ่นกระจก!!



บรื้นนนนนนนนนนนนนน!!





รถตู้สีขาวพุ่งทะยานขึ้นสูงสู่กลางอากาศ   หน้ารถทิ่มประทะเข้ากับแผ่นกระจก  

จนแตกกระจาย!!



เพล้งงงงงงงง!!!





เศษแก้วชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่เคยรวมกันเป็นแผ่นกระจก  ถูกแรงกระแทกจากการพุ่งเข้าชน

ของรถตู้อัดประทะเข้าใส่จนปลิวว่อนกระจัดกระจาย!!   เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว  





ในที่สุดรถตู้ทั้งคันก็ทะลวงผ่านแผ่นกระจก   พุ่งหายเข้าไปในตัวอาคารของยูนิเวิสร์แบ็งค์  

ต่อหน้าต่อตาผู้คนนับร้อยที่ได้แต่ยืนมอง  ด้วยความตกตะลึง!!  





พันธรัตน์เสียวท้องน้อยวูบ  ความรู้สึกไม่ต่างจากกำลังถูกทิ้งดิ่งลงมาจากที่สูง!! แต่ความกลัว

ก็ปิดปากเด็กชายไว้จนร้องไม่ออกสักเอะ    ได้แต่เบิกตาโตด้วยความตกใจ      





หลังจากนั้นตัวถังของรถตู้ก็ตกกระแทกเข้ากับพื้นล็อบบี้ภายในตัวตึกของธนาคาร  ทำให้ตัวรถ

บิดหมุนส่ายสะบัดเสียดสีไปกับพื้นจนเกิดประกายไฟแล่บกระจาย!!    เพราะพุ่งเข้ามา

ด้วยแรงส่งที่มากเกินไป  จึงทำให้รักษาสมดุลย์ไว้ไม่อยู่





มาโนชพยายามสาวพวงมาลัยควบคุมไม่ให้ตัวรถ  ฟาดเข้ากับสิ่งของภายล็อบบี้  

แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ  ตัวรถหมุนติ้วจนยากจะควบคุม!!  ทำให้ด้านซ้ายของตัวถัง

อัดกระแทกเข้ากับเคาเตอร์จ่ายเงิน   จนตัวถังด้านซ้ายของรถบุบบี้เป็นหลุม  

แต่มันก็ทำให้รถตู้หยุดพยศ..





“คราวหน้าสงสัยใช้รถสิบล้อท่าจะดี..” มาโนชเปรยกับตนเองเบาๆ  เขาหอบหายใจแฮ่กๆ

บนใบหน้าชุ่มโชกไปด้วยเม็ดเหงื่อ..





มาโนชลองกวาดตามองไปรอบๆตัว  เขาพบว่าตอนนี้ตนเองพารถตู้ทะลวงผ่านประตูกระจก

เข้ามาในล็อบบี้ธนาคารได้สำเร็จแล้ว   เท่าที่ชายหนุ่มเห็น..  ภายในล็อบบี้มีตัวประกันนั่งอยู่

ประปรายไม่เป็นกลุ่มก้อน  ซึ่งผิดวิสัย.. เพราะสถาณการณ์จับตัวประกันส่วนใหญ่   คนร้าย

มักจะต้อนตัวประกันรวมกันเป็นกลุ่มๆ เพื่อง่ายต่อการควบคุม   แต่ดูเหมือนคนร้ายพวกนี้

จะไม่ทำแบบนั้น  และเท่าที่มาโนชกวาดตามองรอบๆล็อบบี้  เขายังไม่พบคนร้ายแม้แต่

คนเดียวด้วยซ้ำไป..    พวกตัวประกันที่กระจายอยู่ทั่วล็อบบี้    ต่างมองมายังรถตู้เป็นตาเดียวกัน..  

ใบหน้าของแต่ล่ะคนซีดเซียวและเต็มไปด้วยความหวาดกลัว  บางรายถึงกับนั่งตัวสั่น    



ปัง!!   เสียงปืนประทุขึ้น





กระสุนปริศนาพุ่งทะลวงผ่านแผ่นกระจกด้านหน้าตัวรถ  เฉียดหัวมาโนชไปเส้นยาแดง

ผ่าแปด..  กระสุนที่พลาดเป้าเจาะทะลุเบาะรถเป็นรู!!   คมกระสุนถากขมับเป็นแผลตื้น..  

แต่ก็เรียกเลือดให้ไหลซึมออกมาได้ไม่ยาก   สัญชาติญาณการป้องกันตัวของตำรวจหนุ่ม

ลุกโพลง    มาโนชหมอบตัวลงแนบกับเบาะรถ   เพื่อหดหัวให้พ้นจากวิถีกระสุน





ชายหนุ่มตวัดมือไปข้างเอว   กระชากปืนลูกโม่ .357 ของตนเองออกมาจากการพันธนาการ

ของซองปืน  เขากระชับปืนคู่ใจแน่นด้วยมือขวาข้างถนัด  ชายหนุ่มไม่เสี่ยงโผล่หัวไปล่อลูกปืน

จึงก้มต่ำอยู่อย่างนั้น  และพยายามใช้สมองที่หวิดโดนยิงเป็นรูเมื่อครู่   วิเคราะห์สถาณการณ์..  





ตอนนี้เขาไม่รู้ทั้งจำนวนคนร้าย   อาวุธที่พวกมันใช้ก็ไม่รู้ว่าเป็นชนิดไหน..  แถมรูปพรรณของพวก

คนร้ายเป็นยังไงก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ!!    แต่ที่รู้อย่างเดียวก็คือ   มือปืนที่พยายามยิงเจาะกระโหลกเขา

เมื่อครู่นี้ฝีมือไม่ธรรมดาเลย