เด็กชายคนหนึ่งกำลังนั่งจดจ่ออยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ภายในห้องส่วนตัวอันมืดทึม  มีเพียงแสง

สว่างเรืองๆจากจอคอมพิวเตอร์ส่องสะท้อนใบหน้าที่กระหายชัยชนะ... ดวงตาทั้งสองข้าง

ของเด็กชายจ้องเขม็งคอยจับความเคลื่อนไหวของข้อมูลบนจออย่างตั้งใจ  ฟันบนเม้มกัด

ริมฝีปากล่างแน่น  อากัปกริยาบ่งบอกว่าเขากำลังใช้สมาธิทั้งหมดทุ่มเทไปกับการกระทำ

ตรงหน้า    และแล้ว...ริมฝีปากที่เม้มแน่นได้คลายออก   กลายเป็นรอยยิ้มแห่งชัยชนะ

ผุดขึ้นแทนที่  บ่งบอกว่าสิ่งที่กำลังพยายามทำอยู่  สำเร็จแล้ว!!





แต่ทว่า    จู่ๆม่านตาของเด็กชายได้หดตัวลงฉับพลัน   อาการตกใจกลัวสุดขีดเผยออกมาทาง  

ใบหน้าที่บิดเบี้ยว!!  เขาอ้าปากพะงาบๆเหมือนกับกำลังพยายามจะร้องขอความช่วยเหลือ  

แต่ก็ทำได้แค่เพียงเปล่งเสียงแหบพร่าฟังไม่ได้ศัพย์ออกมาเท่านั้น  อาการของเด็กชายทวีความ

น่ากลัวขึ้นทุกที  ดวงตาที่เคยจ้องจอคอมพิวเตอร์เวลานี้กลับกลายเป็นเหม่อลอย เหลือกตั้ง!!  

และแล้วคอของเขาก็พับเอียงลงไปด้านข้างราวกับไร้กระดูก   ร่างกายเริ่มโอนเอนไปมาเหมือน

คนเมาไร้สติ   หัวผงกไปด้านหน้าฟุบลงหน้าจอหน้าคอมพิวเตอร์แน่นิ่งไป....







“วันนี้มีรายงานเข้ามาว่า  พบไวรัสตัวใหม่ที่ทำลายระบบคอมพิวเตอร์ไปแล้วมากกว่า  

ห้าล้านเครื่องทั่วเอเชีย  สร้างความเสียหายรวมหลายล้านดอลล่าร์   ไวรัสตัวดังกล่าว

มีชื่อว่า Crimson(คริมสัน)   ไวรัสคริมสัน   จะมุ่งเน้นทำลายระบบเครื่องคอมพิวเตอร์

ในส่วนของ  ฮารด์ดิส  ทำให้ข้อมูลต่างๆในเครื่องของคุณสูญหาย   ตัวไวรัสจะติดมา

กับเมลล์ที่ชื่อว่า...





“Free Black MasK Trial Only First 3000 Person!!”  

(ฟรีเกมส์แบล็คมาสค์รุ่นทดลอง สำหรับ3000 คนแรกเท่านั้น!!)





เนื้อความภายในเมลล์จะระบุว่า ท่านคือผู้โชคดีที่ได้รับคัดเลือกจากระบบของ บริษัท Nova

(โนว่า)ซึ่งเป็นผู้ผลิตเกมส์แบล็คมาสค์   ที่เป็นเกมส์ชื่อดังแต่ยังไม่วางตลาด  ข้อความในเมลล์

จะระบุว่าคุณเป็นผู้โชคดีที่ได้รับคัดเลือกให้ทดสอบเล่นเกมส์แบล็คมาสค์รุ่นทดลองก่อนคนอื่นๆ

ในโลก   และภายในเมลล์ยังมีลิ้งให้คลิ๊ก  เพื่อดาวน์โหลดเกมส์รุ่นทดลองไปเล่นก่อน  ทำให้แฟนๆ

ที่รอคอยเกมส์นี้อยู่ทั่วโลกหลงเชื่อและตกเป็นเหยื่อของไวรัสคริมสัน..  เพราะทันทีที่เปิดเมลล์

ตัวไวรัสจะถูกดาวน์โหลดและติดตั้งเข้ากับเครื่องของเหยื่อทันที    ไวรัสจะมุ่งเข้าทำลาย

ส่วนของเซ็คเตอร์ซีโร่ในฮาร์ดดิสก์   อันเป็นที่เก็บข้อมูลการทำงานสำคัญซึ่งขาดไม่ได้หาก

โดนทำลายจะทำให้สูญเสียข้อมูลในฮาร์ดดิสทั้งหมด    การทำงานของไวรัสตัวนี้จะส่งตัวเอง

โดยอัตโนมัติ  ไปยังทุกรายชื่อที่คุณเคยติดต่อซึ่งถูกเก็บไว้ในเมลล์บ็อก  ขอให้ระวังถ้าพบเห็น

เมล์ดังกล่าวโปรดรีบทำลายทิ้งทันที....  



ข่าวต่อไป  วันนี้มีรายงานว่าพบเด็กชายอายุประมาณ 14 ปี   หมดสติคาหน้าคอมพิวเตอร์โดยไม่ทราบสาเหตุ    

จากการสอบถามมารดาของเด็กชายกล่าวว่า   หลังจากลูกชายของตนรับประทานอาหารเย็นเสร็จ  

ก็ได้ไปนั่งเล่นคอมพิวเตอร์ในห้องของตนเองตามปกติ    จนเวลาประมาณ 3 ทุ่มตรง  ตนจะเข้าไปเตือนลูก

ให้อ่านหนังสือ  จึงได้พบลูกชาย อยู่ในสภาพนอนฟุบคว่ำแน่นิ่งลงไปกับหน้าจอคอมพิวเตอร์          



ขณะนี้อาการยังคงเดิม  แพทย์ที่ตรวจรักษาสันนิฐานว่าอาจจะเกิดจากการเพ่งมองจอคอมพิวเตอร์มากเกินไป  

เป็นระยะเวลานานจึงทำให้เส้นเลือดในสมองแตก  เป็นสาเหตุให้ช็อกหมดสติ

แต่ยังสรุปแน่ชัดไม่ได้ว่ามาจากอาการดังกล่าว   ข่าวต่อไปเป็นพยากรณ์อากาศ.....



พันธรัตน์หยิบรีโมทขึ้นมาปิดทีวี  ทำให้ภาพนักข่าวสาวหายวับไปจากหน้าจอ

เด็กชายแสยะยิ้มสะใจ  ก่อนจะจิ้มไส้กรอกชิ้นสุดท้ายของมื้อเย็นเข้าปากเคี้ยวหงับๆ

อย่างเอร็ดอร่อย..  



“เฮ้อ...แล้วใครใช้ให้เล่นหักโหมมากจนเกินไปล่ะ...”  เขาบ่นพึมพำออกมาเบาๆคนเดียว

แล้วกลืนเอื๊อก! ส่งไส้กรอกลงท้องผอมๆ  



วันนี้เด็กชายดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ  เขายกจานที่กินเสร็จแล้วเดินไปส่งให้แม่

ที่กำลังล้างจานอยู่ในครัวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม



“ขอบใจจ๊ะ”  คุณวิลาวรรณบอก  เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เด็กชายตัวผอม  แล้วรับจานที่เมื่อครู่

ยังมีไส้กรอกอยู่สองสามชิ้นอยู่มาวางบนอ่างล้าง  



“แม่ฮะเดี๋ยวผมขึ้นไปข้างบนก่อนนะ”  พันธรัตน์บอก  พร้อมกับเดินฮัมเพลง

อย่างอารมณ์ดีขึ้นไปชั้นบนของบ้าน



“อย่าลืมทำการบ้านนะลูก” แม่ของเด็กชายตะโกนเตือนไล่หลังมา



“ฮะแม่”  พันธรัตน์ตอบเสียงใสอย่างสบายอารมณ์



ดูๆไปมันก็เหมือนบรรยากาศของครอบครัวธรรมดาๆที่พบเห็นได้เกลื่อนกลาด   แต่ใครจะรู้บ้างว่า

เด็กชายตัวผอม  ที่ตีหน้าใสซื่อไม่รู้ไม่ชี้กำลังฮัมเพลงสบายใจคนนี้   กำลังโดนกร่นด่าสาบแช่ง

จากคนอีกนับล้าน   เพราะทำให้ข้อมูลในคอมพิวเตอร์ของพวกเขาหายไป!!



คุณคงเดาได้ไม่ยากนะว่าใครกันที่เป็นต้นเหตุของไวรัส   แต่ถ้าคุณเดาไม่ออกผมจะบอกให้ก็ได้....

พันธรัตน์นั่นแหละ ที่เป็นคนส่งไวรัสออกไป  สาเหตุมันมาจากเรื่องที่ดูเหมือนจะไร้สาระ...

ในสายตาคนอื่น  แต่สำหรับพันธรัตน์มันถือเป็นการหมิ่นศักดิ์ศรีที่ยากจะให้อภัย!!





เมื่อวานหลายวันก่อน     ตอนพักกลางวันที่โรงเรียน เพื่อนของพันธรัตน์คนหนึ่งมักจะมาคุย

โอ้อวดกับเด็กชาย  เรื่องคอมพิวเตอร์ของตนเอง  และเกมส์ใหม่ที่มักจะได้เล่นก่อนคนอื่นเสมอ    

ไอ้เพื่อนขี้อวดคนนี้ล่ะ  ที่พันธรัตน์เกลียดมันนัก   มันชื่อ......ไอ้จ๊อบ  สำหรับคนอื่นๆในโรงเรียน

มันอาจจะเป็นนักเลงโตที่ใครๆกลัวเกรง  แต่สำหรับพันธรัตน์มันก็เป็นแค่ไอ้พุงโตสมองลีบ

เท่านั้น!!  มันชอบมาคุยถับถมพันธ์รัตน์ว่าคงไม่มีปัญญาได้เล่นเกมส์คอมหรอก





“หน้าแบบนี้จะมีปัญญาซื้อคอมเรอะ?”  ไอ้จ๊อบตะโกนใส่หน้าพันธรัตน์  แล้วมองหัวจรดเท้า

ด้วยอาการดูแคลนเป็นที่สุด พร้อมทั้งแสยะยิ้มโง่ๆน่ารังเกียจ   แถมไอ้ลูกน้องตัวเดียวของมัน

ที่ยืนคุมเชิงอยู่ข้างหลัง  ยังแหกปากหัวเราะชอบใจทับถมพันธรัตน์ซ้ำอีก...





“ถึงจะซื้อมาก็ไม่มีปัญญาใช้หรอก” ไอ้จ๊อบถากถางต่อ  แต่คำพูดโง่ๆของมันกลับยังเรียกเสียงหัวเราะ

ปัญญาอ่อนจากลูกน้องได้เหมือนเคย





การที่ไอ้จ๊อบไม่รู้ว่าพันธรัตน์มีคอมไม่ใช่เรื่องแปลก   เพราะส่วนใหญ่เขามักจะเอาแต่นอนหลับ  

และที่สำคัญพันธรัตน์ไม่ใช่คนที่ชอบโอ้อวดเสียด้วยสิ  จึงไม่แปลกถ้าคนอื่นๆแทบจะไม่รู้จักตัวตน

ของพันธรัตน์   ในสายตาของคนส่วนใหญ่ก็จะมองพันธรัตน์เป็นแค่เด็กขี้เกียจที่ชอบนอนหลับในห้องเรียนเท่านั้น





คำสบประมาทของไอ้จ๊อบทำเอาเด็กชายโกรธจัดจนควันแทบออกหู   ใจจริงแล้วพันธรัตน์

อยากจะประเคนกำปั้นของเขายัดใส่หน้าอวบๆของมันเต็มแก่!!   แต่เขาก็ฉลาดพอที่จะไม่เสี่ยง

เพราะถ้าวัดความสูงและน้ำหนักแล้ว   มันเหมือนเอาไม้จิ้มฟันไปงัดท่อนซุงยักษ์ชัดๆ    

เพราะไอ้จ๊อบเป็นเด็กชายร่างอ้วนท้วมตัวใหญ่   แถมมันยังเรียนเทควันโด้อีก





ถ้าพันธรัตน์ขืนทำอะไรบุ่มบ่ามไป  มีหวังเขาคงต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่บ้านแน่ๆ  

วันนั้นคำสบประมาทของไอ้จ๊อบได้ก้องสะท้อนอยู่ในหัวพันธรัตน์ตลอดเวลา  ทำเอาเด็กชาย

หงุดหงิดไปทั้งวัน  แม้แต่จะแอบงีบในห้องก็ยังไม่มีอารมณ์  เพราะโดนคำสบประมาท

กระตุ้นตาให้สว่างอยู่ตลอดเวลา    เมื่อกลับมาถึงบ้านเขาจึงลงมือทันที    พันธรัตน์ใช้เวลาแค่

ชั่วข้ามคืนสร้างไวรัสร้ายที่ป่วนคนครึ่งโลกได้สำเร็จ และส่งมันไปตามสายยัดใส่

ไอ้จ็อบเป็นคนแรก!!



“ป่านนี้มันจะทำหน้ายังไงน้า”   เด็กชายนึก  พยายามจินตนาการใบหน้ายามตกใจของไอ้จ็อบ

เมื่อเห็นเกมส์สุดที่รักของมันหายเกลี้ยงฮาร์ดดิสไปต่อหน้าต่อตา



“ใจจริงอยากจะโทรไปเย้ยซักหน่อย   แต่ช่างเถอะแค่นี้คงจะจุกจนร้องไม่ออกแล้วล่ะ”เด็กชายคิด



ความจริงมันก็ไม่ใช่ความผิดของ พันธ์รัตน์เสียทีเดียวหรอก   เด็กชายส่งเมล์ไปให้ศัตรู

ของเขาคนเดียว แต่ด้วยความโกรธจนลืมตัวจึงลืมตัวสร้างให้มันร้ายแรงไปนิด

(ขอย้ำว่า นิดเดียวจริงๆ)  มันจึงมีความสามารถที่จะก็อป ที่อยู่ของเมล์คนที่ศัตรู

ของเขาเคยติดต่อด้วย  แล้วส่งตัวเองต่อไปเรื่อยๆ  เหมือนลูกโซ่



พันธรัตน์เปิดประตูห้อง  แล้วเดินไปนั่งที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา  เย็นวันเสาร์ที่แสนสบายแบบนี้  

แถมอารมณ์ยังปลอดโปร่งแจ่มใส  คงไม่มีอะไรจะเหมาะไปกว่าการ

ช่วยเหลือคนอื่น!!





พันธรัตน์เปิดกระดานข่าวที่เขาเป็นเจ้าของดู   เว็บของเด็กชายว่าด้วยเรื่องการขอความช่วยเหลือ

เกี่ยวกับการแฮ็คทุกประการ   ส่วนใหญ่ผู้ที่มาขอความช่วยเหลือคงไม่ได้กะว่าจะได้รับความ

ช่วยเหลือจริงๆหรอก..เพราะเว็บของพันธรัตน์จะช่วยเหลือเกี่ยวกับการแฮ็คทุกประการ

แต่มีข้อแม้เพียงอย่างเดียวก็คือ   แล้วแต่อารมณ์เจ้าของเว็บ... ว่าจะช่วยหรือไม่!!  

คุณจะเข้ามาขอความช่วยเหลือจากเด็กชายเรื่องอะไรก็ได้  เช่นกระทู้หนึ่งตั้งว่า





“ผมต้องการเอกสารความลับของ เอฟบีไอ เกี่ยวกับคดี  เอ็กซ์ไฟล์”     ป่านนี้คงได้สมใจไปแล้ว

เพราะพันธรัตน์เพิ่งส่งข้อมูลนี้ให้เขาทางเมล์เมื่อหลายวันก่อนโดยไม่คิดมูลค่า  

แต่ภาพการชำแหละเอเลี่ยนนั่นทำให้เด็กชายไม่กล้ากินซ๊อสมะเขือเทศไปหลายวัน(แหวะ)



อ้อลืมบอกไปเว็บของเขาชื่อ www.pleasezhelpme.net  

เขาไม่ได้ช่วยทุกคนที่ขอหรอกนะ   แต่พันธรัตน์จะให้ความช่วยเหลือเฉพาะคนที่ขอ

แล้วเขาทำได้ และที่สำคัญมันอยู่ที่ความ “พอใจ” ต่างหาก



เด็กชายเลื่อนเมาส์หาไปเรื่อยๆ วันนี้ตั้งใจจะช่วยเยอะหน่อยเพราะอารมณ์ดี

จนในที่สุดก็เจอกระทู้ที่น่าสนใจ   ดูจากวันที่แล้วกระทู้เพิ่งจะตั้งวันนี้เอง

พันธรัตน์คลิ้กเมาส์เพื่อเข้าไปอ่านข้อความข้างในทันที



“ผมอยากทราบเกี่ยวกับรายชื่อผู้ก่อการร้ายที่สหรัฐเพิ่งจับกุมได้แต่ยังไม่ได้รับการเปิดเผย”



น่าสนใจน้อยอยู่ซะเมื่อไหร่ละ!  เด็กชายยกมือขึ้นขยับแว่นเตรียมจะเข้าไปอ่านรายละเอียดด้านใน

ของกระทู้ใหม่   แต่หางตาดันเหลือบไปเห็นกระทู้อื่นที่น่าสนใจมากกว่าเข้าเสียก่อน...

ทำให้ความสนใจทั้งหมดเบนไปที่กระทู้ใหม่ทันที



“02 14 12 04 08 13 08 05 20 03 00 17 04  ” ชื่อกระทู้มีอยู่แค่นั้นและเป็นตัวเลขทั้งหมด  





“หา อะไรอีกละเนี่ย!!” พันธรัตน์บ่น จ้องแถวของตัวเลขประหลาดเขม็ง  



ตัวเขาเองก็เจอกระทู้แปลกๆมาก็ไม่น้อย กระทู้ล่อเป้าก็เจอมาเยอะ แต่นี่ค่อนข้างแปลกมาก

ความอยากรู้เรียกร้องให้พันธรัตน์รีบคลิ๊กเข้าไปเพื่อ   อ่านรายละเอียดในกระทู้ทันที  แต่สิ่งที่

เด็กชายพบในกระทู้ก็คือตัวเลข   ทั้งกระทู้ไม่มีข้อความอะไรเลย เขาไม่พบข้อความอะไร  

ที่พอจะอ่านออกได้   ในรายละเอียดของกระทู้มีแต่ตัวเลขทั้งนั้น  เมื่อหาข้อความ

ที่พอจะอ่านออกไม่เจอ เด็กชายจึงไปดูชื่อคนที่ส่ง





13 20 12 01 04 17  9





“ชื่ออะไรมันจะประหลาดได้ขนาดนี้นะ” พันธรัตน์บ่น  แล้วยกมือขึ้นเกาคาง

คิ้วของเขายับย่นเข้าหากันด้วยความสงสัย  

  



“หรือจะเป็นพวกกระทู้แกล้งเล่นๆ”   เด็กชายลองสันนิฐาน  เขาพูดกับตัวเองเบาๆ

ในใจคิดว่าจะไม่สืบต่อ



แต่ทำไงได้  ต่อมอยากรู้ของพันธรัตน์เริ่มทำงานอีกแล้ว.....และจะไม่หยุดลงจนกว่าความลับ

ที่กำลังสงสัยจะเผยอกมาจากความมืด  วิธีที่จะพิสูจน์แหล่งที่มาของกระทู้ประหลาดนี้  

มีวิธีเดียวคือ เช็คจากไอพีแอสเดรส



พันธรัตน์พรมลงนิ้วลงไปบนคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็วเพื่อทำการเช็คไอพี  แต่ผลของการเช็ค *Ip

ทำเอาคิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน  ใบหน้าบ่งบอกถึงความประหลาดใจสุดๆ





“แปลก แปลกมาก เป็นไปได้ยังไงกัน!”พันธรัตน์ถึงกับเพ้อออกมาด้วยตกใจกับผลของข้อมูลที่ปรากฏขึ้นบนจอ  

เพราะผลลัพธ์ที่ออกมามันเกินคาด   ผลการตรวจสอบออกมาว่าคอมเครื่องที่ใช้โพสข้อความนี้อยู่ที่  



เพ็นตาก้อน!!





“บ้าน่า!!” พันธรัตน์ตะโกนลั่น  แล้วลงมือตรวจสอบไอพีอีกครั้ง...  แต่ผลก็ออกมาเหมือนเดิม

ผลการตรวจสอบที่ออกมายังยืนยันว่าไอพีนี้เป็นของเครื่องคอมที่เชื่อมโยงเครื่อข่ายผ่าน

ตึกเพ็นตาก้อน..    





เด็กชายท้าวข้อศอกลงบนโต๊ะคอมแล้วยกมือขึ้นประสานกัน   พยายามทำใจให้สงบ  

และใช้สายตาแหลมคมจับจ้องข้อมูลที่ปรากฏอยู่บนจออย่างคิดวิเคราะห์  พันธรัตน์ พึมพำกับตัวเอง

เขาพยายามนึกย้อนไปดูว่า    ตนเองเคยเป็นศัตรูกับใครในตึกทรงห้าเหลี่ยมนั่นรึเปล่า...

รึว่าจะเป็นการเตือนอะไรบางอย่าง!   เพราะพันธรัตน์ก็มีชนักติดหลังอยู่เหมือนกันหลังจาก

ที่เด็กชายท้าคู่ปรับหมายเลขหนึ่งให้แข่งกันปล้นข้อมูลอาวุธใหม่ของกองทัพสหรัฐ

จากระบบของเพ็นตาก้อนว่าใครจะทำสำเร็จ  ใครจะแน่กว่ากัน!!



ผลการแข่งขันครั้งนั้นไม่มีผู้ชนะ  มีแต่ใครที่เป็นผู้รอดการจับกุม!!  แน่นอนว่าเป็นพันธรัตน์ที่รอด    

ในขณะที่คู่ปรับของเขาโดนซิวหายเงียบไปเลยไม่มีข่าวคราว   เด็กชายรู้ระดับความยาก

ในเป้าหมายของเขาดี    เขารู้ว่าด้วยอุปกรณ์ที่ตนเองมีอยู่ไม่มีทางปล้นข้อมูลจากระบบของเพ็นตาก้อนได้แน่..  

แต่เขาก็ยังทำ  เพราะ  เป้าหมายแท้จริงของพันธรัตน์ไม่ใช่การปล้นข้อมูล  แต่เป็นการกำจัดคู่ปรับต่างหาก!!  





พันธรัตน์แกล้งท้ามันให้แข่งกับเขาแล้วปล่อยให้มันเจาะระบบ  เข้าไปลึกเกินจนยากจะถอนตัว  

แล้วเขาเองก็แกล้งไปสะดุดสัญญาณรักษาความปลอดภัยในระบบให้ดังเสียเอง  แล้วรีบถอนตัวก่อน  

แต่ผลลัพธ์ที่ออกมามันเลวร้ายเกินคาดเสียด้วยซ้ำ   ไอ้คู่ปรับของพันธรัตน์โดนจับได้คาที่  

มันหนีไม่ทันเพราะอยู่ในระบบส่วนลึกเกินไปจนยากจะถอนตัวได้ทันเวลา    



ขนาดพันธรัตน์อยู่ในระบบระดับตื้นยังเกือบโดนจับได้   สิ่งที่ระบบกรงเล็บตรวจจับผู้บุกรุก

ของพญาอินทรีได้จากพันธรัตน์ไปก็คือ  รหัสประเทศที่ชื่อว่า  ไทย!!  

แต่พันธรัตน์ก็มั่นใจว่าลบรอยจนไม่มีทางตามเจออยู่แล้ว



วันดีคืนดีเพ็นตาก้อนจะมาโพสตัวเลขในเว็บบอรด์ของเขาทำไม   ถ้าเป็นไอพีจากสถานที่อื่น

เขาก็คงไม่คิดมากขนาดนี้   หรือว่า...มันจะเป็นการปลอมแปลงไอพีอันร้ายกาจ  เด็กชายก็รู้

ว่าของพรรค์นี้มันทำกันได้  แต่รอยแผลที่มีอยู่ในหนหลังมันชวนให้เสียววูบๆ

จนต้องคิดกระวนกระวาย





(*Ip ทำหน้าที่เหมือนบ้านเลขที่ Ip ของคอมพิวเตอร์แต่ล่ะเครื่องจะไม่เหมือนกัน

Ip จึงถูกใช้เป็นเครื่องยืนยันตัวตนของคอมพิวเตอร์แต่ล่ะเครื่อง  ในกรณีนี้พันธรัตน์

สงสัยว่าใครกันที่เข้ามาโพสข้อความแปลกๆในเว็บของเขา  จึงพยายามเช็คจาก Ip

แต่ปรากฏว่าอีกฝ่าย ปิดบังตัวตนไม่อยากให้เขารู้)