ถึงตามองไม่เห็น แต่ใจกลับสว่าง
สมาชิกเลขที่544937 | 23 พ.ย. 59
818 views
เด็กหญิงคนหนึ่ง เมื่ออายุเริ่มเข้าสู่ ๑๓ ปี ตาของเธอเริ่มมองไม่เห็น พร่าเลือนเหมือนมีฝ้าขาวๆ บางๆ มาคลุมตา เธอวิตก และกลัวกับอนาคต เธอจึงเอาแต่ร้องไห้ ร้องไม่ยอมหยุด คุณย่าของเธอไม่ได้ปลอบใจเธอ แต่พูดกับเธอว่า อยากร้องก็ร้องเสียเถิด ร้องเสียให้พอ เมื่อร้องจนพอใจแล้ว จงลุกขึ้นยืน แล้วเดินต่อไป
ปัจจุบันตาของเธอบอดสนิท แต่เธอกลับพูดพร้อมรอยยิ้มว่า "ถึงตาฉันจะมองไม่เห็น แต่ใจฉันสว่าง เห็นทุกอย่าง"
๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๙
Share this
