วันที่ 12 มกราคม พุทธศักราช 2557

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ที่เป็นวันหยุดของใครหลายๆคน แต่มันเป็นวันเรียนของฉันอีกวันหนึ่ง

แต่วันนี้ ฉันกลับไม่ได้เรียน แต่มันเป็นวันที่ "ฉันต้องไปแข่งสวดมนต์ทำนองสรภัญญะ"

มันยากนะ สำหรับการทำอะไรครั้งแรก ฉันเคยผ่านสนามแข่งแล้ว แต่ไม่ได้แข่งประเภทนี้

มันเป็นเรื่องที่น่ากลัว เพราะมันยาก แม้จะสวดเพียง4บท แต่มันก็เป็นสิ่งที่ไม่ง่ายเลย

ฉันยังสบายใจได้ เพราะ เราจับได้เบอร์ที่ 17 ก็ยังพอมีเวลาซ้อม

ฉันคิดอยู่สมอว่า ได้ไม่ได้ก็ไม่เป้นไร

ความจริงนั้น สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของการแข่งขันทั้งหมด คือ ประสบการรื การเจอเพื่อนๆต่างดรงเรียน ถึงแม้ว่าเราจะเป็นคู๔่แข่ง แต่สัมพันะไมตรีที่เรามีให้กัน มันแน่นแฟ้น แม้จะรู้กันแค่เพียงวันเดียว

ไม่ว่าใครจะรวยแค่ไหน แต่สิ่งที่ซื้อไม่ได้ คือประสบการณ์

ไม่ว่าจะเรียนเก่ง ได้เกรดดี ทำงานเก่ง แต่ถ้าประสบการณ์น้อย มันก็เสี่ยง การตัดสินใจอะไรหลายๆอยางนั้น ต้องใช้ประสบการณืด้วย แม้เราจะคาดคะเน หรือบอกนาคตได้ แต่การมีประสบการณ์ ก็ยังดีกว่า ไม่รู้แนวอะไรเลย

จริงใช่ไหม

ฉันก็เคยร้องไห้ เคยเสียใจที่แพ้

แต่ถ้าลองกับมาย้อนดู ถ้วยรางวัลนั้น ดูมีค่าน้อยกว่าประสบการณ์เสียอีก