..........วันนี้ รด.ปิดศูนย์ฝึกกะทันหันเลยไม่ทันตั้งตัว ไม่ต้องสอบ ไม่ต้องมาเรียนอีก ๔ วันแล้ว น้องปี ๑ ก็ถือว่าจบแล้ว ส่วนฉันปี ๒ ก็ต้องไปยิงปืนและภาคสนามเพื่อให้ครบหลักสูตร นับว่าเหนือความคาดหมายมากเลยไม่คิดว่าจะรวดเร็วขนาดนี้เหตุิเพราะว่าทางฝ่ายครูฝึกนศท.เขามีภารกิจเร่งด่วนก็เลยมีอานิสงส์มาถึงพวกเราให้เรียนจบแค่วันนี้ ดีใจมาก เพื่อนๆหลายคนดีใจจนร้อง เย้! ออกมาตอนเลิกกองเลยทีเดียว เพื่อนๆหลายคนก็ไปเรียนต่อที่โรงเรียนในช่วงบ่ายเลย บางคนก็กลับบ้านส่วนฉันก็กลับบ้านเพราะวันนี้มีหน้าที่สำคัญที่ได้รับมอบหมายจากพ่อแม่ให้รีบกลับมาดูแลน้องๆจอมซนทั้งสองคนฉํนจึงขาดเรียน ๑ วันที่โรงเรียนและไม่รู้ว่าเขาเรียนอะไรไปกันบ้างแล้ว การบ้านมีอะไรก็ยังไม่รู้ เพราะว่าวันนี้เปิดเทอมวันแรกแต่ฉันดันติดภารกิจจึงทำให้ไม่ได้ไปเรียนกับเพื่อนๆ

...........วันนี้เปิดเทอมวันแรก และได้รู้เกรดกันแล้วแต่ฉันยังไม่มั่นใจเพราะรู้มาจากปากเพื่อนเห็นเพื่อนบอกว่า ฉันได้เกรด ๔.๐๐ แต่ฉันต้องไปดูเองก่อนเพื่อความมั่นใจ(ทว่าฉันแอบดีใจนะ)

...........เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้ฉันได้เข้าใจความว่า "อนิจจัง" คือความไม่แน่นอนมากยิ่งขึ้นเพราะเราไม่รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคตอย่างวันนี้ปิดศูนย์ฝึกอย่างกะทันหันแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนก็ยังมีขึ้นได้ ดังนั้นหากอะไรจะเกิดในอนาคตฉันก็เตรียมใจพร้อมรับกับสถานการณ์ได้ไปอีกขั้น แต่ต้องยอมรับว่าฉันก็ยังอ่อนด้อยประสบการณ์ในการดำเนินชีวิตอยู่ จึงต้องค่อยๆเรียนรู้ไปสั่งสมประสบการณ์ชีวิตไปเรื่อยๆพร้อมกับนำหลักธรรมะมาใช้ในการดำเนินชีวิตจะได้รับมือกับสถานการณ์ได้ทันท่วงทีไม่ว่าจะดีหรือร้าย

จิดาภา เนียมโสต

วันจันทร์ ที่ ๒๘ ตุลาคม ๒๕๕๖