นิทาน
สมาชิกเลขที่5401 | 15 ก.พ. 53
718 views
นิทานอีสป เรื่อง สิงโตโลภมากกับกระต่ายป่า
|
ที่อัฟฟริกากลางป่าใหญ่ สิงโตหิวโซตัวหนึ่งได้เดินหาเหยื่อของมันไปเรื่อย ๆ ด้วยความหิวโหย แล้วขณะนั้น มันก็ได้ไปพบกับกระต่ายป่าตัวหนึ่งเข้า " โห่..ช่างน่ากินเหลือเกินเจ้ากระต่ายเอ๋ย " มันตั้งท่าแล้ววิ่งตามกวดกระต่ายป่า ตัวนั้นจนทัน และเมื่อกระต่ายป่าต้องจนมุม สิงโตหิวโซตัวนั้นก็จ้องจะจับกินกระต่ายตัวนั้นทันที |
  แต่ ! ขณะเดียวกันนั้น ก็ได้มีกวางตัวหนึ่งวิ่งผ่านมาข้างๆ " อ๊ะ...นั่นมันกวางนี่ เจ้ากวางตัวนั้นจะเป็นอาหารมื้อใหญ่ของ ฉันทีเดียว " สิงโตรำพึง ดังนั้น มันจึงปล่อยให้กระต่ายหลุดรอดไป แล้วมันเองก็วิ่งกวดตามกวางไปทันที แต่กวางตัวนั้นวิ่ง ได้เร็วมาก เร็วเสียจนในไม่ช้า มันก็ลับหายไป เมื่อสิงโตเห็นหมดหวังจะตามกวางได้ทัน มันก็ว่า "ฉันจะกลับไปกินกระต่าย ดีกว่า" |
|
แต่เมื่อมันกลับมาที่ ๆ ซึ่งเมื่อตะกี้ที่มันได้ต้อนกระต่ายจนจนมุมนั้น มันได้พบว่า กระต่ายได้หนีหายไปเสียแล้ว "โธ่เอ๋ย ฉันน่า จะกินกระต่ายเสียก่อนตั้งแต่ตอนที่พบเมื่อแรกแล้ว" สิงโตคร่ำครวญ "นี่เป็นเพราะฉันโลภมากเกินไป ผลสุดท้ายก็เลยไม่ได้ กินอะไรเลย" |
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนที่ฉลาดในบางครั้งจะต้องรู้จักพอ ในสิ่งที่ตนมีอยู่แล้ว.............
|
Share this
