มันจึงกระโดดแล้วกระโดดอีก หลายต่อหลายครั้ง กระโดดจนหืดเกือบจะขึ้นคออยู่รอมร่อ แต่มันก็ไม่สามารถ ที่จะกระโดดงับถึงผลองุ่นได้ มันจึงด้วยความโมโหที่อยากกินแล้วไม่ได้กินสมใจจึงคิดผละจากผลองุ่นออกมา แล้วหมายจะเดินหนี แต่พวกสัตว์ป่าต่าง ๆที่ต่างได้เคยโดนมันเกล้งเอาไว้นั้นได้ออกมารวมกลุ่มกัน จ้องมอง เจ้าสุนัขจิ้งจองที่กำลังใช้ความพยายามอย่างสุดชีวิตที่จะงับกินผลองุ่นบนต้นนั้นให้ได้อย่างสนุกสนาน เลยทีเดียว " เป็นยังไงอ้ายตัวก่อกวน ฮ่า ๆๆๆ คิดแกล้งแต่คนอื่นได้แฮ๊ะ... แต่คิดหาหนทางกินผลองุ่นอร่อย ๆ บนต้นไม่ได้น่ะสิ ช่างน่าอายเสียจริง ๆ เน๊อะ...พวกเราว่าไหม ? ฮ่า ๆๆๆ "

เมื่อได้ยินดังนั้นมันจึงพูดแก้ตัวแบบพลาน ๆ ตามแบบฉบับของมันออกมาว่า " ก็ข้าเพิ่งจะเห็นเดี๋ยวนี้เองว่า ผล องุ่นพวกนั้น
มันมีที่ยังเขียว ๆ อยู่รวมอยู่ด้วย มันยังดิบอยู่..ว๊อย และคงไม่หวานแน่ แล้วที่สำคัญข้าก็ไม่ชอบองุ่น ดิบๆ เสียด้วยเพราะมันเปรี้ยวมากรู้ไหมฟะ.. เออ..ข้าไม่อยากจะกินมันเองเฉย ๆ เองแหละไม่ใช่กินไม่ได้..พวก เอ็งจะทำไม ?" มันพูดพลานตอบไปเรื่อยเปื่อย...แต่มันนั้นรู้ดีแก่ใจว่า แท้จริงแล้วผลองุ่นนั้นสุกอร่อยมาก ที่มันออกปากว่า ผลองุ่นนั้นเปรี้ยวและยังดิบอยู่นั้น ก็เพราะว่ามันกระโดดกินไม่ได้และไม่ถึงต่างหาก