ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งมีหญิงท้องแก่ที่ใกล้จะคลอดเต็มที่ไปโรงพยาบาล เสียงเธอนั้นดังไปทั่วทั้งโรงพยาบาลด้วยลูกนั้นก็ดิ้นและเธอก็ใกล้จะคลอดแล้วเธอร้องสุดชีวิตแล้วเธอก็สลบไป พอเธอฟื้นขึ้นมาสิ่งแรกที่เธอถามหมอว่าลูกของฉันเป็นอย่างไรบ้างและหมอก็พาเธอไปดูลูกของเธอแต่แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเธอพบว่าลูกชายของเธอไม่มีหู เวลาผ่านไป เด็กชายวิ่งมาหาแม่ของเขาแล้วบอกว่า" แม่ครับ วันนี้เพื่อนล้อผมอีกแล้ว " เธอก็ๆด้แต่ปลอบลูกชายว่าเราต้องอดทนะเข้มแข็งเอาไว้ เวลาผ่านไปจนเด็กหนุ่มเติบโตขึ้นมา ถึงแม้เขาจะไม่มีหูแต่เขามีความสามารถ และหน้าตาดี หล่อ เพราะความสามารถของได้ทำให้เขาเป็นหัวหน้าได้ แต่เพราะเจ้าสิ่งนั้นเองที่ทำให้เขาไม่กล้าที่จะพบหน้าใครๆ แม่ของเขาก็มาบอกเขาว่า " คนเราต้องอยู่กับสังคมให้ได้นะลูก " 2 ปีผ่านไปพ่อของเขาได้ไปพบหมอและไปปรึกษาเรื่องหูของลูกชาย แล้วเขาก็ได้ข่าวดีกลับมาว่า " ยินดีด้วยนะครับผมสามารถปลูกถ่ายหูของลูกชายของคุณได้ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าใครจะบริจาคหูให้กับลูกชายของคุณ " พ่อได้มาปรึกษาก้บแม่ของเด็กหนุ่มผู้นั้น สองเดือนต่อมาพ่อได้มาบอกข่าวดีว่ามีคนบริจาคหูให้เขาแล้วเขารีบพาลูกไปโรงพยาบาลทันทีชายหนุ่มได้หูกลับมาเขาเหมือนได้ชีวิตใหม่อีกครั้ง หนึ่งอาทิตย์หลังจากนั้นแม่ของเขาได้เสียชีวิตลงแล้วเขาได้พบว่าแม่ของเขาไม่มีหู พ่อของเขาได้บอกความจริงว่า " แม่ของลูกได้บอกพ่อว่านี้เป็นสิ่งเดียวที่แม่ทำให้ลูกได้ดีที่สุด นี้แหละลูกคือความรักของแม่ที่แท้จริง "

ู