" โชวอนๆ "   " อะไร "  " หมิงหมิงสลบไป"  "  เเล้วหมิงหมิงอยู่ไหนหล่ะ"  "อยู่โรงพยาบาล "  งั้นพาฉันไปด้วยพี่ราฟ"  " โอเค  ซ้อนมอไซด์มาเลย"   ที่โรงพยาบาล  "หมิงหมิงเป็นไงบ้าง "  "อาการเเย่มาก  ไม่มียาใดรักษาได้  ยกเว้น ..." ปิเอโร่เว้นจังหวะมาดื่มน้ำ "ยกเว้น..." ปิเอโร่เว้นจังหวะมากินข้าว  "ตุบ"  "ปิเอโร่  รีบบอกมาเร็วๆ ไม่งั้นนายเละเเน่"  "  ดีดี้ ใจเย็นๆ"  "ยกเว้นต้นลูกกวาดสีทองซึ่งรักษาได้ทุกโรค  เเต่มีอยู่ต้นเดียวในดินเเดนเทลส์เเลนด์  เเละอยู่ในป่าเเห่งความมืดเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายต่างๆ  ใครจะอาสาไป"  " ผม" โชวอนพูด  เเม้ว่าหมิงหมิงจะไม่ใช่คนที่เขาชอบเเต่...หมิงหมิงมีบางอย่างที่คล้ายมิว  มิว  เด็กหญิงที่เป็นเพื่อนเล่นของเขาสมัยเด็กๆ  และเป็นคนที่เขาเเอบชอบ  "โชวอนนนนนน"  " เฮ้ย"  "เหม่อลอยอยู่ได้  เอ้า  เอาเครื่องรางไป  มันชุบชีวิตได้เผื่อเจออันตราย "  "โห  รูปกษัตริย์เฮนรี่เนี่ยนะ" " เออ  เอาไปเหอะ "  ที่ป่าเเห่งความมืด    " ฮ้า  เจอเเล้ว  ต้นลูกกวาดสีทอง  ไม่นึกว่าจะหาง่ายขนาดนี้"  "ทหาร  จับตัวมัน "   เฮ้ย  ผมทำอะไรผิด"  คำพูดสุดท้ายของโชวอนลอยขึ้นมาก่อนที่จะสลบไป..

                "นี่  มีสร้อยอะไรเเปลกๆอยู่ที่คอมันด้วย "  " ไปบอกหัวหน้าเผ่ากันเถอะ" "พวกเจ้าออกไป  ฉันจะขออยู่กับเจ้านี่คนเดียว "  "ครับ/ค่ะ หัวหน้า"  "เกิดอะไรขึ้น " โชวอนตะโกนหลังจากสลบไป  " เจ้าเป็นใครถึงอยากมาเอาต้นลูกกวาดสักดิ์สิทธิ  เเล้วเจ้ามาจากไหน"   " ผมชื่อโชวอน  มา.."   " เจ้า  เจ้ารีบมาทางนี้สิ"  " ฮ้า มีรูปปั้นหินที่หน้าตาเหมือนผม..กับมิว "  "ใช่   มันมีตำนานเล่าต่อมาว่า   มีชายคนหนึ่งชื่อโชวอน  ได้ช่วยเจ้าหญิงมิวไว้   เเต่เจ้าหญิงโดนหินกระเเทกที่หัว  ทำให้ความจำเสื่อม  มีเพียงวิธีเดียวที่จะทำให้หาย  คือ  ต้องมีคนตายต่อหน้าเจ้าหญิง  โชวอนจึงยอมตาย  เมื่อเจ้าหญิงรู้จึงฆ่าตัวตายตามไปด้วยกัน"   "เจ้าเอาต้นลูกวาดไปเถอะ  ข้าสัมผัสได้  ว่าตอนนี้เจ้ากำลังจะเอามันไปรักษามิว"   เเปลกเเฮะ  เราจะเอาไปช่วยหมิงหมิงเเต่หัวหน้าเผ่าคิดว่าเป็นมิว   โชวอนคิดขณะเดินไปโรงพยาบาล   ที่โรงพยาบาล  " เอามาเเล้ว  ต้องทำยังไงต่อ  "   "เอาต้นลูกกวาดมาผสมเป็นยา"  "อ๊าก"(สดุดเท้าตัวเอง) OXO  "เฮือก  โชวอน  นายจูบชั้นทำไม "  " เอ่อ  ลืมบอกไป"  ปิเอโร่เเทรก  "  ถ้าเป็นคนที่ถูกเลือก  เเค่จูบก้อใช่ได้ "   "เเต่ก็ต้องให้กินยาด้วย"  "เอ้า  หมิงหมิง  ดื่มยาสิ "  "  ตุบ"  เฮ้ย  หมิงหมิงล้มไปเเล้ว "   " นายโชวอน  ตาย "  " เฮ้ย  อะไรเนี่ยหมิงหมิง  "   " คงต้องถาม   ท่านอิทึนเเล้วหล่ะ  "  เนสสึพูดด้วยความสับสน   บ้านท่านอิทึน   "ความจริงเเล้ว  หมิงหมิงคือมิว  เเต่เธอความจำเสื่อม  กษัตริย์เฮนรี่เลยเปลี่ยนชื่อเเละการเเต่งตัวของเธอ"  "หมิงหมิง  คือ มิวหรอ " โชวอนพูด  ตอนนี้ คนที่เขาเเอบชอบ  ได้อยู่ใกล้ตัวเขาเเล้ว เเต่.. ก็เป็นเเค่ การชอบเขาข้างเดียว   เเม้ว่าจะเป็นการชอบเขาข้างเดียว  เขาก็สุขใจ   สุขใจที่ได้เจอคนที่เขาชอบ  "เฮ้ย   โชวอน   เหม่ออะไรอยู่"     " ไม่มีอะไร "  อ๋อ  เเต่มีทางเดียวที่เขาจะสมหวังในความรัก   ศาลเจ้าพ่อ   ที่ศาลเจ้าพ่อ ..  เจ้าพ่อครับ  ผมชอบมิวมานานเเล้ว   ขอให้เจ้าพ่อบันดาลให้ผมสมหวังในความรักนะครับ  สิ้นเสียง  ก็มีวิญญาณตนหนึ่ง  ออกมาพูดกับโชวอน  " โชวอน  เจ้ารู้หรือเปล่าว่า  ความจริง   มิวเป็นเด็กหญิงจากท้องฟ้า  ซึ่งถ้าต้องรักกับมนุษย์   ต้องมีคนที่ต้องตาย 1 คน  .."   "  เเต่หนูชอบโชวอนนะ  "   " มิว  "    "  เเต่ความจริง   เเค่เธอยอมเปลี่ยนชื่อ   เธอจะไมเป็นมิว  เด็กหญิงจากท้องฟ้า "สิ้นคำพูดสุดท้าย  วิญญาณก็หายไป  " โชวอน  ต่อไปนี้ชั้นคือหมิงหมิงนะ  ไม่ใช่มิวเเล้ว"   " อืม"   " โชวอน  เธอรักฉันหรือเปล่า  "  " รักสิ "  มิว   เด็กหญิงเเห่งท้องฟ้า

จบ

โปรดติดตามผลงานชิ้นต่อไป