ราชวงศ์โรมานอฟ
ราชวงศ์โรมานอฟ ตามสำเนียงอังกฤษ หรือ รามานาฟ ตามสำเนียงรัสเซีย[1] (Romanov) เป็นราชวงศ์ที่สองและราชวงศ์สุดท้ายของรัสเซีย โดยราชวงศ์นี้ปกครองจักรวรรดิรัสเซียตั้งแต่ ค.ศ. 1613 ถึง ค.ศ. 1917 กษัตริย์โรมานอฟพระองค์แรก คือ พระเจ้าไมเคิลที่ 1 ได้รับแต่งตั้งใน ค.ศ. 1613
ภายหลังสมัยแห่งความยุ่งยาก (Time of Troubles) ราชวงศ์นี้ปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์โดยตลอด โดยไม่ยินยอมให้มีการร่างรัฐธรรมนูญ ที่จะเป็นการลดพระราชอำนาจของกษัตริย์ แม้ว่าพระเจ้านิโคลาสที่ 2 จะทรงตั้งสภาดูมาใน ค.ศ. 1905 ก็มิได้มีสิทธิในการออกกฎหมายอย่างเต็มที่ จนเกิดการปฏิวัติใหญ่ในรัสเซีย
พระเจ้าซาร์นิโคลัสต้องทรงสละราชสมบัติในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1917 และถูกปลงพระชนม์โดยกำลังของฝ่ายบอลเชวิคในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1918 ซึ่งสาเหตุของการปลงพระชนม์เนื่องด้วย พระเจ้าซาร์นิโคลัสเข้าร่วมสงครามและทุ่มงบประมาณไปกับสงครามมาก ทำให้เศรษฐกิจตกต่ำ ส่งผลให้ประชาชนก่อการปฏิวัติ และทางราชวงศ์ได้พยายามหลบหนีแต่ไม่สำเร็จ ได้ถูกนำมากักตัวและถูกลอบปลงพระชนม์
รายพระนามกษัตริย์และจักรพรรดิ ราชวงศ์โรมานอฟ
การปกครองแบบราชอาณาจักร
รูป | จักรพรรดิ | รัชกาล |
พระเจ้าซาร์มิฮาอิลที่ 1 | 21 กรกฎาคม - 23 กรกฎาคม ค.ศ. 1613 - ค.ศ. 1645 |
|
พระเจ้าซาร์อเล็กซีที่ 1 | 23 กรกฎาคม - 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1645 - ค.ศ. 1676 |
|
พระเจ้าซาร์ฟิโอดอร์ที่ 3 | 7 กุมภาพันธ์ - 7 พฤษภาคม ค.ศ. 1676 - ค.ศ. 1682 |
|
พระเจ้าซาร์ปีเตอร์ที่ 1 มหาราช | 7 พฤษภาคม – 2 พฤศจิกายน ค.ศ. 1682 – ค.ศ. 1721 |
|
พระเจ้าซาร์อีวานที่ 5 | 2 มิถุนายน - 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1682 - ค.ศ. 1696 (ดำรงตำแหน่งผู้ปกครองร่วมกับพระเจ้าซาร์ปีเตอร์ที่ 1 มหาราช) |