การจัดการความรู้ (Knowledge Management) เป็นสาขาที่มีการเติบโตอย่างรวดเร็ว โดยเริ่มมีการพัฒนาตั้งแต่ พ.ศ.2539 ซึ่งในระยะเริ่มแรกจะมีการประชุม หนังสือหรือบทความที่กล่าวถึงการจัดการความรู้ไม่มากนัก โดยจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับบ่วงโซ่แห่งคุณค่า (Value Chain) ความรู้ที่ยังไม่มีการถ่ายทอด (Tacit Knowledge) และทุนทางปัญญา (Intellectual Capital) แต่ปัจจุบันศาสตร์ในเรื่องการจัดการความรู้ได้เป็นที่นิยมอย่างกว้างขวาง มีการจัดประชุม หนังสือ และวารสารจำนวนมาก โดยเรื่องที่ศึกษาจะเกี่ยวข้องกับ ผลลัพธ์ คุณค่า ชุมชน ลูกค้า พนักงานลูกจ้าง แนวคิด นวัตกรรมและการค้า  

การจัดการความรู้จะเริ่มจากการนำปัจจัยทางด้านสังคมเศรษฐกิจ เทคโนโลยี และการจัดการ มาเปลี่ยนแปลงเป็นความรู้สำหรับนำไปประยุกต์ใช้กับสิ่งต่างๆ โดยผลที่ได้รับจากการจัดการความรู้ได้แก่ การวัดแบบใหม่ เช่น ทุนทางปัญญา (Intellectual Capital)  
•การตลาดแบบใหม่ เช่นการค้าขายความรู้  
•วิธีการแบบใหม่ เช่น ความรู้สึก  
•เครื่องมือแบบใหม่ เช่น Intelligent Agents  
•การตัดสินใจ ความคิดเห็นแบบใหม่เช่นจริยธรรมด้านความรู้  

สำหรับการตลาดแบบใหม่ได้แก่ ตลาดผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ (Electronic markets) เช่น การประมูล การซื้อขายรถ การตลาดที่เน้นชุมชน การตลาดที่มีส่วนร่วม (Collaborative markets) และตลาดทุนทางปัญญา(IC markets) แนวโน้มที่จะพบเมื่อเข้าสู่ระบบที่เน้นความรู้ได้แก่
•การนำความรู้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของแนวคิดและกฎเกณฑ์ทั่วไป  
•การเปลี่ยนแปลงจากการใช้ความรู้เป็นกลยุทธ์เป็นการใช้ความรู้ในงานประจำ  
•การนำทุนทางปัญญามาเป็นความรู้ที่ขายได้  
•การนำความรู้ชุมชนมาประยุกต์ใช้เพื่อสร้างความรู้ที่สามารถนำมาทำการตลาด  
•การเปลี่ยนแปลงการจัดการความรู้เป็นการจัดการ

ที่มา : การจัดการความรู้ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี
http://www.blog.rmutt.ac.th/?p=1889