เคยไหมเวลาที่เราได้อ่านบทความเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวกับความรัก อ่านไปเรื่อยๆก้อแค่บทความธรรมดาเรื่องหนึ่ง แต่พออ่านถึงตอนท้ายนี่ซิถึงกับสะดุดกับข้อความที่ว่า 'เมื่อเรารักใครสักคน อย่าปล่อยเวลานั้นเลยไป ให้รีบบอกก่อนจะสายเกินไป ก่อนที่เค้าคนนั้นจะไม่ได้อยู่ให้เราบอก' มานก้อจิงว่าเรารักใครก้อควรบอกออกไปม่ายควรเก็บเอาไว้เพราะบางที่เค้าคนนั้นอาจจะคิดแบบเดียวกับเรา แต่ในอีกความรู้สึกหนึ่งที่เราอาจจะรับไม่ได้ถ้าพูดคำนั้นออกไปนี่ซิมันจะเป็นยังไงละ การที่จาบอกชอบใครสักคนมานยากมาก เอางี้อยากรู้ไหมว่าทามไมคนที่กำลังชอบใครบางคนอยู่นั้นถึงไม่กล้าที่จาบอกไป เพราะเรากลัวไง??? มานเปนคำตอบที่ง่ายมาก กลัวว่าบอกไปแล้วมันจะเหมือนเดิมไหม เรายังจะเปนเพื่อนกันอย่างเดิมหรือปาว จากที่เคยคุยด้วยกันทุกวัน ถ้าเทอรู้เทอจะอยากคุยกับเราไหมในเมื่อความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม แล้วถ้าพูดออกไปเทอจะรับได้ไหมกับความรู้สึกที่เปลี่ยนไป เทอจะหลบหน้าเราหรือปาว เทอจะอยากคุยกับเราไหม หรือสุดท้ายเทอจะชอบเราเหมือนกับที่เราชอบหรือปาว? คราวนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าเพราะอะไรคนส่วนใหญ่ถึงเลือกที่จะเก็บความรู้สึกนี้ไว้กับตัวเอง แต่ในอีกความรู้สึกหนึ่งถ้าเราไม่ได้บอกล่ะ อย่างน้อยเราก้อเปนเพื่อนกัน อย่างน้อยก้อได้คุย ก้อได้เจอ ถึงแม้เราจาคิดไปเองแค่ฝ่ายเดียว ถึงแม้จะเปนความสุขที่ลึกๆเราก้ออยากให้เค้ารู้เหมือนกัน
***ถามใจตัวเองให้ดีว่าเรารักเค้ามากแค่ไหน เรารู้สึกดีกับเค้าคนนี้มากแค่ไหน แล้วเมื่อถึงเวลา เมื่อเราพร้อม แล้วหัวใจเราก้อพร้อมด้วย ที่จะรับความเสียใจได้จิงๆๆ วันนั้นแหละเค้าจาได้รู้ว่าตลอดเวลา เราคนนี้นี่แหละที่ชอบเทอ....
ขอให้โชคดีน่ะ หวังว่าคงจาชอบกัน ....
