อีกวันเดียวก็ใกล้จะเผาคุณย่าแล้ว

ในใจช่างรู้สึกโหวงๆชอบกล

ถึงแม้จะรู้ดีว่าการจากลานั้น

มักจะต้องมีคนหลั่งน้ำตาเสมอๆ

ดิฉันเป็นหนึ่งในคนที่ไม่มีน้ำตา

ไม่ทราบเหมือนกันว่าดิฉันไม่เสียใจหรืออย่างไร

เพราะฉันกับย่าไม่ค่อยมีความรูสึกๆดีๆให้กันมากนัก

เพราะย่าจะคอยใช้ดิฉันเสมอๆ และด่าทอต่างๆนานา

ทำให้ฉันไม่ชอบ เพราะการที่เราจะใช้ใครสักคน

ย่อมต้องใช้คำพูดที่ดี ไพเราะ แต่ย่าของดิฉันมีนิสัยตรงกันข้ามกับที่พูดมา

ทำให้คนรอบๆบ้านไม่ชอบย่า ดิฉันก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าไม่ชอบได้หรือไม่

เพราะคนมักจะนินทาย่าอย่างน้อยวันละครั้งกระมัง

เมื่อรู้สึกว่าไม่มีเสียงย่ามาคอยดุ ด่า

ทำให้เหมือนว่าชีวิตเราขาดบางสิ่งไป

แม้ตอนนี้อยากให้ย่ากลับมาก็คงสายไปเสียแล้ว

คงต้องบอกในใจให้ย่าหลับสบายเสียที

ฉันก็คงต้องมีหน้าที่ของตัวเองทั้งนั้น

คงมีเวลาเสียใจไม่มากนัก

คงต้องลาผู้อ่านที่นอนดึกๆทุกท่าน

ราตรีสวัสดิ์