หลายคนอาจจะติดนิสัย ที่มักมองแต่ตัวเอง มองในสิ่งที่ใกล้ๆ อย่าง ความรู้สึกของตัวเอง ความเสียหายของตัวเอง ความต้องการของตัวเอง จากนั้นเราจะสร้างพฤติกรรม เพื่อตอบสนองสิ่งต่างๆ เหล่านี้ แสดงออกมาโดยการเอาตัวเองเป็นใหญ่ ถึงตรงนี้ ความเข้าใจคนอื่นก็ไม่เกิดขึ้นแล้ว...

     เรามักจะตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้โดยไม่รู้ตัว บางทีก็ส่งผลให้เราทำการตัดสินคนอื่น ด้วยความรู้สึกของตัวเอง เราทำความเข้าใจกับตัวเอง ทำความเข้าใจแต่ตัวเอง จึงไม่มีความเข้าใจเหลือให้กับคนอื่นๆ

     เคยไหมที่เราแสดงออกไปอย่างหุนหัน ด้วยอารมณ์ชั่ววูบรุนแรง ตอนนั้นเราอาจสบายใจที่ได้ระเบิดมันออกมา แต่เมื่อพายุอารมณ์สงบ แล้วเราลองสำรวจซากความเสียหายที่เกิดขึ้น เราอาจจะเสียใจกับสิ่งที่เราได้ทำลงไปก็ได้ ซึ่งหากเกิดความรู้สึกเสียใจ อย่างน้อยก็แปลว่ายังไม่สาย เพราะเรายังรู้สึกสำนึก แต่ถ้ายังสะใจจากความเสียหายที่ตัวเองทำแล้วล่ะก็ คงน่าเป็นห่วงแล้วล่ะ

     อารมณ์ไม่ใช่หนทางในการแก้ปัญหาที่ถูก สติ ควรอยู่นำอารมณ์เสมอในการแก้ปัญหา สิ่งต่อมาคือความเข้าใจปัญหา ซึ่งต้องเกิดจากความเข้าใจคนอื่น นั่นก็คือการที่เรามองตัวเองให้น้อยลง เท่านี้ล่ะ บางสิ่งที่เราไม่เข้าใจมาตลอด อาจจะเริ่มเข้าใจบ้างก็ได้นะ