เราไม่เคยได้อะไรจากการแลกหมัดกับคนอื่นเลยจริงหรือ ? หรือบางทีเราอาจได้มันมาแล้ว เพียงแค่เราไม่รู้ตัวเท่านั้น แล้วอะไรล่ะที่เราได้มา การเจ็บตัว,บาดแผล,ความคับแค้นใจ สิ่งที่กล่าวมา อาจทำให้เรานึกถึงง่ายกว่า แต่ความจริงแล้วเราก็ได้สิ่งต่อจากนี้เหมือนกัน การให้อภัย,การเคารพผู้อื่น
วัยรุ่นเป็นวัยที่เลือดร้อน อารมณ์ฉุนเฉียว และไม่ค่อยได้ไตร่ตรอง ปัญหาเรื่องการทะเลาะจึงเกิดขึ้นได้ง่าย แต่ใช่ว่าเราจะไม่ได้อะไรเลย เพราะถ้าลองไปถามคนที่เคยผ่านการทะเลาะ ยากที่จะหาคนที่ติดใจสิ่งนี้ ส่วนมากอยากหลีกเลี่ยงเรื่องเหล่านี้ให้มากขึ้น ใจเย็นลงและให้ความเคารพผู้อื่นมากขึ้นด้วยกันทั้งนั้น
ส่วนมากการทะเลาะวิวาท มีต้นเหตุมาจากการไม่ยอมกัน การที่เราลองลดความคิด ลดทิฐิและอารมณ์ลงบ้าง จะช่วยลดความเสี่ยงในการทะเลาะลงได้ เปรียบเหมือนการที่เราให้ความเคารพคนอื่นมากขึ้น
![]() |
การอภัยก็เช่นกัน เป็นอาการที่เกิดหลังจากการทะเลาะ ตอนอารมณ์ของเราเย็นลงแล้ว เราจะรู้สึกผิดกับสิ่งที่เรากระทำ การที่เราไม่ยอมยั้งอารมณ์ความรู้สึก จนเกิดผลเสียที่ตามมา ทั้งที่รู้สึกผิด แล้วก็พร้อมที่จะให้อภัยแล้ว แต่การที่จะให้ทุกสิ่ง ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย บางที สิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว อาจไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกได้เลย..
การทะเลาะสอนประสบการณ์บางอย่างแก่เรา แต่ไม่ต้องรอให้เกิดการทะเลาะแรงๆ ก่อน ถึงค่อยคิดได้ เพราะบางทีลองนึกต่อไปถึงผลเสีย หรือลองดูจากเหตุการณ์ความผิดพลาดของคนอื่น ก็ทำให้เรามีความรู้สึกไม่อยากจะทะเลาะได้แล้ว ก่อนจากพี่มิ้งขอฝากคำคมที่เคยไปเจอมาว่า "คนเก่งเรียนรู้ด้วยประสบการณ์ตัวเอง คนฉลาดเรียนรู้ได้จากประสบการณ์คนอื่น" ไม่ต้องทะเลาะกับใคร ก็พอจะจินตนาการออกใช่ไหมครับ ว่าเราไม่ควรจะเข้าใกล้มันเลย