Pic: เรารัก “สมเด็จพระเทพฯ” : Our BeLoved Princess Maha Chakri Sirindhorn
จิตรกรไร้แขน หัวใจแกร่ง คว้าใบปริญญาได้เป็นผลสำเร็จ
Mthainews: รายการคนค้นคนออกอากาศคนวันที่ 15 พ.ค.นำเสนอเรื่องราวของ เอกชัย วรรณแก้วลูกชายคนสุดท้อง จากพี่น้องทั้งหมด 5 คน ในครอบครัว อ.ชุมแสง จ.นครสวรรค์ ชายหนุ่มพิการไร้แขน แต่สามารถนำความรู้ความสามารถเข้ามาเป็นนักศึกษาคณะจิตรกรรมสากล มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ วิทยาเขตเพาะช่าง ได้อย่างประสบผลสำเร็จ อย่างที่มุ่งหมายไว้
ผลสำเร็จในวันของเขาได้รับพระราชทานปริญญาบัตรอย่างภาคภูมิใจ แม้ว่าจะไม่มีแขนเหมือนคนทั่วไป แต่ตลอด 4 ปี ที่ผ่านมาแสดงให้เห็นถึงความเพียรพยายามที่มีไม่น้อยไปกว่าคนอื่นๆ
ความพิการของเขาไม่ได้ทำให้การใช้ชีวิตแตกต่างขากคนอื่นๆ แต่เขาจะต้องใช้เท้าในการเขียนหนังสือ วาดภาพ ก่อนหน้านี้ เอกชัยบอกว่า ตนอยากที่จะมาเรียนหนังสือ ต้องแอบแม่มาเรียนที่กรุงเทพฯเพราะแม่ไม่อนุญาติ เนื่องจากเป็นห่วง และต้องใช้ต้นทุนสูง แต่พี่ชายของตนอยากจะให้เรียนหนังสือ จึงผลักดันให้เขาเข้ามาถึงจุดนี้ โดยพี่ชายช่วยพูด บอกกับพ่อแม่ว่าจะส่งน้องเรียนเอง จะทำงาน ขายวัว ขายควาย ส่งน้องเรียน แต่เอกจะต้องตั้งใจเรียน อย่าเกเร
คนที่เห็นเขาก็คงงงว่าจะเรียนอย่างไร จะเขียนอย่างไร แต่ตนบอกใช้เท้าเขียน เพื่อนก็อึ้งว่า เราเขียนได้
เอกชัยเป็นนักศึกษาชายคนเดียวทีได้รับอนุญาตให้พักอยู่บ้านพักราชการในวิทยาลัยเพาะช่างแห่งนี้ เพราะด้วยเหตุผลต้องอำนวยความสะดวก การเดินทาง และค่าใช้จ่าย การหุงหาอาหารสามารถทำเองได้โดยไม่เป็นภาระให้กับคนอื่น โดยใช้ปากในการหยิบจับสิ่งของ โดยมีเงินจากพี่สาวที่ส่งให้เดือนละ 2 พันบาทในการใช้จ่ายประจำวัน แต่จริงๆก็ไม่พอ เพราะต้องจ่ายค่าซักเสื้อผ้า ค่าไฟ ค่าอาหาร ที่เหลือก็เป็นค่ารายงาน ซึ่งไม่พอ แต่ตนไม่เคยขอ จะบอกว่าพอไว้ก่อน เพราะไม่อยากให้ครอบครัวเดือดร้อน
อาชีพเสริมของเอกชัยคือ การรับจ้างวาดภาพด้วยเท้า ลูกค้าส่วนใหญ่ต่างชื่นชมในความสามารถ และผลงานที่เขาวาดออกมา แต่ขณะเดียวกันก็ต้องเรียนหนังสือ ทำงานเพื่อส่งอาจารย์
ในช่วงแรกเป็นเรื่องที่ทรมาน เหนื่อย แต่ก็ต้องนึกถึงพ่อแม่ว่าเขาส่งเรามาเรียน จึงต้องอดทน แสดงความร่าเริง ไม่อยากให้คนอื่นมองเห็นความทุกข์ ความเครียดของเรา
ปีการศึกษาสุดท้าย ปีพ.ศ.2553 เอกชัยต้องทำศิลปะนิพพนธ์ เพื่อชี้ชะตาว่าจะพร้อมออกไปโลดแล่นสร้างสรรค์ผลงานศิลปะเมื่อจบไปได้หรือไม่ งานทุกอย่างเราทำเหมือนเพื่อนทุกอย่าง เหนื่อยก็พัก เขียนไปเรื่อยๆ เต็มที่ตามความสามารถของเรา จะเหนื่อยเรื่องความกดดันตัวเองที่ต้องใช้เวลาส่งตามกำหนด
“กว่าจะจบเพาะช่างมันยากมาก เพราะทำงานทั้งวันทั้งคืน งานเยอะ เคี่ยว เพราะต้องใช้ฝีมือล้วนๆ เมื่อจบแล้วก็เกินความคาดหมายกว่าที่คิด เพราะเมื่อจบไปแล้วเราได้รู้หลักวิชา สามารถวาดรูปได้เป็นเรื่องราวมากขึ้น เราไม่มีความท้อ มีแต่ความพยายามที่จะต้องทำให้มันสำเร็จให้ได้ เพื่อพ่อแม่ ถ้าเราไม่คิดถึงคำพูดพวกเขา คงล้มเหลวไปนานแล้ว เพราะเราหิวก็หิวสุดๆ เหนื่อยก็เหนื่อยสุดๆ เมื่อจบมาแล้วทุกอย่างมันหายหมด “
ในวันรับปริญญา เอกชัยต้องตัดเสื้อครุยไซต์ขนาดพิเศษ เพื่อสวมใส่ในวันแห่งความภาคภูมิใจ ก่อนวันงานนอนไม่หลับ เพราะกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ก็จะทำให้ดีที่สุด เมื่อท่านถามจะตอบอย่างไร เพราะราชาศัพท์เราก็พูดไม่ค่อยเป็น
ในวันรับจริง 25 เม.ย.2555 เราเป็นคนสุดท้ายของการรับปริญญากับสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี เมื่อรับเสร็จ ท่านมองแล้วยิ้มกลับมา เราขาสั่น ท่านถามว่าเขียนอย่างไร ผมบอกว่า ใช้เท้าครับ ท่านก็ชื่นชมว่าเป็นตัวอย่างและเป็นกำลังใจให้กับคนหลายคน ตอนนั้นเราหูอื้อ ท่านถามอีกว่าพ่อชื่ออะไร เราก็มัวแต่อึ้ง ตอบไม่ได้ แต่ท่านก็ยิ้ม หลังจากนั้นประมาณ 2 อาทิตย์ ท่านก็ทรงขอข้อมูลของตนไว้
เอกชัยกลับมาเยี่ยมบ้าน พร้อมกับใบปริญญามาฝากครอบครัว โดยตนเป็นคนเดียว และคนแรกในครอบครัวที่ได้รับใบปริญญาบัตร แม่มานพ วรรณแก้ว กว่าวด้วยความภาคภูมิในว่า
ลูกชายชูวงศ์ตระกูลได้เยอะ แม้พิการยังได้ใบปริญญา ภายหน้าลูกหลานจะได้เอาเยี่ยงอย่าง เอาไว้สอนลูกหลาน แม่ดีใจแบบบอกไม่ถูก …
เอกชัยบอกว่า ดีใจที่เราเคยรับปากพ่อแม่ ครอบครัวว่าเราจะทำให้ถึงจุดนี้ให้ได้ ซึ่งเราทำได้ และตั้งเป้าว่าสักวันเราจะต้องมีงานทำ หาเงินเลี้ยงพ่อแม่ให้ได้ และมันก็ใกล้ความจริง ถ้าเราตั้งใจทำจริง ไม่ทิ้งเป้าหมาย ถึงเราจะเหนื่อย ท้อ เราก็ทนได้ เพราะเราผ่านจุดนั้นไปได้แล้ว และจะสู้ ทุ่มเทต่อไปตามเป้าหมายของเรา…เอกชัย วรรณแก้ว
