春晓
Chūn Xiǎo


春 眠 不 觉 晓
chūn mián bù jué xiǎo

处 处 闻 啼 鸟
chù chù wén tí niǎo 

夜 来 风 雨 声
yè lái fēng yǔ shēng

花 落 知 多 少
huā luò zhī duō shǎo



แปล


ฤดูใบไม้ผลิหลับใหลไม่รู้ตื่น
ทุกแห่งหนได้ยินเสียงปักษาร้อง
ค่ำคืนเสียงลมฝนโปรยปราย
ดอกไม้มิรู้โรยไปเท่าใด



คำอ่าน


ชุน เมี๋ยน ปู้  เจวี๋ย เสี่ยว
ฉู้ ฉู้ เหวิน ถี เหนี่ยว
เย้ หลาย เฟิง อวี่ เซิง
ฮวา หลั้ว จือ ตัว ซ่าว  






静夜思
Jìng yè sī

床 前 明 月 光
chuáng qián míng yuè guāng 

疑 是 地 上 霜
yí shì dì shàng shuāng

举 头 望 明 月
jǔ tóu wàng míng yuè

低 头 思 故 乡
dī tóu sī gù xiāng



แปล


แสงจันทร์ส่องเจิดจ้าที่หน้าเตียง
เผลอว่าเพียงคือน้ำแข็งที่เคลือบพื้น
เงยหน้ามองจันทรายามค่ำคืน
คอตกสะอื้นคะนึงถึงบ้านเกิดเอย



คำอ่าน


ฉว๋าง เฉียน หมิง เยวี้ย กวาง
อี๋ ซื่อ ตี้ ซ้าง ซวาง
จวี่ โถว ว่าง หมิง เยวี้ย
ตี โถว ซือ กู้ เซียง



ขอบคุณสำหรับบทกลอน
ซึ่งสอนโดย 杨 老师(หยาง หล่าวซือ)
ผู้แต่งบทกลอนนี้ คือ 李 白 Lǐ Bái หลี่ไป๋
กวีจีนที่ยิ่งใหญ่แห่งราชวงศ์ถัง