ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สำคัญมากในสมัยนี้ และจะยิ่งสำคัญมากๆ ในอนาคต เรียกได้ว่าใครไม่ได้ภาษาอังกฤษ เวลาหางานคงลำบากละ แต่ skill ของเด็กไทยกลับสวนทางกันอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งคนที่เรียนภาษาเก่งก็เก่งถึงขั้นได้ไปแลกเปลี่ยนกันสนุกสนาน แต่คนที่เรียนอ่อนภาษาอังกฤษ
ก็สอบตกกันเป็นงานอดิเรกเลยทีเดียว พี่มิ้นท์จึงได้ทำการวิเคราะห์สาเหตุที่เด็กไทยอ่อนภาษาอังกฤษ ได้ดังนี้
1) ภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาแม่ของไทย เป็นเรื่องที่ดีที่ชาติไทยไม่เคยตกเป็นเมืองขึ้นของใคร แต่มันก็มีจุดอ่อน ทำให้เราไม่สันทัดในภาษาอังกฤษ และเรายังมีภาษาไทยเป็นภาษาประจำชาติอีกด้วย พูด ฟัง อ่าน เขียน เป็นภาษาไทย แต่ละวันเลยแทบจะไม่ได้ใช้ภาษาอื่นเลย ภาษาปะกิดที่เรียนมา พอไม่ได้ใช้ก็กลายเป็นใช้กันไม่เป็นไปซะดื้อๆ
2) เด็กไทยไม่รู้คำศัพท์ เป็นสาเหตุที่ส่งผลร้ายแรงที่สุด ตราบใดที่ไม่รู้คำศัพท์ก็อย่าหวังว่าจะพูดได้ เพราะในเมื่อคลังคำศัพท์เรามีน้อยเหลือเกินเราก็ไม่สามารถจะคิดประโยคที่ใช้ในการสื่อสารได้ ไม่ใช่แค่เฉพาะการพูดหรือเขียนนะ ฟังกับอ่านก็ไม่ได้ด้วย รู้ว่าเป็นคำเป็นตัวอักษร แต่มันแปลว่าอะไรอะ แอ๊ก!! อันนี้มักจะเห็นผลชัดเจนเวลาทำข้อสอบพาร์ทบทความยาวๆ
3) ยึดตามหนังสือเรียนเกินไป จริงอยู่ที่เวลาเรียนก็จะต้องมีหนังสือเรียน เพื่อให้รู้ว่าประโยคแต่ละประโยคเรียงยังไง ใช้ยังไง แต่หารู้ไม่ว่าในชีวิตจริงการพูดของฝรั่งก็ไม่ได้ตรงตามแกรมม่าหรอกนะ ก็เหมือนภาษาไทยนั่นแหละ ภาษาพูดภาษาเขียนที่ใช้กันจริงๆ ไม่ค่อยมีใครมานั่งนึกว่าถูกไวยากรณ์มั้ย เอาแค่สื่อสารรู้เรื่องก็พอแล้ว ภาษาอังกฤษก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ดังนั้นถ้าคิดจะหัดพูด ลองพูดๆ ไป อย่าไปยึดแกรมม่ามากจนเกินไป เพราะจะทำให้พะวงจนไม่กล้าใช้ภาษาอังกฤษ แต่ถ้ากล้าที่จะพูดหรือคุยไปเรื่อยๆ เราจะเรียนรู้แกรมม่า รู้วิธีการสื่อสารโดยอัตโนมัติ แบบนี้สิเค้าเรียกว่าเรียนจาdประสบการณ์ จะชำนาญขึ้นมาเอง
ดังนั้นจึงไม่แปลกใจเลยว่า เด็กไทยเรียนภาษาอังกฤษกันมา 10 ปี 15 ปี แต่คนที่ใช้ได้คล่องก็เป็นแค่คนกลุ่มเล็กๆ เท่านั้น
4) ไม่มีโอกาสได้ใช้ แม้ว่าโรงเรียนสมัยนี้จะจ้างอาจารย์ฝรั่งมาสอนกันเต็มไปหมด แต่อาทิตย์นึงก็อาจจะมีเวลาพูดคุยกับฝรั่งจริงๆ ก็แค่อาทิตย์ละ 2-3 ชั่วโมง ซึ่งมันก็แค่นั้นจริงๆ!! ไม่มีใครที่จะใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน (ยกเว้นโรงเรียนที่เค้าบังคับ) ดังนั้นเมื่อไม่มีช่องทาง เราก็จะไม่ใช้กันเลย จริงมั้ย?? แล้วมารอคุยกับอาจารย์ฝรั่งอีกทีคาบหน้า พี่มิ้นท์แนะนำว่าถึงแม้เราจะไม่ได้เป็นคนพูด แต่แค่ได้ฟัง หรืออ่าน ก็ได้ฝึกทักษะแล้วนะ
5) อาย!! แค่ไม่มีโอกาสได้ใช้ก็ว่าหนักแล้ว ยังจะอายอีก ความอายทำให้เราสูญเสียโอกาสหลายๆ อย่างในชีวิตนะคะ พี่มิ้นท์เชื่อว่าหลายโรงเรียนน่าจะให้น้องๆ ออกไปสัมภาษณ์ฝรั่ง (ซึ่งส่วนใหญ่จะไปวัดพระแก้ว ฮ่าๆ) นี่แหละค่ะ โอกาสอันดีของเราที่จะได้คุยกับเจ้าของภาษา ลองสัมภาษณ์ลองเอาความรู้ทั้งหมดที่เรียนมา ใช้ออกไปให้เต็มที่ ถ้าอยากจะอาย ควรอายในเรื่องที่ไม่ดีแทนดีกว่านะคะ :)