แมลงสาปผู้ยิ่งใหญ่ 

เรื่องมันก็มีอยู่ว่า.... (แมงสาบชรามองไปบนฟ้า...รำลึกถึงเรื่องราว...) 
ครั้งนั้นปู่ของแกยังเป็นแมงสาบวัยรุ่น 
แกเที่ยวเดินทางยังที่ต่างๆทั่วโลกจนวันนึงแกไปพบกับแมงสาบรุ่นสาว... สวย... 
หัวเป็นสีเหลืองเข้ม...ก็คือย่าของลูกนี่แหละ...ไปเจอกันที่อเมริกา โน่น... 
ยุคนั้นเราไปขุดทองที่นั่นกันเยอะ...เป็นโรบินฮู้ดน่ะ...ปู่กับย่า 
ครองรักกันอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง... 
ประมาณสองเดือนก็มีลูกเล็กๆมากมายหนึ่งในนั้นก็มีพ่อด้วยตัวหนึ่ง... 
ปู่แกเป็นแมงสาบที่แข็งแรง ห้าวหาญและมีจิตใจที่เป็นอิสระ...เป็นพ่อที่ดี... 
วันหนึ่ง 
แกมัวแต่กินเศษช๊อกโกแล๊ตในกระเป๋าเจ้าของบ้านจนเพลินก็เลยติดกระเป๋าไปที่ทำงาน... 
ย่าแกพยายามเกาะชายกางเกงเจ้าของบ้านเพื่อตามปู่ไปในวันรุ่งขึ้น...แต่มันก็สายเกินไป...ลุงแดนนี่ 
(แมงสาบอเมริกัน)บอกว่า...ปู่ของแกโดนเหยียบติดรองเท้าไปแล้วให้ย่าทำใจซะ 

คงไม่ได้พบกันอีก...ย่ากลับบ้านมา ด้วยดวงใจที่แหลกสลาย...แกระทมราวกับชีวิตจะหาไม่...แต่แล้ว... 
วันนึงจึงได้รู้ว่าปู่ยังไม่ตาย...แกติดอยู่ในร่องของพื้นรองเท้าของชายผู้หนึ่ง... 
จังหวะที่ถูกเหยียบแกพยายามหดตัวอย่างสุดแรง...ตับไตไส้พุงแกถูกบีบ... 
พอแกปล่อยตัวจากการหดแกก็ติดแหง็กในซอกรองเท้า...ไม่อาจเคลื่อนไหวได้อีก... 
ปู่แกติดอยู่นาน...นานเท่าไหร่แกคงไม่รับรู้...รู้แต่ว่าเจ้าของ รองเท้าออกเดินทาง...เดินทางไปไกลแสนไกล...ปู่แก 
ถึงแม้จะเจ็บปวดทรมานแต่ก็ยังควบคุมสติไว้ได้...แกรู้ว่าแกกำลังจะได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่... 

สิ่งที่โลกจะต้องจารึกชื่อของแกไว้...หากแกยอมกลั้นใจตายก็คงไม่ต้องเจ็บปวดทรมาน 
แต่แกไม่...แกทนเจ็บ ทนหิว...แกรู้ว่าย่าจะต้องภูมิใจในตัวแก 
เมื่อรู้ในสิ่งที่แกทำวันที่ชายเจ้าของรองเท้าเดินทางไปถึงที่หมาย... 
แกสวดมนต์วิงวอนขอให้พระผู้เป็นเจ้าเมตตาแก่ดวงวิญญาณของแก...ขอให้มอบพลังเฮือกสุดท้ายให้แก... 
แกจะกลายเป็นตำนาน... 
วินาทีที่ชายเจ้าของรองเท้าเปิดประตูออก...แกถูกแรงบีบอัดมหาศาลจากรอบตัว... 
แกต่อต้านมันไว้ด้วยหัวใจที่เข้มแข็งด้วยพล ังแห่งความรักที่มีต่อครอบครัว... 
ต่อลูกน้อยๆของแกชายเจ้าของรองเท้าก้าวออกมาจากประตู 
เท้ายังลอยไม่แตะพื้น...เท้าที่มีปู่ของแกติดอยู่...ลอยเชื่องช้าอยู่กลางอากาศ... 
ปู่แกรวบรวมจิตใจ...ยืดเท้าออกเต็มที่...ยืดออกมาจนพ้นจากพื้นรองเท้านั้น...เท้าแกสัมผัสพื้น.. 
.ก่อนเจ้าของรองเท้าเพียงเสี้ยววินาที...แล้วร่างของแกก็แหลกสลายไปกับอากาศธาตุ...เป็นฝุ่ นผงธุลี... 
ไปสู่อ้อมกอดของพระผู้เป็นเจ้า... 
ชั่วนิรันดร...เช้าของการถ่ายทอดสดทางทีวี วันนั้น...หากใครสังเกตดีๆ... 
รอยเท้าของนีลอาร์มสตรอง ที่เหยียบลงบนพื้นของดวงจันทร์จะมี รอยขีดเล็กๆ 
อยู่หลายขีด...นั่นล่ะ...รอยเท้าของสิ่งมีชีวิตแรก...ที่เหยียบลงบนดวงจันทร์...รอยเท้าของปู่แก... 
แมงสาบผู้มีจิตวิญาณอันเสรี...