เหตุที่นกพิราบหาทางกลับบ้านจากที่ไกลๆได้นั้น เพราะมันมีประสาทสัมผัส

ในการแยกแยะทิศทางอยู่มากมาย

นกพิราบมีเหล็กออกไซด์ในเซลล์ประสาทที่จะงอยปาก

สามารถสนองตอบต่อสนามแม่เหล็กได้ มันจึงมีประสาทสัมผัสที่รับรู้ถึง

พลังแม่เหล็กได้เหมือนเข็มทิศ

สิ่งนี้ทำให้นกพิราบเหมือนกับนกประเภทอื่นรวมถึงเต่าทะเลที่สามารถใช้

สนามแม่เหล็กของโลกในการนำทาง

หากท้องฟ้าแจ่มใส นกพิราบจะใช้แสงอาทิตย์นำทาง หากท้องฟ้ามืดครึ้ม

หรือเป็นเวลากลางคืนก็ใช้สนามแม่เหล็กของโลกนำทาง

นอกจากนี้นกพิราบยังมีจมูกที่ไวต่อกลิ่น ดังนั้นมันจึงใช้กลิ่นในการหาทาง

กลับได้อีกด้วย

นกพิราบมักอยู่ด้วยกันเป็นคู่เสมอ หากจับคู่กันแล้วก็จะไม่เปลี่ยนคู่

ไปตลอดชีวิต หากคู่ของมันตายไป อีกฝ่ายก็จะใช้คอของตนเอง   

ลูบไล้ไปที่ร่างคู่ของมัน เพื่อแสดงความโศกเศร้าและอาลัยอาวรณ์

ลักษณะของนกพิราบที่ดีนั้น   ต้องมีหัวใหญ่ ลูกตาสุกใส ลูกตาดำ

ตอบสนองฉับไว บ่ากว้าง หน้าอกแบนราบ ปีกกว้างและแข็งแรง

ขาสั้นแต่เล็บคม น้ำหนักไม่เกิน 450 กรัม